Όλη η αγία Γραφή εκθέτει την πλούσια δωρεά του Θεού στο ανθρώπινο γένος, αλλά και στον καθέναν άνθρωπο ειδικά. Αναφέρει τις δωρεές του Θεού, τις ενέργειες εκείνες στις οποίες προήλθε ο Τριαδικός Θεός από αγάπη και ευσπλαχνία προς τον δοκιμαζόμενο άνθρωπο. Όλες αυτές είναι χάρισμα, χωρίς δηλαδή ο Θεός να αναμένει ανταπόδοση γι’ αυτές από εμάς.
Η πράξη ευχαριστίας, το να ευχαριστούμε δηλαδή τον Θεό για τις δωρεές του, είναι ουσιώδες γνώρισμα των πιστών ανθρώπων. Αποτελεί θεμελιώδη θρησκευτική ανταπόκριση του πλάσματος που ανακαλύπτει μέσα σε ένα ρίγος χαράς και δέους κάτι από τον Θεό, κάτι από το μεγαλείο του, κάτι από την δόξα του. Το κύριο αμάρτημα των ειδωλολατρών ήταν, κατά τον Απόστολο Παύλο, ότι τον Θεό «ουχ ως Θεόν εδόξασαν, ή ευχαρίστησαν» (Ρωμ. α΄ 21).
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης, ήδη στους πρώτους στίχους του Ευαγγελίου του, μας φανερώνει ότι, ο Χριστός ως τέλειος θεάνθρωπος πρώτος αυτός και εξ ονόματος όλων των ανθρώπων, ως αντιπρόσωπος τους δηλαδή, προσέφερε στον Θεό πατέρα την τέλεια ευχαριστήρια πράξη με ολόκληρη την ζωή του.
Ευχαρίστησε ο Κύριός μας τον Τριαδικό Θεό, τον πατέρα όλων των πιστών δηλώνοντας την ανταπόκριση μας στην χάρη, στο δώρο που ο Θεός μας έδωσε για να του προσφέρουμε. Ο Κύριος μας, είναι η δωρεά του Θεού «πλήρης χάριτος » σ’ εμάς. Η πιο γενναία χειρονομία του Κυρίου, με την οποία εκδηλώθηκε η ευχαριστία μας προς τον Θεό πατέρα, ήταν η θυσία του. Θυσιαζόμενος ο Κύριος, προσφέρει την ζωή του στον Τριαδικό Θεό, για να αγιάσει όσους τον πιστεύουν και είναι οι μαθητές του. Στο Μυστικό δείπνο και στον σταυρό, ο Κύριος αποκαλύπτει το κίνητρο όλης του της ζωής και του θανάτου του. Όλα τα ενεργεί σαν μία πράξη ευχαριστίας της θεϊκής του καρδιάς. Χρειάζεται το πάθος του και ο θάνατος του, για να δοξάσει και να ευχαριστήσει πλήρως ο Ιησούς Χριστός τον Θεό πατέρα (Ιωαν. ιζ΄ 1). Αλλά και όλη του η ζωή, είναι μία αδιάκοπη πράξη ευχαριστίας, που εκδηλώνεται μερικές φορές καθαρά και επίσημα για να ελκύσει τους ανθρώπους, να πιστέψουν και να ευχαριστήσουν μαζί του τον Θεό (Ιωαν. ια΄ 42).
Εμείς, επειδή έχουμε συνείδηση όλων των δωρεών του Θεού σ’ εμάς, τις μνημονεύουμε, τις ενθυμούμεθα δηλαδή, κάθε φορά που τελούμε την θεία λειτουργία: «Μεμνημένοι… πάντων των υπέρ ημών γεγενημένων», ενθυμούμενοι δηλαδή όλα όσα έγιναν για μας, «του σταυρού, του τάφου, της τριήμερου Αναστάσεως, τής εις ουρανούς αναβάσεως, της εκ δεξιών καθέδρας, της Δευτέρας και ενδόξου πάλι παρουσίας». Με την θεία λειτουργία ευχαριστούμε τον Τριαδικό Θεό «υπέρ τούτων απάντων ευχαριστούμεν σοι, …υπέρ πάντων, ων ίσμεν και ων ουκ ίσμεν, των φανερών και αφανών ευεργεσιών των εις ημάς γεγενημένων». Για τούτο και η θεία λειτουργία ονομάζεται και θεία ευχαριστία.
Και τέλος, ευχαριστούμε τον Θεό με την άγια ζωή μας. Όταν τηρούμε τις εντολές του. Όταν ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του. Όταν αγωνιζόμαστε να ανταποκριθούμε στην αγάπη Του και την εύνοιά Του.
Στην αποκάλυψη, ο ευαγγελιστής Ιωάννης, μας διδάσκει ότι η αιώνια ζωή θα είναι μία πράξη ευχαριστίας των δημιουργημάτων προς τον δημιουργό τους, των παιδιών προς τον πατέρα τους. Στην ουράνια Ιερουσαλήμ, αφού το λυτρωτικό έργο του Κύριου θα έχει τελειώσει, η πράξη ευχαριστίας θα μεταβληθεί σε καθαρή δοξολογία της δόξης του Θεού. Θα ζούμε μέσα στο εκθαμβωτικό μεγαλείο του Θεού και των αιωνίων θαυμασίων του. Γι’ αυτό που θα αξιωνόμαστε να βιώνουμε συνεχώς, θα δοξάζουμε και θα ευχαριστούμε τον Θεό πατέρα μας.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ. πρεσβύτερος Κωνσταντίνος Μοσχόπουλος
