Δύο καταπληκτικά θαύματα πραγματοποίησε ο Κύριος στη χώρα των Γεργεσηνών. Το πρώτο ήταν θαύμα ελέους, στοργής και αγάπης. Εξεδίωξε τα πολυάριθμα πονηρά πνεύματα, τους κακοποιούς δαίμονες, οι οποίοι βασάνιζαν και τυραννούσαν τους δύο Γεργεσηνούς και μέσω αυτών φόβιζαν και ταλαιπωρούσαν τους κατοίκους της περιοχής. Ο Κύριος ήλθε στον κόσμο για να καταλύσει την τυραννική εξουσία, την οποία ο διάβολος ασκούσε στις ψυχές και τα σώματα των ανθρώπων. Το δεύτερο, επέτρεψε στα πονηρά πνεύματα να εισέλθουν στο κοπάδι των χοίρων. «Και ιδού ώρμησε πάσα η αγέλη κατά του κρημνού εις την θάλασσαν», δεκάδες χοίροι και πνίγηκαν «εις τα ύδατα». Γιατί, όμως, επέτρεψε ο Κύριος τον πνιγμό των χοίρων; Είναι μία απορία, η οποία έρχεται σε πολλούς. Μερικοί, μάλιστα, λίγο, ή πολύ, ασεβείς, ρωτούν με ασέβεια με ποιο δικαίωμα κατέστρεψε ο Κύριος την ξένη περιουσία και ζημίωσε, με την πράξη του αυτή, τόσους ανθρώπους; Ξεχνούν, όμως, όλοι αυτοί, ή δεν θέλουν να σκεφθούν, ότι ο Θεός σε κάθε του πράξη κινείται από την αγάπη και τη δικαιοσύνη του, από αγιώτατα ελατήρια για τον συνετισμό και τη σωτηρία των ανθρώπων.
Κατ’ αρχήν, με το θαύμα αυτό έδειξε ότι σ’ Αυτόν ανήκουν τα πάντα. Είναι δημιουργήματα Του. Βρίσκονται στην απόλυτη ιδιοκτησία Του και μπορεί να τα διαθέσει και να τα κατευθύνει όπως αυτός θέλει. «Του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής», μάς λέει ο Προφητάναξ Δαβίδ. Ποιος του αμφισβήτησε το δικαίωμα να στέλνει κεραυνούς και να κατακαίει τα δένδρα, να αγγίζει τα όρη και εκρήγνυνται τα ηφαίστεια, να ρίχνει το βλέμμα του στη γη και να την συγκλονίζουν οι σεισμοί; Και μάλιστα, όταν με αυτά και με άλλα όμοια συγκλονιστικά γεγονότα φανερώνει το μεγαλείο Του και εμπνέει ιερό δέος στις καρδιές των ανθρώπων και τους παρακινεί να καταφεύγουν σ’ Αυτόν με ταπείνωση και ευλάβεια; Γιατί είναι γεγονός, ότι σε τέτοιες περιστάσεις αισθάνεται ο άνθρωπος την αδυναμία του, τη μηδαμινότητά του μπροστά στον παντοδύναμο Θεό.
Έπειτα, το θαύμα αυτό είναι μία τρανή και ακαταμάχητη απόδειξη της υπάρξεως των πονηρών πνευμάτων. Οι Σαδδουκαίοι της εποχής εκείνης, όπως και οι Σαδδουκαίοι όλων των εποχών, οι υλιστές και οι άπιστοι, οι οποίοι αρνούνται την ύπαρξη των πονηρών πνευμάτων, προσπαθούν σε άλλες αιτίες να αποδώσουν και με δικές τους επινοήσεις να εξηγήσουν τη δαιμονοληψία. Τότε έλεγαν, ότι αυτή οφείλεται όχι σε πονηρά δαιμόνια, αλλά στην επίδραση της σελήνης και άλλων αφορμών. Σήμερα, αν παρουσιασθεί ένα τέτοιο γεγονός, θα πουν – και λένε – ότι είναι συνέπεια νευροψυχικής ανωμαλίας κ.ά. Αλλά, πως θα εξηγηθεί, όμως, ο πνιγμός των χοίρων; Μήπως κι αυτοί βρέθηκαν σε νευροψυχική ανωμαλία και όρμησαν να αυτοκτονήσουν στη θάλασσα; Μία τέτοια, όμως, υπόθεση είναι εντελώς παράλογη.
Αλλά, ο πνιγμός των χοίρων φανερώνει και μία άλλη σπουδαία αλήθεια για συνετισμό των ανθρώπων. Ότι δηλαδή, ο δίκαιος και πανάγαθος Θεός, για να οδηγήσει τον άνθρωπο σε μετάνοια και διόρθωση, να του εμπνεύσει τη συναίσθηση ότι η αμαρτία δεν μένει ατιμώρητη, στέλνει δίκαιες, παιδαγωγικές και σωφρονιστικές τιμωρίες. Οι Γεργεσηνοί, εκτρέφοντας χοίρους, παρέβαιναν με την πράξη τους αυτή ρητή εντολή του Θεού. Ο Μωσαϊκός νόμος είχε κατατάξει μεταξύ των ακάθαρτων ζώων τους χοίρους και απαγόρευε στους Εβραίους να τρέφουν και να τρώγουν χοίρους. Όποιος άγγιζε χοίρο θεωρούνταν ακάθαρτος. Και οι Γεργεσηνοί παρέβαιναν φανερά και προκλητικά τον Μωσαϊκό νόμο. Έπρεπε, λοιπόν, να τιμωρηθούν για να εκλείψει η αφορμή σκανδάλου, για να συναισθανθούν το σφάλμα τους και να τους δοθεί η συγκλονιστική αυτή ευκαιρία για μετάνοια και διόρθωση. Και ο Πανάγαθος Κύριος δεν τιμωρεί κατ’ ευθείαν αυτούς. Τους τιμωρεί εμμέσως. Επιτρέπει την καταστροφή της αμαρτωλής τους περιουσίας.
Πολλά, πάρα πολλά, διδάσκει το σημερινό θαύμα του Κυρίου στη χώρα των Γεργεσηνών. Και προ παντός προβάλλει παραστατικά τη μεγάλη αλήθεια, ότι αυτοί που βρίσκονται και κυλιόνται στο βόρβορο της αμαρτίας γίνονται υποχείριοι και ενεργούμενα του πονηρού, ο οποίος, τελικά, τους κρημνίζει στην αιώνια απώλεια. Ας ακούσομε, με προσοχή και ας εφαρμόσουμε με προθυμία τη θεόπνευστη εντολή του Αποστόλου Παύλου: «καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβῳ Θεού».
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ.
