-Η πανσέληνος, καρντάσια, πέρασε, αλλά ο Ρετζέπ δεν ήρθε. Μήπως εννοούσε ότι θα έρθει ένα βράδυ χωρίς φεγγάρι; Γιατί έμαθε πως το μακρινό 1940, ο φουκαράς Ντούτσε φόρεσε την στολή του, με όλα τα φτερά και μία νύχτα με φεγγάρι, κίνησε για να κατακτήσει την Ελλάδα! Ήθελε να δούνε οι Έλληνες στρατιώτες τις φεγγαρολουσμένες μεραρχίες των επίλεκτων πολεμιστών του, των «Κένταυρων» και να φοβηθούν. Αλλά έπαθε πανωλεθρία στην Αλβανία!
-Θέλω να ρωτήσω το καρντάσι τον Ρετζέπ, γιατί θέλει να έρθει νύχτα; Την νύχτα «μπουκάρουν» στα σπίτια οι κλέφτες. Κι εσύ, Ρετζέπ, είσαι ηγέτης ενός μεγάλου κράτους, το οποίο διαδέχτηκε μία αυτοκρατορία. Δεν σου ταιριάζει να γίνεις κοινός διαρρήκτης. Μάλλον θα άκουσες κάποιον Έλληνα πολιτικό, ο οποίος συνέστησε στους Έλληνες και τις Ελληνίδες, όταν εισβάλλουν στο σπίτι τους ληστές την νύχτα, να κάνουν ότι κοιμούνται, για να μην τους κακοποιήσουν, ή τους σκοτώσουν! Και πίστεψες τον πολιτικό; Νομίζεις πως οι Έλληνες θα κάνουν πως κοιμούνται, για να εισβάλλεις στα νησιά του Αιγαίου απερίσπαστος; Μάλλον εσύ κοιμάσαι και βλέπεις όνειρο θερινής νύχτας!
-Μπορεί σήμερα στα ελληνικά νησιά και στον Έβρο να μην βρεις τσολιάδες, όπως βρήκαν οι πολεμιστές που έστειλε ο Ντούτσε για να κατακτήσουν την Ελλάδα, αλλά θα βρεις εξαιρετικά εκπαιδευμένους και ατρόμητους κομάντο, στρατιώτες και εθνοφύλακες, που θα φωνάξουν πάλι «Αέρααα»! Μπορεί να πέρασαν οκτώ δεκαετίες, αλλά ορισμένα πράγματα δεν αλλάζουν, είναι αποτυπωμένα στο ελληνικό DNA. Όπως η φιλοξενία.
-Έλα, λοιπόν, ένα ωραίο πρωινό, να σε φιλέψουμε καφέ και μπογάτσα, να σε ξεναγήσουμε και να κοιμηθούμε μαζί κάτω από το ολόγιομο ελληνικό φεγγάρι! Γιατί, όπως τραγούδησε η Χαρούλα (Αλεξίου): «Μάτια μου η Ελλάδα, την πάει την φεγγαράδα. Κι αν είσαι και ξενύχτης, σε πάει και μία βαρκάδα»!
