Οι αιματηρές θυσίες και τα ολοκαυτώματα της Παλαιάς Διαθήκης, για τα οποία γίνεται λόγος στο αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής, έδιναν μόνο σωματικό καθαρισμό στους Ισραηλίτες, προκειμένου να μετέχουν στη λατρεία του Θεού. Ο καθαρισμός με τις θυσίες εκείνες ήταν εξωτερικός, δεν έφτανε, δηλαδή, βαθύτερα και δεν άγγιζε την ψυχή και την συνείδηση.
Όλες αυτές οι τυπικές λατρευτικές διατάξεις που περιγράφονται στο βιβλίο του Δευτερονομίου της Παλαιάς Διαθήκης ήταν τύπος και σκιά των όσων έμελλαν να γίνουν από τον Ιησού Χριστό στην Καινή Διαθήκη. Έβλεπαν, κατά κάποιο τρόπο, οι άνθρωποι της εποχής εκείνης «δι’ εσόπτρου εν αινίγματι».
Έτσι, για παράδειγμα, στην Παλαιά Διαθήκη υπήρχε ο μωσαϊκός νόμος, προκειμένου να παιδαγωγηθούν οι άνθρωποι, ενώ στην Καινή Διαθήκη η αγιαστική χάρις του Χριστού για να σωθεί ο κόσμος. Εκεί υπήρχαν θυσίες και αίματα ζώων που προσέφεραν μόνο σωματικό εξαγνισμό, εδώ η θυσία και το αίμα του Χριστού, για να ξεπλύνει και να θεραπεύσει τις τραυματισμένες ψυχές από την αμαρτία. Εκεί υπήρχε το προπαρασκευαστικό στάδιο και η προετοιμασία, εδώ η σωτηρία και η λύτρωση από τις συνέπειες της αμαρτίας.
Τελικά, εκείνο που καθάρισε οριστικά τον άνθρωπο από την αμαρτία, ήταν το αίμα του Χριστού. Ο Ιησούς Χριστός προσέφερε τον εαυτό του ως «αμνόν άμωμον» και η θυσία του αυτή εξασφάλισε αιώνια λύτρωση στο ανθρώπινο γένος. Καθαρίζοντας τη συνείδηση του ανθρώπου από τα νεκρά έργα της αμαρτίας, τον κατέστησε ικανό να λατρεύει αληθινά τον ζώντα Θεό.
Οι ιδρυτικοί λόγοι συστάσεως του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, που απηύθυνε ο Κύριος προς τους μαθητές Του κατά τον μυστικό Δείπνο, είναι απόλυτοι, ξεκάθαροι ως προς το παραπάνω. Οι λόγοι αυτοί «λάβετε, φάγετε· τούτο μού εστί το σώμα μου» και «πίετε εξ αυτού πάντες· τούτο εστί το αίμα μου», δηλώνουν κατηγορηματικά ότι δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από την αμαρτία και να αποκτήσουμε «ζωήν αιώνιον» εάν δεν κοινωνούμε από το σώμα και το αίμα του Κυρίου.
Είναι αδύνατον να ζήσει ο χριστιανός χωρίς «τον άρτον της ζωής», διότι η διάπραξη της αμαρτίας πληγώνει την ψυχή του ανθρώπου και μόνο μία μετάγγιση αίματος μπορεί να τον ζωοποιήσει και να τον σώσει. Έκτοτε, ανά τους αιώνες, προσφέρεται πάντοτε σε κάθε Θεία Λειτουργία «εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος» και αναζωογονεί και αγιάζει τον αρρωστημένο πνευματικό οργανισμό μας. Η σταυρική θυσία του Χριστού επουλώνει τα τραύματα της άρρωστης φύσεως μας, απαλλάσσει τον άνθρωπο από τα πάθη και τον ζυγό της αμαρτίας και χαρίζει καθαρότητα ψυχής και απαλλαγή της προπατορικής ενοχής.
Έχουμε, λοιπόν, ευλογημένο καθήκον να μεταλαμβάνουμε τακτικά το σώμα και αίμα του Χριστού. Ο ίδιος ο Κύριος μας παραγγέλνει: «Εάν δεν φάγετε την σάρκα του υιού του ανθρώπου και πιείτε το αίμα αυτού, δεν έχετε μέσα σας ζωή». Οφείλουμε, λοιπόν, όλοι μας κουρασμένοι από το βάρος των αμαρτιών, να προσέλθουμε στο θεϊκό ποτήρι με πίστη και μετάνοια, προκειμένου να ακούσουμε ευλαβικά τα λόγια του λειτουργού «μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού… εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον».
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ.
