Αναρωτηθήκαμε αν η χαρά που αισθανόμαστε με την ολοένα και αυξανόμενη βεβαιότητα της αποχώρησης του Νίκου Ξανθόπουλου από την Προεδρεία της ΔΕΥΑΚ, είναι δίκαιη και έχει να κάνει με αντικειμενική και όχι υποκειμενική αρνητική άποψη. Βεβαίως το προσωπικό μας παράδειγμα, είναι ενδεικτικό, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια και με την συμπεριφορά του προς κάθε έναν με τον οποίο συναλλάχτηκε από τη θέση αυτή. Δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε αν η περίοδος της Προεδρίας του ήταν θετική ή αρνητική από οικονομική άποψη, κι αν επιτέλεσε πραγματικά σοβαρό ή όχι έργο.
Αυτά θα τα κρίνουμε όταν γίνουν επίσημα γνωστά τα σχετικά στοιχεία. Μια διοίκηση, όμως, δεν μπορεί να λειτουργεί με μοναδικό γνώμονα το οικονομικό κέρδος του φορέα, όταν μάλιστα έχει να κάνει με το μοναδικό αυτό αγαθό, το νερό. Δεν μπορεί μια διοίκηση να έχει χείριστες σχέσεις με το προσωπικό της επιχείρησης, και οι εργαζόμενοι το πρωί που ξυπνούν να μην θέλουν να πάνε στη δουλειά τους…
Ξέρουμε πως η διοίκηση της ΔΕΥΑΚ πάντα ήταν μια δύσκολη υπόθεση, που απαιτεί εργατικότητα, οργάνωση, συνεργασία και κοινωνική ευαισθησία, και με τις προϋποθέσεις αυτές, είμαστε βέβαιοι, ότι ο Νίκος Ξανθόπουλος δεν είναι ο κατάλληλος. Άλλωστε, ποτέ δεν ήμασταν σίγουροι αν δουλεύει για το καλό της παράταξης στην οποία εντάχθηκε, όταν δεν κατάφερε να είναι καν υποψήφιος Δήμαρχος, ή δουλεύει για το μέλλον του ως υποψήφιος Δήμαρχος στις πλάτες της Τσανάκα.
