Έφυγε ο Άι Βασίλης με τα δώρα και τις ευχές και γυρνάμε στην ρουτίνα της καθημερινότητας με πολλούς προβληματισμούς. Με την πολιτεία να δίνει μπόνους κοροϊδίας σε αυτούς που εργάστηκαν χρόνια και χρόνια, αφού τους κατασπάραξε τις συντάξεις για να τους κρατά ομήρους σε κατάσταση φτώχιας και σε δεδομένη στιγμή, να τους μεθύσει τους λογισμούς και να ξαναπάρει την ψήφο τους! Υπάρχουν και οι πτωχοί στην τσέπη και το διαβολικό μυαλό, που δεν εργάστηκαν ποτέ, που έχουν αλλεργία στην εργασία και που περιμένουν από το κράτος, την Εκκλησία και τον ανήμπορο πολίτη να τους συμπαρασταθεί. Για να μην υπάρχει παρεξήγηση, υποκλίνομαι στην περίπτωση των πτωχών που έχουν προβλήματα υγείας και σε όσους τους έτυχε κάποιο γεγονός για να πέσουν έξω στις υποχρεώσεις τους, ή γιατί οι υποχρεώσεις τους αυξήθηκαν. ΔΕΝ αγγίζουν αυτούς τα γραφόμενα μου.
Στην Ελλάδα του 2020 και διαχρονικά, υπάρχουν οι μέλισσες, οι κηφήνες, και τα αρπακτικά, που πάντα έχουν το πάνω χέρι σε όλα. Στην Ελλάδα του 2020 εργάζονται τα ρολόγια και τα κορόιδα, δηλαδή οι ευσυνείδητοι πολίτες και οι υπόλοιποι τους χλευάζουν με την συγκατάθεση και στήριξη του κράτους και της Εκκλησίας. Δεν είναι δυνατό να τους προσφέρουν εργασία και να μην δέχονται. Και το κυριότερο, να τους εμπαίζουν, ή άλλοι να μην επιθυμούν να κολλούν ένσημα για να τα πάρουν σε χρήμα, να πάρουν επιδόματα, να μπουν σε προγράμματα, να απομυζούν μια ζωή τον ευσυνείδητο πολίτη και τον πραγματικά πτωχό, γιατί θα είχε μία καλύτερη βοήθεια. Την Ελλάδα την φανταζόμαστε σαν μία αγελάδα, το γάλα, ακόμα και την κοπριά, τα παίρνουν μόνο οι παραπάνω!
Αναρωτιέται ο πολίτης γι’ αυτούς που είναι υγιείς και το παίζουν «πτωχοί». Δεν μπορούν το κράτος και η Εκκλησία, ορμώμενοι από την αυτοσυντήρηση των μοναχών, να δημιουργήσουν εργαστήρια δημιουργίας έργων τέχνης, ή χειρωνακτική εργασία, ή οτιδήποτε μπορούν να πετύχουν, με την συμπαράσταση των «πτωχών» στον ελεύθερο χρόνο τους, για να έχουν κάποιο εισόδημα; Η τοπική αυτοδιοίκηση, το κράτος -που θυμούνται τον λαό μόνο στις εκλογές- με την συμπαράσταση γεωπόνων, τοπικών αγροτικών συνεταιρισμών, δεν μπορούν να τους δημιουργήσουν έναν κήπο; Δεν είναι λίγοι αυτοί που θέλουν να απαλλαγούν από τον καθαρισμό των οικοπέδων τους, ας τους καλλιεργούν οι «πτωχοί», ή να τους στείλουν ως πυρασφάλεια, ή σε οίκους ευγηρίας, ή να προσφέρουν εργασία σε κάποια κοινωνική Υπηρεσία, ή ας τους βάλουν να προσφέρουν κάτι στον εαυτό τους, στην κοινωνία, να δώσουν το παράδειγμα στην κοινωνία και κυρίως στους νέους, να μην αφήνουν περιθώρια να δουλεύει ο πονηρός και να μην προκαλούν με την στάση τους.
Φυσικά, αναρωτιέται ο πολίτης πόσοι από αυτούς θα ακολουθήσουν. Αναρωτιέται ο πολίτης, αν σε δεδομένη στιγμή, την μία θέση ενός ανήμπορου που πρέπει να εισαχθεί σε ίδρυμα, θα την πάρει ο πανούργος στο πνεύμα και ο μέθυσος στην τεμπελιά, ή κάποιος πραγματικά πτωχός. Αναρωτιούνται οι παραπάνω -πολιτικοί, Εκκλησία- την καταστροφή που φέρνουν στην κοινωνία, την νεολαία, με το να «αγκαλιάζουν» και να συντηρούν αυτούς τους ρεμπεσκέδες, την στιγμή μάλιστα που η κοινωνία βογκάει οικονομικά και όλο το κράτος αφοσιώνεται στην ψήφο αυτού που απομυζά το κράτος και όχι στον πραγματικά ανήμπορο πολίτη και τον πολίτη που προσφέρει.
Διαβάζουμε και ακούμε σε τέτοιου είδους αρπακτικά να έχουν ακόμα μερικοί και υπέρογκες καταθέσεις, να κάνουν καταχρήσεις στις δωρεές πολιτών. Μήπως το κράτος και η Εκκλησία, είναι συνένοχοι που δεν κάνουν λεπτομερή έλεγχο σε αυτούς που προσφέρουν την προστασία τους; Από την μία, θέλουν αντικειμενική αξιολόγηση και από την άλλη, βολιδοσκοπεί την ψήφο, ασυμβίβαστα, ας κάνουν επιλογή. Το κράτος και η Εκκλησία είναι διαχειριστές των οικονομικών του Έλληνα πολίτη και θα πρέπει να σέβονται και το τελευταίο ευρώ του. Μέχρι πότε θα καταστρέφουν τα ιδεώδη, την κοινωνία, τις αξίες, την οικονομία, την οικονομική αφαίμαξη του ευσυνείδητου, του πτωχού και ανήμπορου πραγματικά πολίτη; Μέχρι πότε, η Ελλάδα θα είναι η βιομηχανία παραγωγής ρεμπεσκέδων; Κοινωνικοποιήσετε την παραπάνω ομάδα, πριν είναι αργά και μην την αφήνεται στην μοίρα της, ίσως έχουν ανάγκη από ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό, ένα καλό παράδειγμα προς μίμηση, όπως περιθωριοποιήσατε τους Ρομά με τα τόσα προβλήματα που δημιουργούν σήμερα.
