Στην πρώτη του μηνός Σεπτεμβρίου, που η Εκκλησία μας ορίζει την αρχή της Ινδίκτου, εύλογα εγείρεται το ερώτημα περί τίνος πρόκειται. Εν πρώτοις, ιστορικώς η χρήση του όρου αυτού σήμαινε την αρχή του οικονομικού έτους και της ανά δεκαπενταετία προσδιοριζομένης φορολογικής πολιτικής των Ρωμαίων. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν όλα τα περί αυτήν ιστορικά και τυπολογικά δεδομένα, καθώς και όσες μαρτυρίες υπάρχουν σε σχετικές με το Χριστιανικό εορτολόγιο πηγές, η εορτή της Ινδίκτου στο εκκλησιαστικό εορτολόγιο ανάγεται όχι μόνον στον 4ο μ.Χ. αι., αλλά και παλαιότερα, έχουσα την αφετηρία της στην Καινή Διαθήκη. Βεβαίως, ο 4ος αιώνας είναι βασικός για την από ιστορικής απόψεως καθιέρωση της 1ης Σεπτεμβρίου ως αρχής του εκκλησιαστικού έτους.
Στο πλαίσιο αυτό της νέας αρχής, η Αγία μας Εκκλησία παρουσιάζει στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα τον Κύριο μας Ιησού Χριστό να βρίσκεται στην πόλη που ανετράφη, την Ναζαρέτ, η οποία ανήκει στις πόλεις που έχουν ανοικοδομηθεί γύρω από την λιμνοθάλασσα της Τιβεριάδος. Κατά την ημέρα του Σαββάτου εισέρχεται στην συναγωγή και στέκεται στον τόπο της αναγνώσεως, όπως είχαν τότε συνήθεια οι Ιουδαίοι, να ακούν αναγνώσματα των Ιερών Κειμένων της καθ’ ημάς Παλαιάς Διαθήκης και να εκφράζουν την ερμηνεία επάνω σε αυτά. Εδόθη στον Κύριο το βιβλίο με τις προφητείες του Προφήτου Ησαΐου. Μέσα από αυτό ανέγνωσε ένα προφητικό χωρίο, του οποίου η ερμηνεία είναι ο ίδιος ο Χριστός, που την στιγμή εκείνη στεκόταν ενώπιον των ομοφύλων Του και με αυτό τον τρόπο μαρτυρούσε τον εαυτό του Μεσσία, λέγοντας ότι εκπληρώνεται η προφητεία της Γραφής σήμερα όπως ακούστηκε. Το περιεχόμενο της Προφητείας έχει σε απλή ερμηνευτική απόδοση ως εξής: «Πνεύμα Κυρίου μένει σε εμένα, διότι με αυτό με έχρισε ο Κύριος ως άνθρωπο και με έστειλε να κηρύξω στους πτωχούς και γυμνούς από πίστη ανθρώπους το χαρμόσυνο μήνυμα της λυτρώσεως, να θεραπεύσω αυτούς των οποίων η καρδία έχει συντριβεί από το βάρος της αμαρτίας. Να κηρύξω στους δούλους της αμαρτίας την άφεση και την απελευθέρωση, να χαρίσω ανάβλεψη σε εκείνους που έχουν σκοτισμένο και τυφλωμένο τον νουν από τα πάθη της αμαρτίας, να στείλω υγιείς και ελευθέρους από κάθε ενοχή εκείνους που έχουν καταπληγωθεί και συντριβεί από την αμαρτία. Με έστειλε να κηρύξω στους ανθρώπους την αρχήν νέας περιόδου, η οποία θα είναι ευχαρίστως δεκτή από τον Θεόν, ποθητή δε και χαρμόσυνος διά τους ανθρώπους». Αυτά τα λόγια της Προφητείας επακριβώς εκπλήρωσε ο Κύριός μας καθ’ όλη την επίγεια πορεία Του. Όσοι Τον δέχτηκαν έλαβαν την εξουσίαν να γίνουν παιδιά του Θεού, κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, να κάνουν την αρχή μιας νέας ζωής, της κοινώς λεγομένης εν Χριστώ ζωής.
Απλά και βασικά στοιχεία της εν Χριστώ ζωής, είναι ο άνθρωπος να ακολουθεί την αληθινή Πίστη και να ζει σύμφωνα με όσα αυτή η Πίστη ορίζει, μιμούμενος το φωτεινό παράδειγμα των Αγίων, οι οποίοι αγωνίστηκαν διά την τελεία μίμηση του Χριστού. Αυτά είναι τα ζητούμενα, τα κεντρικά αιτήματα, όλων των προσευχών και των ιερών έργων. Η πολυβαδισμένη πορεία, Μετάνοια-Εξομολόγηση-Νηστεία-Θεία Κοινωνία, αποδεικνύει με το αποτέλεσμα της μεταμορφώσεως των ανθρώπων και των κοινωνιών, την δυνατότητα του Ορθοδόξου Χριστιανού να ζει από εδώ ακόμα τον Παράδεισο, τον οποίο ας χαρίσει ο Κύριος σε όλους.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ. ιερομόναχος Προκόπιος Τραντάλης
