Φαίνεται ξεκάθαρα ότι, ο Χριστός τηρούσε τα θρησκευτικά Του καθήκοντα. Δεν έλειπε ποτέ από την Σύναξη του Σαββάτου, όπου κι αν βρισκόταν. Όχι μόνο παρακολουθούσε τα τελούμενα, αλλά έπαιρνε και ενεργό ρόλο σε αυτά, διδάσκοντας τον λαό, καταλήγοντας ορισμένες περιπτώσεις και σε θαυμαστά γεγονότα. Δεν το έπραττε, βέβαια, πάντοτε. Ας θυμηθούμε την περίπτωση που οι συμπατριώτες Του θέλησαν να Τον λιθοβολήσουν στην πατρίδα Του αποχωρώντας από την Συναγωγή. Από την άλλη όμως και οι τέσσερεις ευαγγελιστές έχουν καταγράψει αρκετά θαυμαστά γεγονότα την ημέρα του Σαββάτου.
Έτσι και ο ευαγγελιστής Λουκάς, μάς περιγράφει μία κατάσταση, η οποία διαδραματίζεται ημέρα Σάββατο, την ώρα της Συναγωγής. Πρόκειται για την περίπτωση μιας γυναίκας, η οποία από την στάση του σώματός της, φαίνεται να είχε σοβαρό ορθοπαιδικό πρόβλημα. Το πρόβλημά της, το υπέμεινε δεκαοχτώ χρόνια και δεν της ήταν εμπόδιο να ασκήσει με ευλάβεια τα θρησκευτικά της καθήκοντα. Ποιος θα την κακολογούσε αν απουσίαζε από την Συναγωγή; Ωστόσο, η αγάπη της για τον λόγο του Θεού, η ευλάβεια και η ευσέβειά της, την παρακινούν τόσο, ώστε να παραβλέπει παντελώς το ορθοπαιδικό πρόβλημά της κι έτσι, να βρίσκεται παρούσα πάντοτε στον εκκλησιασμό της. Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά γνωρίσματα συμβάλλουν, ώστε να ενεργήσει ο Χριστός θαυματουργικά στο πρόβλημά της, χωρίς καν η ίδια να το ζητήσει. Ενδεχομένως, πρόκειται για το μοναδικό θαύμα που πραγματοποιεί ο Χριστός, χωρίς ο άνθρωπος να το ζητήσει. Μάλιστα, την ονομάζει και θυγατέρα του Αβραάμ, καταδεικνύοντας έτσι την πνευματική της κατάσταση.
Ο αρχισυνάγωγος δεν στέκεται στο θαυμαστό γεγονός, αλλά στην ημέρα που πραγματοποιήθηκε. Αντί να καταφέρεται εναντίον του Ιησού, εναντιώνεται με όσους έχουν υποστηρίξει την πράξη και στέκονται με θαυμασμό και ευσέβεια απέναντί Του. Αν είναι εργασία να ποτίσουμε τα ζώα μας την ημέρα του Σαββάτου, τότε τι θα πρέπει να κάνουμε για τους ανθρώπους την ημέρα που είναι αφιερωμένη στον Θεό; Με αυτή την καταφατική ρητορική ερώτηση, ο Χριστός αποστομώνει τον αρχισυνάγωγο, αλλά συγχρόνως όλους μας διδάσκει.
Όλες οι δικαιολογίες και οι προφάσεις που βρίσκει ο πιστός, για να απουσιάσει από τον εκκλησιασμό της Κυριακής, είναι υποκρισία. Η συγκεκριμένη γυναίκα έσερνε δεκαοχτώ χρόνια το σαρκίο της, για να μη χάσει τον εκκλησιασμό της. Αυτή είναι που μας κρίνει σήμερα στο απουσιολόγιο της Κυριακής και όχι ο Θεός. Ας παραδειγματιστούμε από την θέλησή της. Ποια, άραγε, ήταν η σχέση της με τον Θεό, για να δεχτεί απλόχερα την Χάρη Του, χωρίς καν να το επικαλεστεί;
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ., αρχιμανδρίτης Χερουβίμ Γούπας
