Ο άνθρωπος της σημερινής εποχής διακατέχεται από αισθήματα έντονου ατομισμού. Το προσωπικό συμφέρον, πολλές φορές, τοποθετείται στην κορωνίδα των στόχων της καθημερινής ζωής, με αποτέλεσμα να εκλείπει η αλληλοβοήθεια, η συμπόνια, η αδελφοσύνη και γενικώς, να αμαυρώνει ο άνθρωπος τον κοινωνικό του χαρακτήρα. Σε μία εποχή, λοιπόν, υλισμού και συνεχόμενης επιτακτικής στροφής προς το ατομικό συμφέρον, ο λόγος του Αποστόλου Παύλου καθίσταται διαχρονικός και όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρος.
Απευθυνόμενος προς τον συνεργάτη του, Απόστολο Τίτο, στο αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής, του υπενθυμίζει τα πνευματικά καθήκοντα που οφείλουν να καλλιεργούν τα μέλη της Εκκλησίας και κυρίως την πίστη, σε συνδυασμό με την έμπρακτη έκφραση της αγάπης, που είναι η επιτέλεση των καλών έργων. «Ίνα φροντίζωσι καλών έργων προΐστασθαι οι πεπιστευκότες τω Θεώ». Ο λόγος αυτός του Παύλου, περικλείει το πιο ουσιαστικό αίτημα της χριστιανικής ζωής, που είναι η πράξη, η αναγκαιότητα των καλών έργων, όσων πιστεύουν στο Θεό.
Κέντρο της χριστιανικής ζωής είναι η πίστη, η πίστη στον Σωτήρα και Ζωοδότη Χριστό. Δεν επαρκεί, όμως, μόνο αυτό. Στενά ενωμένη μαζί της είναι η πράξη, με την οποία η πίστη μεταβάλλεται σε έμπρακτη μαρτυρία αγάπης, σε καλά έργα που αποδεικνύουν τη θερμότητα και ζωντάνια της. Δεν μπορείς να ομολογείς ότι πιστεύεις στον Χριστό και να αγνοείς τον πόνο του αδελφού σου. Η ομολογία της αληθινής και βαθειά εδραιωμένης στην καρδιά του ανθρώπου πίστης εκφράζεται με την ευαισθησία στον πάσχοντα άνθρωπο. Ο Χριστός ζητεί ψυχές λαμπικαρισμένες, ευαίσθητες στον πόνο του άλλου, γεμάτες εγρήγορση στην επιτέλεση έργων αγάπης. Η αγάπη, βέβαια, δεν εκφράζεται μόνο με μεμονωμένες καλές πράξεις, αλλά είναι το πνευματικό κλίμα και η ατμόσφαιρα μέσα στην οποία ζει ο άνθρωπος, βλέποντας τον ίδιο τον Θεό στο πρόσωπο του συνανθρώπου του.
Τα «καλά έργα», βέβαια, δεν είναι κατορθώματα για επίδειξη και υπερηφάνεια και σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει να πιστέψουμε ότι μας σώζουν μόνο τα καλά μας έργα. Εκείνος που παρέχει τη σωτηρία είναι ο Χριστός με τη σταυρική Του θυσία και την Ανάστασή Του. Τα καλά έργα είναι το αποτέλεσμα και ο καρπός της αναγέννησης και της λύτρωσης του ανθρώπου, καθώς και η έκφραση της ευγνωμοσύνης μας προς τον Θεό.
Τα χριστιανικά έργα είναι ακόμα και «ωφέλιμα τοις ανθρώποις»∙ «ωφέλιμα τοις τε ποιούσι τοις τε πάσχουσι». Η προσφορά των Χριστιανών προς όσους έχουν ανάγκη μεταφράζεται, τελικά, σε πνευματικό κέρδος για τους ίδιους. Οι πάσχοντες, οι οποίοι ωφελούνται από τη φροντίδα των άλλων Χριστιανών, από τη μία ανακουφίζονται οι ίδιοι από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και από την άλλη, γίνονται αίτιοι της πνευματικής ωφέλειας όσων τους βοηθούν.
Χαρακτηριστικός είναι ο λόγος του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου, ο οποίος μας διδάσκει, ότι το δόσιμο έχει «θείο οξυγόνο». Όταν ο άνθρωπος δίνει ακόμα και από το υστέρημά του, ο Θεός ευαρεστείται και πλημμυρίζει την ψυχή και την καρδιά του με πνευματική χαρά.
Αυτή τη ζωντανή πίστη προς τον Κύριο Ιησού Χριστό να ομολογούμε, αποδεικνύοντάς την με έργα αγάπης προς τον πάσχοντα αδελφό, μιμούμενοι Αυτόν που πρώτος υπέδειξε έμπρακτα τη θυσιαστική Του αγάπη προς το πλάσμα Του με τη σταυρική Του θυσία.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ.
