– Απ’ όσο γνωρίζω, αυτοί και αυτές που προσλαμβάνονται ως εποχικό προσωπικό στους Δήμους, δηλαδή με συμβάσεις διάρκειας ορισμένου χρόνου, κυρίως δύο μηνών, δεν μπορούν να ανανεώσουν τη σύμβαση τους για δεύτερη συνεχόμενη περίοδο.
– Κι αυτό γίνεται, για να μπορούν να προσληφθούν κι άλλα άτομα και όχι τα ίδια συνέχεια στις ίδιες θέσεις.
– Δεν γνωρίζω τι ακριβώς έγινε με τους συμβασιούχους που ισχυρίζονται πως έπρεπε να ανανεωθούν, αυτοδίκαια, οι συμβάσεις τους στον Δήμο Καβάλας, μετά τη λήξη της αρχικής διάρκειας τους.
– Πρόκειται για (καθαρά) νομικό ζήτημα και οι νομικοί σύμβουλοι του Δήμου Καβάλας θα βρούνε την άκρη.
– Είναι βέβαιο ότι τη Δευτέρα που έρχεται (12 Δεκεμβρίου 2016), θα δοθούν περισσότερες εξηγήσεις από τους αρμόδιους αντιδημάρχους, τον Ηλία Καλανταρίδη (αντιδήμαρχο οικονομικών και Διοικητικών Υπηρεσιών) και τον Ζήση Μπόνια (αντιδήμαρχο της Υπηρεσίας Καθαριότητας, στην οποία εργάστηκαν οι συμβασιούχοι).
– Κάποτε, όμως, πρέπει να δοθεί λύση με το μέγα θέμα του προσωπικού των Δήμων.
– Δεν είναι δυνατόν σε τομείς σημαντικούς, όπως είναι η καθαριότητα και οι παιδικοί σταθμοί, να προσλαμβάνονται εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου!
– Τις υπηρεσίες αυτές πρέπει να παρέχει μόνιμο προσωπικό, το οποίο θα είναι κατάλληλα καταρτισμένο και εκπαιδευμένο.
– Και όχι κάποιοι «περαστικοί» εργαζόμενοι, που θα ενδιαφέρονται, μόνο, για την μισθοδοσία και την ανανέωση των συμβάσεων τους.
– Πως θα καταπολεμηθεί η ανεργία, όταν συρρικνώνεται ο αριθμός των επιχειρήσεων στον ιδιωτικό τομέα, όταν υπάρχει μαζικό κύμα φυγής από τις Δημόσιες Υπηρεσίες και όταν δεν δημιουργούνται νέες θέσεις σταθερής εργασίας στην τοπική αυτοδιοίκηση;
– Με το «μαγικό ραβδί» θα «εξαφανιστούν» οι άνεργοι, ή, μήπως, με την αύξηση της ανεργίας, θα σωθούν τα Ασφαλιστικά Ταμεία;
– Γιατί, όταν δεν υπάρχουν εργαζόμενοι, δεν θα υπάρχουν και συνταξιούχοι τα επόμενα χρόνια.
