Ο συνδυασμός «Λαϊκή Συσπείρωση» του Δήμου Θάσου απέστειλε το ακόλουθο δελτίο Τύπου: «Η νέα δημοτική Αρχή, από την εκλογή της και μέχρι σήμερα, έχει μετατρέψει το «δημοτικό συμβούλιο» σε γραφείο χορήγησης αδειών στα λατομεία!! Σχεδόν σε κάθε «δημοτικό συμβούλιο» υπάρχει και κάποιο άμεσο, ή έμμεσο, θέμα για το αίτημα των λατομικών εταιρειών. Ως «Λαϊκή Συσπείρωση», η θέση μας είναι ξεκάθαρη και αποτυπώνεται κάθε φορά στη ψηφοφορία γι’ αυτά τα θέματα. Η αρνητική θέση των εκλεγμένων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στα «δημοτικά συμβούλια», δεν προέρχεται από κάποια εμμονή στο «ΟΧΙ» και το «ΚΑΤΑ». Προέρχεται από την επιμονή και την αταλάντευτη στάση, να υπερασπιστούμε τα λαϊκά και εργατικά συμφέροντα και δικαιώματα. Αυτά, λοιπόν, τα θέματα που φέρνει η διοίκηση του Δήμου, δεν είναι υπέρ του λαού και των εργαζομένων του νησιού.
Συγκεκριμένα, ο ορυκτός πλούτος, είναι πλούτος του λαού της Θάσου και συνολικά του ελληνικού. Δεν είναι ιδιοκτησία κανενός ιδιώτη και καμιάς δημοτικής Αρχής, που σήμερα είναι και αύριο δεν είναι. Ο φυσικός πλούτος και η διαχείρισή του, δεν μπορεί να είναι υπόθεση κάποιου άλλου, πέρα από τον ίδιο τον λαό και τους εργαζόμενους. Μόνο στο πλαίσιο μιας εργατικής εξουσίας, θα μπορέσει ο λαός ελεύθερα να αποφασίσει για το πώς και το αν θα διαχειριστεί τον φυσικό πλούτο, ώστε να μπορέσει να χαράξει το δικό του ολοκληρωμένο οικονομικό σχέδιο, στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Αυτή είναι και η πραγματική διαφορά με τις άλλες αντιλήψεις.
Μπορεί οι αρνητικές ψήφοι στο δημοτικό συμβούλιο να προσμετρούνται όλες μαζί, όμως κάποια ΚΑΤΑ, δεν είναι και τόσο ΚΑΤΑ. Για παράδειγμα, το ΚΑΤΑ του πρώην δημάρχου και της παράταξης του, ισχύει μόνο ως προς κάποιες επεκτάσεις λατομείων, ή τη δημιουργία νέων. Όμως, κατά τη δική του διοίκηση συνεχίστηκαν κανονικότατα όλες οι λατομικές δραστηριότητες και μάλιστα, εκείνη την περίοδο εξετάστηκαν άλλες μέθοδοι για τη συνέχιση της «κλοπής» του φυσικού πλούτου του νησιού. Άρα, η παράταξη του κυρίου Χατζηεμμανουήλ δεν διαφωνεί ως προς το ξερίζωμα του μαρμάρου, αλλά στο πως θα γίνει αυτό. Αντίστοιχα και η παράταξη του κυρίου Θεοδωρίδη, έχει αποδείξει άλλωστε και με την ψήφο του μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, ότι δεν είναι ενάντια στην ιδιωτική εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου του νησιού. Με λίγα λόγια, δεν διαφωνεί με το να αρπάζεται κάτι που ανήκει σε όλους, για να πλουτίζουν οι λίγοι. Οι διαφωνίες τόσο του κυρίου Χατζηεμμανουήλ, όσο και του κυρίου Θεοδωρίδη, περιορίζονται μόνο στο ποιος ιδιώτης και με ποιον τρόπο θα εκμεταλλεύεται τον πλούτο. Από αυτή την κουβέντα, δεν έχει να κερδίσει τίποτα, κανένας εργαζόμενος, Αυτοαπασχολούμενος και αγρότης του νησιού.
Συχνά, με κροκοδείλια δάκρυα, οι υπέρμαχοι των λατομείων, αναρωτιούνται «μα καλά, τους εργαζόμενους στα λατομεία δεν τους σκέφτεστε;». Με μαθηματική ακρίβεια, λοιπόν, είναι οι ίδιοι που όταν ακούν για επιθεώρηση εργασίας και μέτρα για υγιεινή και ασφάλεια στα λατομεία, μετατρέπουν τα δάκρυα σε ουρλιαχτά. Είναι οι ίδιοι, που λένε ότι σκέφτονται τους εργαζόμενους και κάθε φορά που γίνεται ένα δυστύχημα σε λατομείο, καταπίνουν την γλώσσα τους και εξαφανίζονται. Για να το κάνουμε, λοιπόν, ξεκάθαρο, ο εργάτης είναι εργάτης, παραγωγός όλου του πλούτου, είτε εργάζεται σε λατομείο, είτε στον Δήμο, είτε σε ξενοδοχείο.
Σκεφτόμαστε και υπερασπιζόμαστε τον εργάτη και τον εργαζόμενο και θέλουμε το απόγευμα, να γυρνάει στην οικογένειά του μετά την δουλειά, σώος και χαρούμενος, να μην τσακίζεται και καταλήγει γέρος πριν την ηλικία του, να μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια από την δουλειά του και όχι να μετράει τα μπακίρια για να βγει ο μήνας. Η αγωνία αν θα πάρει αυτή, ή την άλλη πλαγιά, ο τάδε επιχειρηματίας, δεν έχει καμία σχέση με την σκέψη στον εργαζόμενο. Μάλιστα, η ζωή δείχνει το αντίθετο. Πόσες και πόσες επιχειρήσεις δεν επιδοτήθηκαν από το κράτος, βοηθήθηκαν με τα χρήματα του λαού, τους παραδόθηκε ο φυσικός πλούτος και όταν τα ποσοστά κέρδους δεν τους ικανοποιούσαν, απλά έκλεισαν; Πόσες και πόσες επιχειρήσεις, που αφέθηκαν να καταστρέφουν το περιβάλλον, στο όνομα πάντοτε των εργαζομένων, όταν θέλησαν να περιορίσουν τα έξοδα τους, δεν απέλυσαν, ή δεν άλλαξαν τις συμβάσεις των εργαζομένων;
Στο χέρι των ίδιων των εργαζομένων είναι σήμερα να πιστέψουν στη δύναμή τους, να διεκδικήσουν μέτρα υγιεινής και ασφάλειας για να μη θυσιάζονται στον «μαρμάρινο» βωμό του κέρδους, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς και ανθρώπινα ωράρια, εν τέλει να διεκδικήσουν τον πλούτο που παράγουν».
Το δελτίο Τύπου υπογράφουν οι δημοτικοί σύμβουλοι, Νικόλαος Χρυσάφης, Χαρίκλεια Κυριατζίδου, Λάμπρος Λαμπρινίδης.
