Πήγαμε στην παρέλαση, όπως και χιλιάδες άλλοι συντοπίτες μας, για να χαρούμε τα παιδιά μας και τη λεβεντιά τους, και για να τιμήσουμε τους ήρωες που έπεσαν στις μάχες του 1940, για να ζήσουμε εμείς ελεύθεροι, όπως νόμιζαν. Που να ήξεραν ότι ύστερα από 70 χρόνια, θα επιτρέπαμε μια νέα υποδούλωση της πατρίδας μας, αυτή τη φορά χωρίς πόλεμο, χωρίς οβίδες και κανόνια. Μια οικονομική υποδούλωση στις ίδιες δυνάμεις που και τότε επιβουλεύονταν την πατρίδα μας.
Και το περίεργο είναι, πως αυτοί που τα προηγούμενα χρόνια ήταν απέναντι από τους επισήμους και διαμαρτύρονταν με πανό και συνθήματα, αυτοί που πέρυσι, πριν την δεξιά μεταστροφή τους, οι αριστεροί που δεν δέχθηκαν να παρακολουθήσουν την παρέλαση από την εξέδρα, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ήταν σκορπισμένοι ανάμεσα στον λαό, κάθισαν αυτή τη φορά, καμαρωτοί πάνω στην εξέδρα, και απολάμβαναν τους καρπούς της εξουσίας τους.
Και δεν τους πείραζε που ήταν στις θέσεις εξουσίας, δεν τους ενοχλούσε που ήταν πιο πάνω από το λαό. Αναρωτιόμασταν τι ακριβώς γιόρταζαν και συμμετείχαν στις εκδηλώσεις αυτές οι βουλευτές μας. Την εθνική μας ανεξαρτησία; Την ελευθερία του λαού μας; Την απελευθερωμένη χώρα μας;;; Και δεν ντρέπονται;;;
