Η Εκκλησία, λίγες μέρες πριν την Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα, κάνει λόγο για το πάθος του Χριστού, προετοιμάζοντας, έτσι, τους πιστούς ενόψει των αγίων εορτών. Ο Χριστός πορεύεται με τους δώδεκα αποστόλους στα Ιεροσόλυμα και προλέγει σ’ αυτούς το επικείμενο πάθος. Γνωρίζει τί Τον περιμένει εκεί κι όμως πηγαίνει, για να κάνει το θέλημα του Πατέρα Του και να πληρωθούν όσα είπαν οι προφήτες γι’ Αυτόν. Προχωρώντας, ο Χριστός φωνάζει κοντά Του τους μαθητές και τους λέει καθαρά τί επρόκειτο να συμβεί.
Από τους δώδεκα μαθητές, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, που βρίσκονταν ακόμα στην προ φωτισμού του Αγίου Πνεύματος περίοδο και συμμερίζονταν, μάλλον, τις αντιλήψεις των Ιουδαίων περί Μεσσία ως κοσμικού ηγέτη, απευθύνουν προς τον διδάσκαλό τους το ακόλουθο αίτημα: «Δώσε μας τις δύο τιμητικές θέσεις στην ένδοξη βασιλεία Σου, ώστε ο ένας από εμάς να καθίσει στα δεξιά Σου και ο άλλος στα αριστερά Σου». Ο Ιησούς δεν αγανακτεί για το παράλογο αυτό αίτημα των μαθητών, αλλά αφού προηγουμένως τους δείχνει τον δρόμο του πάθους και της θυσίας που θ’ ακολουθήσει, τους απευθύνει τα ακόλουθα βαρυσήμαντα λόγια: «Ξέρετε ότι αυτοί που θεωρούνται ηγέτες των εθνών, ασκούν απόλυτη εξουσία πάνω τους και οι άρχοντες τους τα καταδυναστεύουν. Σ’ εσάς, όμως, δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό, αλλά όποιος θέλει να είναι πρώτος, πρέπει να γίνει δούλος όλων. Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει την ζωή Του για όλους».
Η ενανθρώπιση του Λόγου είναι πράξη διακονίας του ανθρώπου. Ταπεινώθηκε ο Θεός για να σώσει τον άνθρωπο. Ντύθηκε την ανθρώπινη σάρκα, για να την καθαρίσει από τα τραύματα της πτώσης. Την σήκωσε στους ώμους Του και την οδήγησε με την ανάληψή Του στον Θεό Πατέρα. Όποιος, λοιπόν, θέλει να υψωθεί, όπως υψώθηκε ο Ιησούς Χριστός, αυτό τον δρόμο πρέπει να ακολουθήσει. Όποιος θέλει να γίνει μέγας, ας γίνει πρώτα διάκονος και όποιος θέλει να γίνει πρώτος, ας γίνει δούλος όλων.
Τα λόγια αυτά λέγονται από τον Χριστό, λίγο ακριβώς πριν από το πάθος Του και η Εκκλησία όρισε την ανάγνωση της περικοπής μία εβδομάδα πριν από την εβδομάδα του πάθους, για να θυμίσει στον κάθε χριστιανό που έχει κάποια εξουσία στα χέρια του, είτε μικρή, είτε μεγάλη, ότι η σκέψη του πρέπει να είναι στραμμένη στην διακονία και στο πάθος, αν θέλει να είναι πραγματικός μαθητής του Χριστού.
Έτσι, λοιπόν, παίρνοντας αφορμή από τις πρωτοκαθεδρίες που ζητούσαν οι υιοί του Ζεβεδαίου είπε: «Όποιος θέλει να είναι μεταξύ σας μεγάλος, ας είναι υπηρέτης σας και όποιος θέλει να γίνει μεταξύ σας πρώτος, ας γίνει υπηρέτης σ’ όλους σας». Πόσο ωραία είναι αυτά τα λόγια! Δίνει ένα καλό μάθημα ταπεινοφροσύνης στους μαθητές Του. Αυτός, ο βασιλιάς του ουρανού, ο δημιουργός και εξουσιαστής του παντός, που τον προσκυνούν και τον υπηρετούν οι άγγελοι, ήρθε να υπηρετήσει τους ανθρώπους στην γη και να πλύνει τα πόδια και των μαθητών Του ακόμα και ύστερα να θυσιαστεί για το ανθρώπινο γένος. Δίνει ακόμα και μάθημα αγάπης ο Κύριος. Γιατί, τί άλλο παρά μεγάλη αγάπη δείχνουν τα λόγια Του «λύτρον αντί πολλών».
Η αγάπη και η ταπεινοφροσύνη, είναι δύο μεγάλες αρετές. Πηγαίνουν μαζί. Έχεις αγάπη, έχεις ταπεινοφροσύνη. Και το αντίθετο. Γιατί, όταν αγαπάμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας, δεν θα θελήσουμε ποτέ να φανούμε περήφανοι, ακατάδεχτοι και κακοί σ’ αυτόν.
Παράδειγμα ταπεινοφροσύνης, αλλά και αγάπης αιώνια μας έδωσε ο Χριστός με το παράδειγμα της ζωής Του. Γεννιέται σε σπηλιά, καταδέχεται να βαπτιστεί από τον Ιωάννη στον Ιορδάνη, γιατρεύει και συμβουλεύει να μην πούνε σε κανέναν τ’ όνομά Του. Δέχεται τα ραπίσματα σαν ο ταπεινότερος θνητός.
Αυτές τις μέρες θα ζήσουμε την μαρτυρική πορεία του Χριστού στον Γολγοθά. Θα τον δούμε γυμνό και αιματωμένο σαν τον τελευταίο των κακούργων. Δεν θα κλονισθούμε όμως απ’ την σιωπή και την φαινομενική αδυναμία Του μπροστά στην βία και στην κακία των ανθρώπων, γιατί πιστεύουμε ότι, η πραγματική Του δύναμη βρίσκεται στην ταπείνωση και στην θυσία. Τον δρόμο του Χριστού ακολουθεί η Εκκλησία. Ο δρόμος χαράχθηκε από τον ίδιο τον Κύριό μας. Εκείνος μας έδειξε ότι, στο τέλος της διαδρομής μας περιμένει ο στέφανος της νίκης. Ας αγωνιστούμε λοιπόν και ας γνωρίζουμε πως μετά το πάθος και τα δάκρυα, ακολουθούν η δικαίωση, η λύτρωση και η Ανάσταση.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ., πρεσβύτερος Κωνσταντίνος Ντινούδης
