-Εάν ισχύει αυτό που είπε στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου ο προϊστάμενος της Οικονομικής Υπηρεσίας του Δήμου Καβάλας, Γιάννης Χατζηκωνσταντίνου, ότι οι Δήμοι θα δηλώνουν συγκεκριμένα έσοδα κάθε έτος από τα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού, ανεξάρτητα από τον αριθμό των τετραγωνικών μέτρων που χρησιμοποιούν για να (προ)υπολογίσουν τα έσοδα του νέου οικονομικού έτους, πρόκειται για μία ακόμα βάναυση παρέμβαση της κεντρικής διοίκησης στα οικονομικά των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.). Μετά τη δραστική περικοπή στους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους (Κ.Α.Π.) και την Συλλογική Απόφαση Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Σ.Α.Τ.Α.), με την Κοινή Υπουργική Απόφαση (Κ.Υ.Α.) του περασμένου Αυγούστου, η κεντρική διοίκηση έβαλε «κόφτη» και στα ανταποδοτικά τέλη που εισπράττουν οι Δήμοι, για τις παρεχόμενες υπηρεσίες καθαριότητας και φωτισμού προς τους δημότες τους.
-Δεν καταλαβαίνουμε γιατί η τιμολογιακή πολιτική κάθε Δήμου, να καθορίζεται από Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις και αποφάσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων, όπως η πρόταση που έκανε ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, να «εισπράττουν» τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. (Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων), τον οποίο θα καθορίζει η κεντρική διοίκηση, οι Δήμοι. Είπε ο προϊστάμενος της Οικονομικής Υπηρεσίας του Δήμου Καβάλας ότι, είτε δηλωθούν δέκα, είτε πέντε εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα κατοικιών και ακινήτων πάσης φύσεως οικονομικής εκμετάλλευσης, το ποσοστό μείωσης, ή αύξησης, στα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού, θα καθορίζεται από τα (εισπραχθέντα) έσοδα του προηγούμενου οικονομικού έτους.
-Τα έσοδα αυτά, ωστόσο, δεν είναι τα ίδια κάθε έτος. Κι αυτό εξαρτάται από την κρατική επιχορήγηση, η οποία μειώνεται συνέχεια και από την εισπρακτική ικανότητα κάθε Δήμου. Η ικανότητα αυτή, επίσης, επηρεάζεται από την οικονομική κατάσταση των πολιτών, που δεν είναι σταθερή. Είναι άδικο για τον πολίτη να πληρώνει στον Δήμο, για τα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού, βάσει των τετραγωνικών μέτρων που έχει δηλώσει στο κράτος και για όλη την ακίνητη περιουσία του, μέσω του ΕΝ.Φ.Ι.Α., στην οποία περιλαμβάνονται και ακίνητα τα οποία δεν ηλεκτροδοτούνται.
-Πρέπει, επομένως, να οριστεί (νομοθετικά) ένα αντικειμενικό κριτήριο, για τον καθορισμό των εσόδων που έχουν οι Ο.Τ.Α. από τα ανταποδοτικά τέλη, ώστε οι δημοτικές Αρχές να επιβάλλουν ένα σταθερό ποσοστό σε όλη τη θητεία τους. Και όχι να κάνουν αυξομειώσεις κάθε έτος, για να κατηγορούνται για πολιτική σκοπιμότητα. Έτσι, θα γνωρίζει η διοίκηση του Δήμου ότι, με βάση το συγκεκριμένο αντικειμενικό κριτήριο και το σταθερό ποσοστό στα τέλη, πόσα έσοδα θα έχει σε βάθος τετραετίας από τα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού.
-Αν τα έσοδα αυτά δεν επαρκούν, για να ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός, πρέπει να βρεθεί άλλη πηγή χρηματοδότησης, να μειωθούν οι δαπάνες, ίσως να εκποιηθούν δημοτικά ακίνητα, ή να γίνει δανεισμός χρημάτων. Στον τομέα της καθαριότητας ειδικότερα, οι Δήμοι οφείλουν να πείσουν τους δημότες να μειώσουν στο ελάχιστο την παραγωγή απορριμμάτων, να βρούνε τρόπους αξιοποίησης των αποβλήτων και να εκσυγχρονίσουν τις υποδομές στον τομέα αυτό. Για να ελαττώσουν και την εισφορά προς τους φορείς διαχείρισης των απορριμμάτων.
-Κατά την άποψη μας, πρέπει να σταματήσει η οικονομική καταδυνάστευση των Ο.Τ.Α. από την κεντρική διοίκηση. Βεβαίως πρέπει να υπάρχει (συχνός) έλεγχος για τη χρηστή διαχείριση των πόρων και όχι οικονομικός στραγγαλισμός στο όνομα της διαφάνειας.
