1. Εδώ και 6 μήνες, η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (Ο.Ε.Ν.Γ.Ε.) απαιτεί προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στα νοσοκομεία. Η κυβέρνηση απαντούσε διά στόματος Κοντοζαμάνη πως προσλήφθηκαν 370 επικουρικοί γιατροί «που κι αυτοί δεν χρειάστηκαν»!
2. Εδώ και 6 μήνες, η Ο.Ε.Ν.Γ.Ε. διεκδικεί μαζικά και τακτικά τεστ στους υγειονομικούς. Σε νοσοκομείο αναφοράς της Αθήνας δόθηκε γραπτά η ακατανόητη οδηγία να υποβάλλονται σε τεστ όχι όλοι οι υγειονομικοί, αλλά αυτοί που «έχουν συμπτώματα (…), έχουν ταξιδέψει από την Λάρισα και βορειότερα, ή στον Πόρο (…), έχουν συμμετάσχει σε γάμους, βαφτίσια, πανηγύρια, λιτανείες, συναυλίες»!
3. Εδώ και 6 μήνες, η Ο.Ε.Ν.Γ.Ε. απαιτεί σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό και διαγνωστικά εργαστήρια, επίταξη των ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων. Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν διαφήμιση δωρεών και ευχαριστίες προς τους «φιλεύσπλαχνους» δωρητές. Τα δείγματα των ασθενών που στέλνονται από επαρχιακά νοσοκομεία προς νοσοκομεία που έχουν αντιδραστήρια γυρνάνε πίσω. Ασθενείς νοσηλεύονται, χωρίς να ξέρουν τι μέλλει γενέσθαι. Νοσηλεύτρια που δούλευε κανονικά σε νοσοκομείο της Αθήνας, έμαθε ότι είναι θετική μετά από 2 μέρες εργασίας, αφού τα τεστ αργούν να βγουν.
4. Εδώ και χρόνια, η Ο.Ε.Ν.Γ.Ε. απαιτεί μονιμοποίηση των συμβασιούχων, των επικουρικών, όλων των συναδέλφων που υπηρετούν με ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Δημοσιοποιημένα στοιχεία από το Υπουργείο Υγείας που αφορούν τους υπαλλήλους του γράφουν: μόνιμοι τον Μάιο του 2019: 79.254, μόνιμοι τον Μάιο του 2020: 77.356. Δηλαδή, 1.898 λιγότεροι από πέρυσι. Αν προσθέσουμε και τους εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις, το προσωπικό των νοσοκομείων είναι λιγότερο κατά 4.000.
5. Εδώ και χρόνια, η Ο.Ε.Ν.Γ.Ε. απαιτεί αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την υγεία. Τα στοιχεία του Δελτίου Εκτέλεσης Κρατικού Προϋπολογισμού που αφορούν τα νοσοκομεία γράφουν ως προς την κρατική χρηματοδότηση: α’ εξάμηνο του 2019: 518 εκατομμύρια ευρώ, α’ εξάμηνο 2020 (της πανδημίας): 387 εκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή, σε ένα χρόνο, τον χρόνο της πανδημίας, 131 εκατομμύρια ευρώ λιγότερα! Η κυβέρνηση αρνήθηκε να προστατεύσει την υγεία του λαού. Η πολιτική τους είναι εγκληματική, το ίδιο και οι ευθύνες τους.
Σε έναν λαό, που με την πειθαρχία του την περίοδο της καραντίνας, έδωσε τη δυνατότητα να έχουμε στις 30 Ιουνίου μόλις 2 κρούσματα στην Αττική, δεν μπορείς να κουνάς το δάχτυλο περί «ατομικής ευθύνης».
Ούτε να τον ενοχοποιείς, επειδή εσύ αποφάσισες να ανοίξεις τον τουρισμό με τους όρους που επέβαλαν οι πολυεθνικές του τουρισμού, οι αεροπορικές εταιρείες και η ακτοπλοΐα.
Δεν είναι δυνατό να μιλάς για «θωράκιση», την ώρα που είχες 6 μήνες στη διάθεσή σου, αλλά δεν κατάργησες ούτε ένα από τα 600(!) κοντέινερ που βαφτίστηκαν μόλις πέρσι «σχολικές αίθουσες», άφησες στην αρχή της χρονιάς με 20.000 κενά εκπαιδευτικών τα σχολεία και νομοθέτησες τάξεις με 25, 26 και 27 άτομα. Που δεν μερίμνησες για λήξη μέτρων αποσυμφόρησης στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Η ατομική ευθύνη στέρεψε. Ατομική ευθύνη στην παιδεία, την υγεία, την εργασία ακόμα και στον ίδιο τον αέρα που αναπνέουμε. Εσύ φταις, λοιπόν, που είσαι άνεργος. Σε είπαν τεμπέλη. Εσύ που αμείβεσαι με ψίχουλα, που δεν σου κολλάνε ένσημα τα αφεντικά σου, εσύ που είσαι ανασφάλιστος, εσύ που δεν χωράς στα κρεβάτια των Μ.Ε.Θ. Εσύ φταις δάσκαλε, που δεν μπορείς να μεταδώσεις τη γνώση σε ακατάλληλες αίθουσες διδασκαλίας με τριάντα μαθητές στοιβαγμένους ακόμα και μέσα σε κοντέινερς. Εσύ φταις. Ναι εσύ, επιβάτη των μέσων μαζικής μεταφοράς, που συνωστίζεσαι για να πας στη δουλειά σου κάθε πρωί. Εσύ φταις, άνθρωπε της διπλανής πόρτας που πήγες τις καλοκαιρινές σου διακοπές κι όταν επέστρεψες, δεν έβαλες το χέρι βαθιά στη τσέπη, για να υποβληθείς στο τεστ του κορονοϊού με απόρροια να σου καταλογίζουν ότι τον διέσπειρες. Έτσι θα σου πουν. Πως εσύ φταις για όλα αυτά και για ακόμα περισσότερα.
Μπροστά στον κίνδυνο που βρίσκεται μπροστά μας, είναι κρατική και κυβερνητική ευθύνη να γίνει το αυτονόητο σε όλους τους παραπάνω τομείς και, φυσικά, να ακουστούν οι νοσοκομειακοί γιατροί:
-Μαζικοί διορισμοί στα νοσοκομεία.
-Μαζικά τεστ για τον πληθυσμό.
-Επίταξη του ιδιωτικού τομέα υγείας και ένταξή του, όπως και των ιδιωτών γιατρών, σε έναν κεντρικό σχεδιασμό ανάσχεσης του δεύτερου κύματος της πανδημίας.
