-Η αναζωπύρωση των πολεμικών συγκρούσεων στο Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ) του Καυκάσου έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς, μεταξύ αυτών και σ’ εμάς, να αναζητήσουμε πληροφορίες για τα αίτια της αιματοχυσίας. Προς το παρόν, υπάρχει ελάχιστη και καθαρά τυπική πληροφόρηση προς τον ελληνικό λαό από τα (υποδουλωμένα) Μέσα Ενημέρωσης για τη σύγκρουση μεταξύ των Αζέρων και των αρμενικής καταγωγής κατοίκων στην πλειοψηφία του Αρτσάχ. Η ελληνική κυβέρνηση, επίσης, τηρεί ουδέτερη στάση και ζητάει, όπως άλλες χώρες, την κατάπαυση των εχθροπραξιών και την ειρηνική επίλυση του προβλήματος.
-Κατά την άποψη μας, δεν υπάρχει κανένα δισεπίλυτο πρόβλημα, αφού το καθεστώς είναι ξεκάθαρο. Θα αναφέρουμε, απλά, αυτά που γράφει το διαδίκτυο (Βίκιπαιδεια) για το καθεστώς αυτό. «Τον Σεπτέμβριο του 1991, η αρμενική πλειοψηφία του αμφισβητούμενου Ναγκόρνο-Καραμπάχ αποσχίστηκε, για να σχηματίσει την Δημοκρατία του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Η περιοχή και επτά επαρχίες εντός της επικράτειας του Ναγκόρνο-Καραμπαχ έγιναν ντε φάκτο ανεξάρτητες με τον πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ το 1994». Σήμερα, το Αζερμπαϊτζάν επιχειρεί, με τη χρήση των όπλων, να «ενσωματώσει» στο έδαφος του το ανεξάρτητο κρατίδιο της Δημοκρατίας του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να καταδικάσει την κίνηση αυτή και να επιτρέψει στον λαό του ανεξάρτητου κρατιδίου, να αποφασίσει για την τύχη του. Την τύχη αυτή, βεβαίως, δεν πρέπει να καθορίσει καμία διαπραγμάτευση μεταξύ του θύτη (Αζερμπαϊτζάν) και του θύματος (Δημοκρατίας του Ναγκόρνο-Καραμπαχ). Η διεθνής κοινότητα οφείλει να γίνει θεματοφύλακας της απόφασης που θα λάβει ο λαός του ανεξάρτητου κρατιδίου στον Καύκασο.
-Τα παραπάνω είναι απάντηση και στην ανακοίνωση που εξέδωσε το γραφείο Τύπου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (Κ.Κ.Ε.), για την ένοπλη σύγκρουση στον Καύκασο. «Δύο λαοί, που για 70 χρόνια, στο πλαίσιο της Σοβιετικής Ένωσης, έζησαν μαζί και προόδευσαν ειρηνικά, βάζοντας τις βάσεις μιας νέας κοινωνίας, χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, βρίσκονται για ακόμα μία φορά στα πρόθυρα γενικευμένου πολέμου. Η «πληγή» που άνοιξε με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης στις σχέσεις των δύο λαών «κακοφόρμισε» ακόμα περισσότερο τις τελευταίες δεκαετίες, όπως δείχνουν οι συγκρούσεις στην περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, εξαιτίας των συμφερόντων των αστικών τάξεων των δύο χωρών, εν μέσω παρεμβάσεων άλλων δυνάμεων, όπως η Τουρκία, που κινείται και στρατιωτικά στο πλευρό του Αζερμπαϊτζάν, οι Η.Π.Α., η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ρωσία, που προωθούν τα δικά τους συμφέροντα», αναφέρει στην αρχή η ανακοίνωση.
-Αν το Κ.Κ.Ε. θεωρεί «παρέμβαση» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των Η.Π.Α. και της Ρωσίας, τις απογοητευτικές ανακοινώσεις περί άμεσης κατάπαυσης των εχθροπραξιών και συνέχισης της διαπραγμάτευσης για την ειρηνική επίλυση του προβλήματος, αυτή η «παρέμβαση» είναι ανέκδοτο. Διότι, η Τουρκία δείχνει πιο ενεργό «ενδιαφέρον» για την επίλυση του προβλήματος, με τη χρήση της πολεμικής βίας!
-Σχετικά με την «ιστορική αναδρομή» στην περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης, θα θυμίσουμε στους «συντρόφους» του Κ.Κ.Ε. ότι, ο «πατερούλης» Ιωσήφ Στάλιν, αυτός ο αγνός κομμουνιστής ηγέτης, παραχώρησε την περιοχή του Αρτσάχ (που ιστορικά, γεωγραφικά και πολιτισμικά ανήκει στην Αρμενία, από αρχαιοτάτων ετών) στο κρατίδιο του Αζερμπαϊτζάν, το οποίο ιδρύθηκε το 1918, δηλαδή, ένα έτος μετά την κήρυξη της λεγόμενης «Οκτωβριανής επανάστασης» των μπολσεβίκων.
-Είναι, άραγε, τυχαίο ότι, οι αρμενικής καταγωγής κάτοικοι του Αρτσάχ (Ναγκόρνο-Καραμπάχ) διεκδίκησαν την ανεξαρτησία τους τον Σεπτέμβριο του 1991, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης; Ποιος τολμούσε να «επαναστατήσει» επί Σοβιετικής Ένωσης και εναντίον μιας απόφασης του «πατερούλη» Ιωσήφ; Οι αιματηρές συγκρούσεις, από τη δεκαετία του 1990, δείχνουν πως το πρόβλημα επί 70 έτη είχε μπει κάτω από το χαλί. Και ότι, ποτέ οι σχέσεις Αζέρων και Αρμενίων του Αρτσάχ, ήταν ειρηνικές. Η «πληγή» άνοιξε, πραγματικά, επί εποχής Σοβιετικής Ένωσης!
-Υ.Γ. Το ίδιο ισχύει με το λεγόμενο «Μακεδονικό» ζήτημα, το οποίο δημιουργήθηκε από τον επίσης κομμουνιστή ηγέτη της Γιουγκοσλαβίας, Γιόσιπ Τίτο, ο οποίος «βάφτισε» το κρατίδιο των Σκοπίων «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» και τους Σκοπιανούς, «Μακεδόνες»! Και μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, οι Σκοπιανοί διεκδικούν κάτι που ιστορικά δεν τους ανήκει. Όπως, οι Αζέροι στον Καύκασο και το Αρτσάχ (Ναγκόρνο-Καραμπάχ). Γιατί, τίποτα δεν είναι τυχαίο στην ιστορία!
Πολύ σωστά.