Τούς δύσκολους καιρούς τής πρώτης περιόδου τής χριστιανικής ζωής, η Εκκλησία με βαθύτατο αίσθημα ευθύνης συνέρχεται σε σώμα στην πρώτη Οικουμενική σύνοδο θέλοντας να διαφυλάξει το ποίμνιό της από τις αιρέσεις που παρουσιάζονται στα πρώτα κιόλας χρόνια.
Στην έκτη Κυριακή από το Πάσχα προβάλλεται μέρος από την αρχιερατική προσευχή του Κυρίου στον κήπο της Γεσθημανής. Διότι, μέσα σ’ αυτή βρίσκεται η αγωνία του Ιησού Χριστού για το μέλλον της ανθρωπότητος και ιδιαιτέρως γι’ αυτούς που ο Θεός Πατέρας του εμπιστεύθηκε.
Πάτερ Άγιε φύλαξέ τους από τον εγωισμό, την ισχυρογνωμοσύνη, από τις φιλονικίες και διαιρέσεις και κράτησέ τους ενωμένους με μία καρδιά και με μία ψυχή, με αυτό το φρόνημα και την αυτή πίστη «για να είναι ενωμένοι μεταξύ τους σε ένα πνευματικό σώμα, όπως είμαστε κι εμείς» (Ιω. ιζ.11). Στην συνέχεια, παρακαλεί τον Πατέρα, για τους μαθητές του και προσθέτει: «Τώρα, όμως, εγώ φεύγω, από τον κόσμο κι έρχομαι προς Σέ. Αυτοί μένουν μόνοι στους πειρασμούς, τους κινδύνους και τους διωγμούς του αμαρτωλού κόσμου. Όταν εγώ ήμουν μαζί τους, τους προφύλαγα από τους κινδύνους αυτούς και τους φύλαξα ασφαλείς, πλην του Ιούδα, ο οποίος προτίμησε την οδό της απωλείας».
Πολλές φορές γίνεται λόγος στην Εκκλησία για την αιώνια ζωή, η οποία δεν είναι μία απλή παράταση τής ζωής, ή άνευ τέλους ύπαρξη του ανθρώπου. Είναι η εν Θεώ ζωή, η βαθύτερη και τελειότερη γνώση του απειροτέλειου Θεού. Αυτή η γνώση είναι προσωπική πείρα και συμμετοχή στην Θεία τελειότητα, η οποία γεμίζει τον άνθρωπο από απερίγραπτο θαυμασμό και χαρά. Θα χορτάσουν, ή μάλλον δεν θα χορταίνουν, οι πιστοί αντικρίζοντας το ασύλληπτο θέαμα της δόξας του Χριστού.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης παρομοιάζει την βασιλεία των ουρανών σαν ολόφωτη, χρυσή, αδαμαντοστόλιστη, μαργαριτοποίκιλτη πόλη, με μεγαλοπρεπή τείχη, με θαυμαστούς πυλώνες, με τον Κύριο της δόξης βασιλέα της, εκεί όπου δεν θα υπάρχει πόνος, καμία θλίψη, καμία στεναχώρια. Εκεί, λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «τα εν ειρήνη και ευφροσύνη και χαρά». Και στο βιβλίο της Αποκαλύψεως (ιθ.6,7) τονίζεται πως: «Εκεί, οι άγγελοι και άνθρωποι γεμάτοι ιερό ενθουσιασμό, θα υμνολογούν τον δωρεοδότη Θεό, ψάλλοντας το αλληλούια με χαρά και αγαλλίαση, δοξάζοντας τον Θεό». Ασύλληπτα και αφάνταστα και απερίγραπτα τα αγαθά της αιωνίου ζωής. Μετά την προσευχή στον κήπο της Γεσθημανής, ο Κύριος απευθυνόμενος στους μαθητές του, τούς μίλησε για τα μέλλοντα να συμβούν, δηλαδή το πάθος και την Ανάσταση. Παρά την τραγικότητα των γεγονότων, τούς μιλάει για την χαρά. Τους είπε, μεταξύ άλλων, ότι έπειτα από τον κλονισμό, που θα δοκιμάσουν εξ αιτίας των δραματικών γεγονότων της σταυρώσεως του, θα χαρεί η καρδιά τους, γιατί θα τον δουν ένδοξο θριαμβευτή νικητή του θανάτου και χορηγό της ζωής και Αναστάντα εκ νεκρών. Ο Απόστολος Παύλος στην προς Φιλιππισίους επιστολή του, μας προτρέπει να χαιρόμαστε πάντοτε. Χαίρεται ο πιστός, όταν με μετάνοια προσφεύγει προς τον φιλάνθρωπο Κύριο δια της εξομολογήσεως. Χαίρεται, όταν με ειλικρινή αγάπη προς τον πλησίον κινούμενος, κάνει τα καλά έργα προσφέροντας τροφή στον πεινασμένο, ένδυμα στον γυμνό, συμπαράσταση στο ορφανό και στον αδικημένο, παρηγοριά στον θλιμμένο, καθοδήγηση προς τον πλανεμένο για μετάνοια και επιστροφή στον Χριστό.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ., πρεσβύτερος Ηλίας Κωνσταντινίδης