Tην προηγούμενη Κυριακή, είδαμε μέσα από την ευαγγελική περικοπή πόσο μεγάλη σημασία έχει για την πνευματική μας ζωή, να προτάσσουμε τον Χριστό ακόμα και από τους γονείς και τους συγγενείς μας και να Τον ομολογούμε ενώπιον των ανθρώπων. Ως συνέχεια λοιπόν, εκείνης της περικοπής, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το γεγονός της κλήσεως των μαθητών του Κυρίου, το οποίο περιγράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, αυτή την Κυριακή. Μάλιστα, το γεγονός αυτό, της κλήσεως των μαθητών, αποτελεί παράδειγμα αφοσίωσης.
«Ακολουθήστε με και θα σας κάνω αλιείς ανθρώπων», τους λέει κι εκείνοι, δίχως δεύτερη σκέψη, παράτησαν τα δίχτυα μέσα στο νερό και Τον ακολούθησαν χωρίς δισταγμό, χωρίς δεύτερη σκέψη, εγκατέλειψαν πίσω τους τα πάντα και ακολούθησαν τον Ιησού. Ακολούθησαν έναν άγνωστο, ο οποίος ακόμα δεν είχε αποκτήσει την φήμη του διδασκάλου κι όμως, ο λόγος Του τους σαγήνεψε και τους γέμισε με τέτοια σιγουριά, ώστε να τολμήσουν μέσα σε μία στιγμή να αλλάξουν την ζωή τους ολόκληρη.
Μία τέτοια απόφαση δεν είναι καθόλου απλή, ούτε εύκολη. Απαιτεί τόλμη, πίστη και καθαρότητα καρδιάς, στοιχεία που αναγνωρίζει ο Ιησούς στους ψαράδες, τους οποίους καλεί να Τον ακολουθήσουν. Βλέπει πως διαθέτουν την απλότητα, την καθαρότητα, την ευθυκρισία και την ταπείνωση, στοιχεία απαραίτητα, για να δεχτούν το μήνυμα του Ευαγγελίου.
Εξαιτίας πάλι της φύσεως του επαγγέλματός τους, έχουν μάθει να μη θεωρούν τίποτα ως δεδομένο και να εμπιστεύονται την πρόνοια του Θεού. Έτσι, τολμούν να εγκαταλείψουν τα πάντα, την δουλειά τους, τα δίχτυα, τους συγγενείς τους, να εμπιστευτούν τα λόγια του διδασκάλου και να Τον ακολουθήσουν.
Αυτά τα στοιχεία, την πίστη δηλαδή, την άρνηση κάθε πράγματος που μας κρατά προσηλωμένους σε γήινα πράγματα, όπως η οικογένεια, ή η εργασία και την αυθόρμητη κίνηση της καρδιάς μας ζητά από όλους μας ο Κύριος, προκειμένου να Τον ακολουθήσουμε. Η πίστη στον Χριστό, η μίμηση της ζωής των Αποστόλων, η ζωή σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, προϋποθέτει την αποδέσμευσή μας από κάθε τι που μπορεί να σταθεί εμπόδιο σε αυτή. Για τον λόγο αυτό τονίζεται ιδιαίτερα και στις δύο περιπτώσεις της σημερινής περικοπής, ότι οι Απόστολοι εγκατέλειψαν τα πάντα και στην συνέχεια ακολούθησαν τον Ιησού.
Στην σύγχρονη κοινωνία μας, πόσο εύκολο είναι να συμβεί αυτό το οποίο έκαναν οι μαθητές; Κι αν αλήθεια, με κάποιο τρόπο, εκείνη η εποχή ερχόταν στο σήμερα, με ποιο τρόπο θα αντιμετωπίζονταν;
Ερωτήματα για τα οποία υπάρχει απάντηση, η οποία μπορεί να καθορίσει την γενικότερη στάση, αλλά και σκέψη μας, όσον αφορά την σχέση μας με τον Θεό, αποδεικνύοντας εντέλει πού μέσα στην καρδιά μας Αυτός βρίσκεται. Η κλήση από τον Κύριο γίνεται. Επαφίεται σε μας το εάν θα την δεχτούμε και ακόμα περισσότερο, εάν απαντήσουμε.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ., Οικον. Παναγιώτης Τσακίρης
