-Σύντομα, το νοσοκομείο αναφοράς covid-19 της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης στην Αλεξανδρούπολη θα φτάσει και θα ξεπεράσει το όριο του. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, καρντάσια, πως ο αριθμός των κλινών νοσηλείας στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (Μ.Ε.Θ.) δεν είναι απεριόριστος, ούτε οι κλίνες αυτές είναι «ρεζερβέ» για τους ασθενείς του covid-19.
-Αφήστε τι λένε οι πολιτικοί, που κάνουν την προσφιλή δουλειά τους, δηλαδή ανέξοδη κριτική, για τα προβλήματα του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Δεν θα διορθωθούν οι παθογένειες του συστήματος δημόσιας υγείας μέσα σε λίγους μήνες και λόγω της πανδημίας. Όσες κλίνες να προστεθούν στις Μ.Ε.Θ., όσοι γιατροί και νοσηλευτές κι αν προσληφθούν, αν συρρέουν κατά δεκάδες τα κρούσματα καθημερινά και αυξάνονται οι διασωληνωμένοι, θα αρχίσουμε, απλά, να προσευχόμαστε στον ύψιστο για να αντέξει το Ε.Σ.Υ. Κάτι που δεν έγινε σε πολύ πιο προηγμένα υγειονομικά κράτη.
-Στον χάρτη της πανδημίας, με τις διάφορες ζώνες κινδύνου, δεν υπάρχει, πλέον, στην Ελλάδα περιοχή με πράσινο χρώμα, δηλαδή στο χαμηλό επίπεδο κινδύνου. Ο βορράς, μάλιστα, έχει «κοκκινίσει», ενώ στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης παραμένει στη ζώνη 2 (κίτρινο χρώμα) μόνο το νησί της Θάσου!
-Κατά την άποψη μου, καρντάσια, ο λόγος που η κατάσταση τείνει να πάρει τέτοια εξέλιξη, ώστε να οδηγούμαστε σε τοπικά σχέδια lock down, είναι και ότι οι πολίτες έχασαν την εμπιστοσύνη τους, όχι την υπομονή τους, απέναντι στους κυβερνώντες. Μπορείτε να κάνετε τη σύγκριση με την περασμένη άνοιξη.
-Τότε, θα μου πείτε, ο covid-19 εισέβαλε αιφνίδια στη ζωή μας, ήταν ένας άγνωστος εχθρός και η πλειοψηφία των Ελλήνων και των Ελληνίδων συμμορφώθηκε με τις υποδείξεις των ειδικών, γιατί ως ένα βαθμό υπήρχε ο φόβος του πρωτόγνωρου κινδύνου.
-Γιατί σήμερα ξεπεράσαμε το τετραψήφιο όριο κρουσμάτων ημερησίως και δεν φαίνεται ότι θα πέσουμε κάτω από τα χίλια; Γιατί, οι πολίτες θεωρούν ότι τα μέτρα, όχι αυτά της ατομικής προστασίας (χρήση μάσκας, πλύσιμο χεριών, τήρηση απόστασης), αλλά στήριξης της κοινωνίας, από την κυβέρνηση, δεν δείχνουν να «φρενάρουν» τη διασπορά, ενώ επιφέρουν και σοβαρή οικονομική δυσπραγία.
-Από την ημέρα που «άνοιξε η οικονομία», έπρεπε να γίνει συνείδηση σε όλους και όλες, πως θα μάθουμε να ζούμε με τον ιό. Χωρίς, όμως, να προκαλούμε την τύχη μας. Η άρση του γενικού περιορισμού στις μετακινήσεις, εκλήφθηκε από αρκετούς και ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους ως επιστροφή στην πλήρη κανονικότητα.
-Αν η κυβέρνηση δεν κερδίσει, πάλι, την εμπιστοσύνη του λαού, θα υποχρεωθεί να λάβει κι άλλα αποσπασματικά, άρα μη αποτελεσματικά μέτρα. Δεν γίνεται να λες στον νοήμονα πολίτη να φορέσει την μάσκα, να τηρεί την απόσταση, να πλένει τα χέρια του και να απαγορεύεις τη λειτουργία των καταστημάτων εστίασης, των χώρων πολιτιστικών και αθλητικών θεαμάτων. Δεν είναι αυτοί οι χώροι, οι πραγματικές εστίες διασποράς του ιού. Χρειάζεται, επομένως, ψυχραιμία, λογική και καθαρό μυαλό στις αποφάσεις.
