Βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής από την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα. Στην ευαγγελική περικοπή αυτής της Κυριακής βλέπουμε τον Κύριό μας να πορεύεται για τελευταία φορά στα Ιεροσόλυμα με τους Μαθητές του. Προγνωρίζει όλα τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν εκεί: την προδοσία του Ιούδα, τις δίκες ενώπιον των αρχιερέων και του Πιλάτου, το ακάνθινο στεφάνι, τους εμπτυσμούς, τις ειρωνείες, τις ύβρεις, τους χλευασμούς, τα ραπίσματα, τις μαστιγώσεις, την άρνηση του Πέτρου, την εγκατάλειψη των Μαθητών, την αχαριστία του λαού και το οδυνηρό και ταπεινωτικό μαρτύριο του Σταυρού· τον πόνο, την δίψα, τον θάνατο. Τον βλέπουμε, μάλιστα, να πορεύεται με αποφασιστικότητα και προσήλωση στον σκοπό του, διότι πάσχει από αγάπη για το πλάσμα του.
Όλα τα γεγονότα, βέβαια, που σχετίζονται με το Πάθος του Κυρίου μας, είναι συγκλονιστικά. Η σταυρική θυσία, όμως, του Κυρίου μας, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της θείας αγάπης του και το μοναδικό μέσο για την σωτηρία μας. Σ’ αυτά τα δύο σημεία θα εμβαθύνουμε σήμερα.
Είναι ανεκτίμητη η αξία της Σταυρώσεως του Κυρίου μας, κατ’ αρχάς, διότι είναι η πιο τρανή απόδειξη της αγάπης του Θεού προς τους ανθρώπους. «Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν» (Ιω. γ΄ 16), τονίζει ο ιερός ευαγγελιστής Ιωάννης. Ο Θεός αγάπησε τόσο πολύ τον αμαρτωλό κόσμο των ανθρώπων, ώστε παρέδωσε σε θάνατο τον μονάκριβο Υιό του. Και μάλιστα σε θάνατο μαρτυρικό, στο πιο οδυνηρό και ταπεινωτικό μαρτύριο· αυτό στο οποίο καταδικάζονταν οι χειρότεροι εγκληματίες, οι φονιάδες και οι ληστές.
Όλα δε αυτά, για χάρη του αμαρτωλού ανθρώπου. Εκείνου, ο οποίος επαναστάτησε εναντίον του Θεού στον παράδεισο και συνέχισε να Τον αρνείται σε όλη την ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης. Για χάρη όλων μας· για τον καθέναν από εμάς, που πολλοί συνεχίζουμε να Τον αρνούμαστε με τα πάθη και τις αμαρτίες μας. «Συνίστησι την εαυτού αγάπην εις ημάς ο Θεός, ότι έτι αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημών απέθανε» (Ρωμ. ε΄ 8), θαυμάζει ο απόστολος Παύλος. Πόσο πολύ μας αγαπά ο Θεός! Πρώτος Εκείνος μας αγάπησε, πριν ακόμα Τον αγαπήσουμε εμείς. Διότι, παρόλο που είμαστε αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε επάνω στον Σταυρό για χάρη μας.
Η σταυρική θυσία του Κυρίου επιπλέον, είναι το μοναδικό μέσο της σωτηρίας μας. Ο Κύριος θυσιάσθηκε, «ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχηζωήν αιώνιον» (Ιω. γ΄ 16). Για να μη χαθεί, δηλαδή, σε αιώνιο θάνατο κάθε άνθρωπος που πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή. Μάλιστα, με την σταυρική θυσία του, ο Κύριος δεν μας επανέφερε απλώς στην κατάσταση που βρισκόταν ο Αδάμ στον παράδεισο της Εδέμ πριν από την πτώση, αλλά σε κατάσταση ασυγκρίτως ανώτερη από εκείνη. Μας εξασφάλισε περίσσεια Χάριτος. Δεν πήραμε μόνο όσο χρειαζόμασταν «εις την της αμαρτίας αναίρεσιν, αλλά και πολλώ πλέον», υπογραμμίζει ο ιερός Χρυσόστομος. Πήραμε τιμή και δόξα και αξιώματα, που ξεπερνούν κατά πολύ την ανθρώπινη φύση μας. Γι’ αυτό, ο σταυρός, το άλλοτε βασανιστικό μέσο καταδίκης και θανάτου των κακοποιών, έγινε με την θυσία του Κυρίου μας, το πιο τιμημένο σύμβολο· σύμβολο νίκης και θριάμβου! Έγινε η σκάλα που ανεβάζει τον αμαρτωλό άνθρωπο στον ουρανό.
Είθε με τις πρεσβείες της να αξιωθούμε κι εμείς να προσκυνήσουμε και κατά την φετινή Μεγάλη Εβδομάδα τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου, το μοναδικό αυτό μέσο της σωτηρίας μας, αναλογιζόμενοι την άπειρη αγάπη του εσταυρωμένου Θεού μας.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ., ιερομόναχος Χρυσόστομος Μουστακλής
