Μία νεκρική πομπή στην πόλη Ναΐν προχωρεί. Νεκρός ένας έφηβος, ένα μοναχοπαίδι μιας χαροκαμένης χήρας. Απαρηγόρητη κλαίει η μητέρα. Βουρκωμένα τα μάτια όσων ακολουθούν. Συμπτωματικά, στην πύλη της πόλεως συναντώνται ο Ιησούς με τους μαθητές Του και η νεκρική πομπή. Ενώπιον του θανάτου στέκουν οι άνθρωποι και ο Θεάνθρωπος. Κι ενώ ο άνθρωπος, μπροστά στο μυστήριο του θανάτου είναι ανήμπορος να αντιδράσει, εδώ στέκεται ο αρχηγός της ζωής και του θανάτου. Πλησιάζει με αγάπη την πονεμένη μητέρα και της λέει: «Γυναίκα, μην κλαις». Κάνει νόημα σ’ εκείνους που κρατούσαν το φέρετρο να σταθούν. Ξαφνικά, ακούγεται η επιβλητική φωνή του Κυρίου: «Παλικάρι μου, εγώ σου λέω να σηκωθείς». Τα λόγια Του γίνονται πράξη. Όλοι κατάπληκτοι παρακολουθούν. Ο έφηβος ανασηκώνεται από το φέρετρο ζωντανός και αρχίζει να μιλά. Ο Ιησούς τον βοηθά να βγει και τον παραδίδει στην μητέρα του. Το θαύμα αυτό δεν δέχεται αμφισβήτηση, διότι έγινε ενώπιον πολλών ανθρώπων, ασφαλώς δε, όταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς έγραψε το Ευαγγέλιό του τόσο ο έφηβος που αναστήθηκε, όσο και οι κάτοικοι της Ναΐν, ακόμα θα ζούσαν.
Η ανάσταση αυτή του νεανίσκου της Ναΐν δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά η ελάχιστη πρόγευση της ανάστασης όλων των ανθρώπων. Ο θάνατος, βέβαια, είναι ένας ύπνος και για τον λόγο αυτό, ο τόπος όπου θάπτονται οι άνθρωποι ονομάζεται κοιμητήριο. Σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, ο άνθρωπος δεν εκμηδενίζεται με τον θάνατο, όπως πιστεύουν οι υλιστές. Αυτό που συμβαίνει με τον θάνατο, είναι o χωρισμός της ψυχής από το σώμα. Και το μεν σώμα νεκρώνεται και διαλύεται μέσα στον τάφο, η ψυχή όμως ζει και περιμένει την ανάσταση των νεκρών, την ήμερα δηλαδή της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. Τότε, το σώμα θα αναστηθεί μεταμορφωμένο και ανακαινισμένο, για να ενωθεί πάλι με την αθάνατη ψυχή και να ζήσει ο άνθρωπος αιώνια. Και όσοι έφυγαν ζώντας σύμφωνα με την διδασκαλία του Κυρίου μας, με αγάπη και σεβασμό προς τον Δημιουργό, τον πλησίον και τον εαυτό τους, θα αναστηθούν για να ζήσουν αιώνια. Επομένως, οι νεκροί δεν έχουν χαθεί. Ζουν μέσα στην παρουσία του Θεού και προσδοκούν κι αυτοί «ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος», όπως διακηρύττουμε στο Σύμβολο της Πίστεως. Και σ’ αυτή ακριβώς την ζωή του μέλλοντος αιώνος, ελπίζουμε και περιμένουμε να συναντήσουμε και πάλι τούς προσφιλείς μας κεκοιμημένους. Ο Άγιος Ιωάννης ο Ξιφιλίνος, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, αναφέρει πως ο Ιησούς «με το θαύμα αυτό μας βεβαιώνει και μας πληροφορεί για την προσδοκώμενη κοινή ανάσταση των νεκρών, και συγχρόνως, μας δείχνει από πριν την δική του ζωηφόρο και Θεία Ανάσταση, φανερώνοντας την δι’ αυτής λύτρωση και ελευθερία μας, καθώς και την σωτηρία και την αιωνία ζωή».
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ., αρχιμανδρίτης Ευάγγελος Υφαντίδης
