Ποτέ δεν μπορέσαμε να κατανοήσουμε, την τακτική που ακολουθούν ορισμένοι, αιρετοί, να ενεργούν ως εσωπαραταξιακή αντιπολίτευση, ενώ κάλλιστα θα μπορούσαν εφόσον βρίσκονται σε διαφωνία με την εκάστοτε διοίκηση, ή την ηγεσία της παράταξης, να αποχωρούν και να ενεργούν όπως αυτοί νομίζουν. Το να εκτοξεύουν «φίλα» πυρά, αυτό είναι επικίνδυνο και για τους ίδιους, αλλά και για τον θεσμό τον οποίο υπηρετούν. Μας λένε, φίλοι, με τους οποίους συζητήσαμε το θέμα, πως μπορεί κάποιος να υποθέσει διάφορα σενάρια.
Το πρώτο, και πιο πιθανό, είναι, ότι παραμένουν στην παράταξη, αντιπολιτευόμενοι, για να πιέσουν έτσι την ηγέτη, να αποδεχθεί τις απαιτήσεις τους που δεν τους τις ικανοποίησε. Παραμένουν στην ασφάλεια της παράταξης μέχρι τις παραμονές των επόμενων εκλογών, για να δουν τις εξελίξεις και ανάλογα να πράξουν. Να δουν αν ο ηγέτης τους θα τους ξανακάνει πρόταση να είναι υποψήφιοι, φοβούμενος, ίσως τις απώλειες ψήφων, ή αν η στάση τους, πείσει κάποιον άλλον αρχηγό παράταξης να τους κάνει (συμφέρουσα) πρόταση να ενταχθούν στο δικό του ψηφοδέλτιο.
Υπάρχει και το ενδεχόμενο, να φοβούνται και τον χαρακτηρισμό του αποστάτη, αν διαχωρίσουν τη θέση τους, από την παράταξη με την οποία εξελέγησαν, αφήνοντας τον αρχηγό τους να τους διαγράψει από την παράταξη, για να επωμιστεί εκείνος το πολιτικό βάρος της διαγραφής. Παραμένοντας άλλωστε στην παράταξη, και συνεχίζοντας να την αντιπολιτεύονται, κανείς δεν αποκλείει την πιθανότητα, να χρειαστεί να υπάρξει εξωτερική παρέμβαση, ανεβάζοντας τις μετοχές τους.
Θα ήταν, ωστόσο, πιο τίμιο, να παραιτηθούν από τη θέση τους, και όχι απλώς να ανεξαρτητοποιηθούν, αν πραγματικά διαφωνούν με τις θέσεις του αρχηγού τους. Θα αναφέραμε, συγκεκριμένα άτομα και στην περιφερειακή και στην τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά ο στόχος μας δεν είναι να θίξουμε τους συγκεκριμένους, αλλά να στηλιτεύσουμε ένα συγκεκριμένο φαινόμενο Άλλωστε, οι «παροικούντες στην Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν!!!
