Στην Ευαγγελική περικοπή της Κυριακής, ο Ευαγγελιστής Λουκάς µας παρουσιάζει την παραβολή του Καλού Σπορέως. Ο Κύριος µας, Ιησούς Χριστός, έπαιρνε εικόνες και παραστάσεις από την καθημερινή ζωή, για να εκφράσει τις θείες αλήθειες. Με αυτό τον τρόπο, βοηθούσε κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο να καταλάβει και να αποδεχθεί το θεϊκό κήρυγμά Του. Έτσι και τώρα, µε την Παραβολή του Καλού Σπορέως, παίρνει την εικόνα της σποράς, που σε πολλούς γεωργούς είναι τόσο οικεία. Αντιπαραβάλλει, λοιπόν, τον σπόρο µε τον λόγο του Θεού, τη γη µε τις ψυχές των ανθρώπων και τις διάφορες ψυχικές διαθέσεις µε τις οποίες δεχόμαστε, ή αρνούμαστε, τον λόγο του Θεού.
Ο λόγος του Θεού είναι ο ίδιος ο Χριστός. Δεν είναι απλώς ένας ανθρώπινος λόγος που κρύβει μέσα του μία θρησκευτική είδηση, έστω και την μεγαλύτερη, ή την πιο συνταρακτική. Πίσω από τα νοήματα του Ευαγγελίου κρύβεται ο ίδιος ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, ο Λόγος του. Ήταν ο λόγος του Θεού, ο Θεός Λόγος, που έγινε άνθρωπος στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ο Θεάνθρωπος Κύριος, ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου.
Είναι Αυτός που κατέβηκε από τον Ουρανό, άδειασε τους Ουρανούς και από Θεός έγινε εδώ στη γη άνθρωπος, για να μας φανερώσει την αλήθεια. Την αλήθεια για το ποιος είναι ο αληθινός Θεός. Και τέλος, μας μίλησε και μας είπε και μας απεκάλυψε την αλήθεια για τον άνθρωπο. Την αξία και τον προορισμό του, γιατί δυστυχώς, δεν ξέρουμε γιατί ζούμε εμείς οι χριστιανοί. Σ’ αυτή την αλήθεια απέβλεπαν όλες οι θεϊκές Του διδασκαλίες και αποκαλύψεις. Στη μοναδική, δηλαδή, αλήθεια, που σώζει τον άνθρωπο μέσα από την Σταυρική Θυσία, την ταφή και την Ανάστασή Του, την ίδρυση της Εκκλησίας και την σύσταση των μυστηρίων.
Ο λόγος του Θεού είναι πάντοτε γεμάτος ζωή. Είναι πηγή ζωής και δυνάμεως, είναι πάντοτε άγιος και δυνατός, αλλά η καρποφορία του εξαρτάται από τη διάθεση της ψυχής του κάθε πιστού, που ακούει και αποδέχεται τον λόγο του Θεού. Εάν ο άνθρωπος, λόγω κακής προαίρεσης, αρνηθεί να αποδεχθεί τον λόγο του Θεού μέσα στην καρδιά του, τότε η θεία χάρη δεν καρποφορεί και η ψυχή του, δεν στολίζεται µε τις αρετές του Χριστού.
Όταν, όμως, δέχεται μέσα του τα σπέρματα του λόγου του Θεού, αρχίζει να παραδέχεται εκτός από τον εαυτό του και τους άλλους. Αμαρτήματα που προηγουμένως τα θεωρούσε ασήμαντα, τώρα τα πολεμάει. Αρχίζει να κάνει ελεημοσύνες και καταβάλλει σκληρές προσπάθειες να κρατήσει μέσα του, με τη βοήθεια των μυστηρίων της Εκκλησίας, το φως και τη χάρη του Χριστού. Αλλάζει ριζικά και κατά τρόπο θαυμαστό. Αυτή είναι η καρποφορία του Θείου σπόρου. Η πλήρης καρποφορία είναι να δει τον Θεό «καθώς εστίν».
Η Εκκλησία σπείρει τον λόγο του Θεού. Η Εκκλησία ανοίγει στους πιστούς τον δρόμο, για να έλθει ο Χριστός μέσα μας. Κηρύσσει τον Εσταυρωμένο και Αναστημένο Ιησού Χριστό. Στους ανθρώπους της εποχής μας, που έχουν συνηθίσει να ακούνε τα πιο παράδοξα λόγια, εμπαθή και αντιχριστιανικά, ο λόγος του Θεού που είναι απλός και συντετμημένος απευθύνεται σ’ όλους μας και μας καλεί να καρποφορήσουμε τον Χριστό μέσα μας.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ.
Πρεσβύτερος Φίλιππος Απότας
