Τη δεύτερη Κυριακή των νηστειών, ο Ευαγγελιστής Μάρκος μάς διηγείται τη θεραπεία ενός παραλύτου στην Καπερναούμ, όπου ο Χριστός είχε πάει για να διδάξει τον λαό. Ως συνήθως, στο σπίτι που βρισκόταν επικρατούσε το αδιαχώρητο, από το πλήθος που είχε συναχθεί για να Τον ακούσει, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι που μετέφεραν τον παράλυτο, να μη μπορούν να προσεγγίσουν. Αποφασίζουν, λοιπόν, να χαλάσουν τη στέγη, να αφαιρέσουν δηλαδή τα κεραμίδια και να κατεβάσουν με σχοινιά το κρεβάτι με τον παράλυτο μπροστά στα πόδια του Ιησού. Εκείνος, μόλις είδε την πίστη των ανθρώπων, λέει στον παράλυτο: «παιδί μου, οι αμαρτίες σου έχουν συγχωρεθεί».
Αγανάκτησαν οι γραμματείς, καθώς σκέφτηκαν ότι μόνο ο Θεός έχει την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες και ο καρδιογνώστης Κύριος τους ρωτά: «γιατί σκέφτεστε πονηρά; τί είναι ευκολότερο, να πω ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες σου, ή σήκω και πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα;». Και για να δείξει σε όλους ότι έχει την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες, στρέφεται στον παράλυτο και τον διατάζει να σηκωθεί. Κι εκείνος σηκώθηκε, πήρε το κρεβάτι του στους ώμους και επέστρεψε στο σπίτι του, αφήνοντας πίσω του όλους να δοξάζουν τον Θεό.
Η διήγηση αυτή, δεν έχει τεθεί τυχαία μέσα στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή και μάλιστα τη δεύτερη Κυριακή, στην αρχή της νηστείας.
Μέσα από το θαύμα που επιτελεί ο Χριστός, τονίζει τη σπουδαιότητα και τη σημασία της αφέσεως των αμαρτιών μας από τον Θεό, σημασία πολύ μεγαλύτερη από την ίαση οποιουδήποτε σωματικού νοσήματος. Συχνά, παρακαλούμε τον Θεό να μας βοηθήσει και να μας απαλλάξει από προβλήματα που σχετίζονται με τη σωματική μας ακεραιότητα, με την υγεία μας, ή άλλοτε με τις βιοτικές μας ανάγκες και τη σκληρή καθημερινότητα. Και είναι αλήθεια, ότι τις περισσότερες φορές ανταποκρίνεται στα αιτήματά μας, ιδιαίτερα όταν αυτά συνοδεύονται με πίστη, με ζέση καρδιάς.
Ωστόσο, πέρα από τα καθημερινά, πέρα από τα υλικά, βρίσκεται η ανάγκη για την παρά Θεού συγχώρεση, για την άφεση των αμαρτιών μας, για την αποκατάσταση της αγαπητικής σχέσεως με τον Θεό. Επομένως, αν θεωρούμε σημαντική την ανταπόκριση του Θεού στα κάθε είδους αιτήματά μας, ακόμα περισσότερο σημαντικό είναι να ανταποκρίνεται στο αίτημά μας για άφεση των αμαρτιών μας.
Δεν χρειάζεται πολύς χρόνος. Μόνο μία λέξη από τον Θεό, μία ανταπόκριση στο αίτημά μας για συγγνώμη. Ζητούμενο, βέβαια, για την ανταπόκριση εκ μέρους του Θεού, δεν είναι άλλο από την πίστη. Η πίστη είναι αυτή που ελκύει το έλεος και την αγάπη του Θεού. Η πίστη είναι αυτή που κάνει δυνατή την πραγματοποίηση του θαύματος. Πολλοί άνθρωποι τόσο στις μέρες μας, όσο και παλαιότερα, ζητούν να δουν ένα θαύμα για να πιστέψουν. Όμως, ακόμα κι αν δουν κάποιο θαύμα, σπεύδουν και πάλι να το αμφισβητήσουν, σπεύδουν και πάλι να απιστήσουν, προφασιζόμενοι ακόμα και τα πιο απίθανα πράγματα, ακόμα και τα πιο παράλογα, οτιδήποτε μπορεί να σταθεί ως δικαιολογία για την απιστία τους.
Αυτά τα δύο στοιχεία, την ανάγκη για σταθερή πίστη προς τον Θεό και την ανάγκη να στραφούμε στην ίαση του πνευματικού μας κόσμου διά της αφέσεως των αμαρτιών μας από τον ίδιο τον Θεό, μας τονίζει το ιερό ευαγγέλιο. Μας παροτρύνει, δηλαδή, να μη μείνουμε μόνο στα εξωτερικά στοιχεία της Σαρακοστής, τη νηστεία δηλαδή και την προσευχή, αλλά να επιμείνουμε στην καλλιέργεια της πίστεως και στην επιμέλεια για την ίαση και αποθεραπεία της ψυχής μας. Μόνο τότε, θα είναι αποτελεσματικός ο αγώνας μας, ειδικά τούτη την περίοδο, όταν ασχοληθούμε εντατικά και με τον έσω άνθρωπο, με τα πάθη μας που δεν είναι ευδιάκριτα κι όμως, συχνά ταλαιπωρούν την ψυχή μας και παραλύουν τις πνευματικές μας δυνάμεις. Ας μη ξεχνάμε, επομένως, στις προσευχές μας, να εκζητούμε με πίστη τη συγγνώμη του Θεού, και να είμαστε βέβαιοι ότι θα φροντίσει και για κάθε άλλο θέμα μας απασχολεί, όπως άλλωστε ο ίδιος ο Χριστός έχει πει.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Φ.Ν.Θ. (ιερεύς Γεράσιμος Φυλακτάκης)
