-Η συνεργασία των Δήμων με τους ιδιώτες είναι αναπόφευκτη, αφού οι Δήμοι είναι υπο-στελεχωμένοι, έχουν μειωμένη κρατική χρηματοδότηση και αυξημένες αρμοδιότητες. Αναγκάζονται, έτσι, οι δημοτικές Αρχές, να «παραχωρήσουν» μερικές αρμοδιότητες και υπηρεσίες που παρέχουν οι Δήμοι σε ιδιώτες. Αλλά και τα έργα που κατασκευάζουν, μήπως τα χρηματοδοτούν από ίδιους πόρους, δηλαδή από το «ταμείο» τους; Έχουν φτάσει στο σημείο να λαμβάνουν χρηματοδότηση, για να αναπλάσουν πεζοδρόμια! Όπως έλαβε ο Δήμος Καβάλας, από το Υπουργείο μεταναστευτικής πολιτικής, για να κάνει την ανάπλαση του πεζοδρομίου μπροστά από το παλιό στρατόπεδο «Ασημακοπούλου».
-Εγώ, καρντάσια, δεν έχω αντίρρηση με την Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, για να βελτιώνεται η ποιότητα ζωής των πολιτών, με έργα που αναβαθμίζουν τις υποδομές και εκσυγχρονίζουν τις υπηρεσίες. Η συνέργεια δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, μόνο πρόοδο μπορεί να φέρει στον τόπο. Και να βοηθήσει να γίνουν τα πράγματα πιο σύντομα.
-Η συνεργασία Δήμων και ιδιωτών, επομένως, είναι ένα χρήσιμο εργαλείο, αλλά μόνο όταν χρησιμοποιείται σωστά από τις δημοτικές Αρχές. Υπάρχουν πετυχημένα παραδείγματα, αλλά και περιπτώσεις που είναι προς αποφυγή. Εξαρτάται, δηλαδή, πως οι διοικήσεις των Δήμων θα αξιοποιήσουν το «εργαλείο» των συμπράξεων αυτών, για να μην κάνουν κακό στους δημότες και τον Δήμο. Στις αποτυχίες δεν είναι αιτία η σύμπραξη Δήμου-ιδιώτη, αλλά η κακή εκτίμηση των προσώπων που διοικούν τον Δήμο.
-Από την άλλη πλευρά, τα προβλήματα που έχουν οι Δήμοι, δεν είναι δικαιολογία, για να συμπράττουν συνέχεια και για κάθε λόγο με τους ιδιώτες. Η πολιτική αυτή πρέπει να γίνεται λελογισμένα, με πρόγραμμα και στοχευμένα, για να έχει αποτέλεσμα. Διότι, τον «λογαριασμό» πληρώνουν, πάντα, οι πολίτες, που δεν βλέπουν καλυτέρευση της ζωής τους.
