Ο χορός των Αγίων γοητεύει το νου και την καρδιά μας. Η Κυριακή των Αγίων Πάντων οδηγεί τη σκέψη μας στη βασιλεία του Θεού. Εκεί όπου, ντυμένοι τη στολή της αφθαρσίας και το φωτοστέφανο της θείας δόξας, ζουν νικητές της ζωής και του κόσμου και βεβαιώνουν την αλήθεια της αιωνιότητος. Ο θείος «σπόρος» καρποφόρησε στη ψυχή των Αγίων και έφερε καρπό εκατονταπλασίονα, καθώς γονιμοποίησε τις χοϊκές υπάρξεις και η ζωή τους βλάστησε τη θεία ζωή.
Μία φράση θα απομονώσουμε από το ευαγγέλιο της Κυριακής: «Όποιος ομολογήσει εμένα ως Θεό αληθινό έμπροσθεν των ανθρώπων κι Εγώ θα ομολογήσω στον Πατέρα μου, ότι αυτός πραγματικά είναι αληθινός Χριστιανός». Γι’ αυτό, η Κυριακή των Αγίων Πάντων θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί, ως Κυριακή της Ομολογίας. Ζώντας στην εποχή των αριθμών και της πληροφορίας, αναφέρουμε χαρακτηριστικά, ότι ο αριθμός μόνο των μαρτύρων που βίωσαν τον Ιησού και το φως του Σταυρού, ανέρχεται σε έντεκα εκατομμύρια (11.000.000) περίπου. Και το ερώτημα εύλογα αναφύεται! Τέτοιος αριθμός μυριάδων ανθρώπων έπεσαν υπέρ ψεύδους, ή μήπως είναι το αλάτι της γης, που συντηρεί τον κόσμο από την πνευματική σήψη;
O Χριστός, βέβαια, προειδοποίησε τους μαθητές Του, ότι θα συρθούν «έμπροσθεν των ηγεμόνων και βασιλέων της γης «εις μαρτύριον αυτοίς και τοις έθνεσιν». Έτσι κι ο άνθρωπος που δέχεται το φως του Χριστού, γίνεται ο ίδιος φως και λάμπει και φωτίζει το περιβάλλον του, όλους τους τριγύρω του. Γίνεται «βεβαιωτής» της πραγματικότητας που κατασκηνώνει στην ύπαρξή του, της θείας ζωής που βιώνει πλησίον του Ιησού.
Σε ομολογία καλεί όλους τους χριστιανούς ο Κύριος, δηλαδή σε κοινό λόγο, που ως μαρτυρία έχει πολλές μορφές εκφράσεως, αλλά πάντοτε το ίδιο μέσο και τον ίδιο σκοπό. Μορφές ομολογίας είναι η ποικιλία των τρόπων ζωής. Ανάλογα με τις ιστορικές συνθήκες και τις άλλες ανθρώπινες πολιτιστικές καταστάσεις ποικίλουν και οι τρόποι ζωής. Κάθε εποχή έχει τις δικές της απαιτήσεις.
Η ζωή της «μαρτυρίας» αρχίζει από τις καθημερινές κοινωνικές μας σχέσεις, περνά στην «άσκηση», την ασκητική ζωή, που είναι για τους λίγους και αποκορυφώνεται με το μαρτύριο αίματος σε καιρούς διωγμών της Εκκλησίας. Σε κάθε περίπτωση, η ομολογία είναι καθήκον του πιστού που πηγάζει από το γεγονός της σωτηρίας, που ο ίδιος έχει δεχθεί. «Όπου ο θησαυρός σας εκεί και η καρδιά σας», είπε ο Κύριος. Αυτό σημαίνει πως ο άνθρωπος προσφέρει και βιώνει το θησαυρό της καρδιάς του.
Η Εκκλησία έχει την ευθύνη για τη διαφύλαξη της ορθής πίστης. Η ομολογία, όμως, των πιστών είναι η φωνή της πίστεως. Οι σύγχρονοι «έμποροι ιδεών» με τα συνθήματά τους βεβαιώνουν ότι έχουν ένα σκοπό, μία ψυχολογική κολακεία που παγιδεύει τον άνθρωπο. Η μαρτυρία της πίστεως, όμως, είναι η προβολή, όχι κάποιου ανθρώπου, ή κάποιας ιδέας, αλλά η αντανάκλαση του θείου φωτός μέσα στον κόσμο.
Στην πολυπράγμονη σύγχρονη ζωή και εποχή που μας εξαντλεί η βιοπάλη, η ομολογία έχει πάρει τη μορφή της σιωπηλής μαρτυρίας πίστεως. Ο χριστιανός, όμως, μπορεί να αντιταχθεί στους εμπόρους των ταπεινών συνθημάτων που προπαγανδίζουν το ψεύδος και στην απάτη των αιρετικών. Μπορεί να γίνει βεβαιωτής της αλήθειας του Θεού και να υπερασπισθεί τον Κύριο, άσχετα αν αυτό το γεγονός συνεπάγεται ονειδισμό, περιφρόνηση, ή και οποιοδήποτε είδους διωγμό.
Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, δεν είναι του παλιού καιρού εξώκοσμες και ξεχασμένες μορφές. Είναι βιώματα της εν Χριστώ σωτηρίας της κάθε εποχής, της εποχής μας. Ο σημερινός κόσμος δεν έχει ανάγκη από σοφούς. Έχει ανάγκη από Αγίους που ομολογούν με τη ζωή και τα έργα τους τον Ένα Αληθινό Τριαδικό Θεό.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ.
