Γιορτάζει η αγία μας Εκκλησία τους αγίους Πάντες, όλους δηλαδή εκείνους τους συνανθρώπους μας που όχι μόνο πίστεψαν στο κήρυγμα του Χριστού, αλλά με την ζωή τους έκαναν πράξη τις αλήθειες του Ευαγγελίου και με το παράδειγμά τους ενισχύουν και προτρέπουν όλους εμάς, να συνεχίσουμε τον καλό αγώνα της πίστεως. Είναι οι αδελφοί μας οι γνωστοί και οι αφανείς, είναι οι προστάτες μας, εκείνοι που πρεσβεύουν στον Κύριο και για την δική μας σωτηρία και θαυματουργούν όταν τους επικαλούμαστε με πίστη, είναι τα ζωντανά βιβλία της πίστεως, τα παραδείγματά μας και η απόδειξη ότι, ο αγώνας μας και εφικτός είναι και δεν είναι άσκοπος, αλλά το αντίθετο, σωτήριος και ζωοποιός.
Η ομολογία της πίστεως αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία για την ζωή μας. Όλοι οι Άγιοι το πέτυχαν αυτό, ομολόγησαν δηλαδή την πίστη τους στον Χριστό και Τον έθεσαν πρώτη προτεραιότητα στην ζωή τους, πάνω από κάθε τι ανθρώπινο και γήινο, γι’ αυτό και δοξάστηκαν από τον Θεό και τιμούνται από εμάς σήμερα. Κι όταν μιλάμε για ομολογία πίστεως, έχουμε βέβαια στο νου μας τους άπειρους Μάρτυρες, που θυσίασαν ακόμα και την ζωή τους, προκειμένου να μην αρνηθούν την πίστη τους στον Χριστό. Έχουμε τους Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι ως ποιμένες αληθινοί οδήγησαν το ποίμνιο τους στον ασφαλή δρόμο της πίστεως στον Χριστό. Έχουμε τους ασκητές και τις ασκήτριες στο στάδιο της αρετής, που με τον αγώνα τον πνευματικό καθήλωσαν την σάρκα και ανύψωσαν την ψυχή τους.
Η ομολογία, ωστόσο, της πίστεως στον Χριστό, δεν έχει να κάνει μόνο με το σωματικό μαρτύριο, αλλά με την όλη στάση του ανθρώπου, με την διαρκή παρουσία του Χριστού στην καρδιά και στην ζωή του. Ομολογία του Χριστού καλείται να δώσει ο κάθε πιστός σε κάθε εποχή και σε κάθε περίσταση, σε κάθε πτυχή και δραστηριότητα του καθημερινού του βίου, στην εργασία, στο σπίτι, στις συναναστροφές, στην κοινωνία, στον κάθε μας συνάνθρωπο.
Ιδιαίτερα μάλιστα στην εποχή μας, που γίνεται προσπάθεια να περιοριστεί η πίστη στην ιδιωτική ζωή του ανθρώπου, που ο Χριστός και η πίστη μας βάλλεται με κάθε τρόπο και μέσον, ο λόγος του Κυρίου μας θα πρέπει να μας προβληματίσει ακόμα περισσότερο.
Δυστυχώς, πολλές φορές παραθεωρούμε τον Χριστό και θέτουμε άλλες προτεραιότητες στην ζωή μας. Για να μη βρεθούμε στο περιθώριο της κοινωνίας, διαλέγουμε να θέσουμε τον Χριστό στο περιθώριο της ζωής μας και να ασχοληθούμε με Αυτόν, όταν οι άλλοι δεν θα μας βλέπουν, μυστικά και τυπικά! Στον σύγχρονο αυτό πειρασμό ας μη λησμονούμε, ότι καμία αρετή δεν έχει μεγαλύτερη σημασία, όσο από την δημόσια ομολογία της πίστης μας στον Χριστό, όχι απλά με λόγια, αλλά με τις πράξεις μας.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ., Οικ. Παναγιώτης Τσακίρης
