Συζητώντας με κάποιον φίλο που το επάγγελμά του, έχει να κάνει με εκδρομές που διοργανώνονται με λεωφορείο, κυρίως σε γειτονικές βόρειες χώρες, μας έδωσε μερικές πολύ χρήσιμες πληροφορίες για προβληματισμό. Μας είπε, ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που παίρνουν μέρος στις εκδρομές αυτές, (διήμερα ή τριήμερα) είναι δημόσιοι υπάλληλοι, ή συνταξιούχοι του δημοσίου. Υπάρχει, όμως κι ένα ποσοστό, από τραπεζοϋπαλλήλους, ή συνταξιούχους αυτού του τομέα. Σπάνια είναι η περίπτωση συμμετοχής ιδιωτικών υπαλλήλων ή και επαγγελματιών.
Οι εκδρομές αυτές, δεν κοστίζουν πολύ αναλογικά, αλλά υπολογίζει ότι ο κάθε ένας ξοδεύει συνολικά τουλάχιστον 300 ευρώ. Είναι λογικό, λέει, ο ιδιωτικός υπάλληλος που παίρνει 400 ή το πολύ 800 ευρώ, να μην μπορεί να ανταπεξέλθει σε μια τέτοια δαπάνη. Το ίδιο δεν ισχύει για τους επαγγελματίες, δεδομένου ότι μπορούν να εξοικονομήσουν ένα τέτοιο ποσό για την δική τους αναψυχή, αλλά η δική τους λογική είναι διαφορετική. Οι πιέσεις που δέχονται όμως, από τις πολλές υποχρεώσεις τους, τους κάνει να σκέφτονται να κρατήσουν τα λεφτά που θα ξόδευαν το Σαββατοκύριακο, για να καλύψουν κάποια από τις ανεξόφλητες υποχρεώσεις τους τη Δευτέρα.
