Ο Δήμος Ζαχαριάδης, στέλεχος της Τομεακής Οργάνωσης Καβάλας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (Κ.Κ.Ε.), απέστειλε το ακόλουθο άρθρο: «Αίσθηση προκάλεσε προ ημερών, η είδηση ότι η Ελβετία, ίσως το πιο πλούσιο κράτος της Ευρώπης, συναντά δυσκολίες στην αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού, μέχρι που προτάθηκε οι «αρνητές του κορονοϊού», να μη νοσηλεύονται στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Το ίδιο και για τα υπόλοιπα καπιταλιστικά κράτη του κόσμου, που δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Κάποιοι προσπάθησαν να εξηγήσουν την κατάσταση ως φυσικό φαινόμενο, άρα δεν μπορούμε να παρέμβουμε. Άλλοι προσπάθησαν να δικαιολογήσουν αυτή την κατάσταση, άλλοι να τη συγκρίνουν με την Ελλάδα και να πουν τι καλά έπραξε η κυβέρνηση.
Αν, όμως, κάποιος παρακολουθήσει το τι συμβαίνει με το σύστημα της υγείας στα καπιταλιστικά κράτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι μόνο, θα συμπεράνει ότι η κατάσταση στο δημόσιο σύστημα υγείας σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο, δεν είναι σύμπτωση. Καθαρά αναδεικνύει τον ένοχο, που είναι οι περικοπές σε προσωπικό και υπηρεσίες, περικοπές σε δημόσιες δαπάνες υγείας, κατάργηση δημόσιων νοσοκομείων, κλινικών, κρεβατιών, ή ιδιωτικοποίησή τους, ελάχιστες Μ.Ε.Θ. και υπολειτουργία τους όπου υπάρχουν, λόγω μειωμένου, ή καθόλου, προσωπικού, για χάρη της καπιταλιστικής «ανάπτυξης». Η λειτουργία, σε τελευταία ανάλυση, των δημόσιων νοσοκομείων σαν επιχειρήσεις με «έσοδα» και «έξοδα», δηλαδή «κόστος-όφελος», η επιχειρηματική δράση σε υγεία και φάρμακα, δείχνουν τον κοινό παρονομαστή, που είναι τα ασύλληπτα επιχειρηματικά κέρδη.
Τα παραδείγματα αυτά κάνουν ξεκάθαρο ότι, οι βασικές κοινωνικές ανάγκες στις πλουσιότερες καπιταλιστικές χώρες, δεν μπορούν να ικανοποιηθούν. Γιατί ο καπιταλισμός έχει τους δικούς νόμους, όλους αυτούς που υπακούν στους νόμους της αγοράς και της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Είναι γεγονός ότι, όσος πλούτος κι αν παράγεται, όσο κι αν αναπτύσσεται η τεχνολογία και η επιστήμη, αν δεν αλλάξει χέρια η εξουσία και η οικονομία, αν οι εργαζόμενοι δεν γίνουν κύριοι του πλούτου που παράγουν, δεν πρόκειται να αξιοποιηθούν υπέρ των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Στις αρχές του 2020, με το ξέσπασμα του κορονοϊού, φάνηκαν τα παραπάνω χρόνια προβλήματα των κρατών-μελών της Ε.Ε. στο απόγειό τους και κυρίως όλου του καπιταλιστικού συστήματος, όπως οι ελλείψεις σε γιατρούς, νοσηλευτικό προσωπικό, υποχρηματοδότηση, παντελής έλλειψη της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Και πάλι τη «νύφη» την πληρώνουν οι λαοί, ενώ οι επιχειρήσεις στο χώρο και όχι μόνο θησαυρίζουν.
Αναδεικνύεται ότι, αυτό το σύστημα ότι είχε να δώσει το έδωσε, σάπισε. Τώρα χρειάζεται ένα άλλο σύστημα, που δεν θα αποτελεί τροχοπέδη στις επιστημονικές εξελίξεις, αλλά θα λειτουργεί προς όφελος του λαού για την εξυπηρέτηση των σύγχρονων αναγκών του. Κι αυτό το σύστημα είναι ο σοσιαλισμός, όπως τον γνωρίσαμε στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και κυρίως στη Σοβιετική Ένωση τα προηγούμενα χρόνια. Μέσα στην υγειονομική κρίση, όλο το σύστημα υγείας στην Ε.Ε. κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Το αφήγημα για τις δήθεν αναπτυγμένες χώρες του εξωτερικού παραδείσου αποδείχτηκε σκέτη φάρσα».
