Τα συμπεράσματα του επετειακού συνεδρίου, για τα 100 έτη από την ίδρυση της Ιατρικής Εταιρείας Καβάλας, σύμφωνα με τον πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου, Ξενοφώντα Κροκίδη, είναι τα ακόλουθα:
1) Προσεκτικό, ακριβές ιστορικό και φυσική εξέταση, είναι η βάση της ορθής αντιμετώπισης του οξέος κοιλιακού άλγους (=πόνος διάρκειας μικρότερης των 7 ημερών) και απαιτεί συχνά την ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ διαφόρων ιατρικών ειδικοτήτων. Πάντως, οι περισσότεροι ασθενείς πάσχουν από συνήθεις παθήσεις: σκωληκοειδίτιδα, χολοκυστίτιδα, εκκολπωματίτιδα κ.α.
2) Ο ακρογωνιαίος λίθος της αντιμετώπισης της λιπώδους νόσου του ήπατος(=συχνότερη ηπατική διαταραχή), είναι η μεσογειακή υποθερμιδική χορτοφαγική δίαιτα, η οποία πρέπει να δίνει έμφαση στις φυτικές πρωτεΐνες (π.χ. αρακάς) και την αποφυγή προϊόντων φρουκτόζης (αναψυκτικά). Η κατανάλωση καφέ (ελληνικός, φίλτρου, εσπρέσο) φαίνεται να έχει θετική επίδραση.
3) Η άσκοπη-αναιτιολόγητη χορήγηση αντιβιοτικών για την αντιμετώπιση λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού (φαρυγγοαμυγδαλίτιδα, παραρρινοκολπίτιδα, μέση ωτίτιδα) οδήγησε σε αύξηση της αντοχής των μικροβίων και την αδρανοποίηση ορισμένων σημαντικών αντιβιοτικών.
4) Οι ουροκαθετήρες ΠΡΕΠΕΙ να αλλάζουν κάθε 14 ημέρες (Latex), ή κάθε μήνα (σιλικόνης). ΔΕΝ προτείνεται χορήγηση αντιβιοτικών κατά την αλλαγή, με την προϋπόθεση ότι έχουν τηρηθεί όλοι οι κανόνες αντισηψίας.
5) Η σύγχρονη αντιυπερτασική και υπολιπιδαιμική αγωγή είναι η ΣΥΝΔΥΑΣΜΕΝΗ αγωγή, δηλαδή η συγχορήγηση δύο φαρμάκων σε ένα δισκίο. Οι θεράποντες γιατροί οφείλουν πάντα να προσδιορίζουν τον συνολικό καρδιαγγειακό κίνδυνο των ασθενών τους και να οριοθετούν τις τιμές στόχο για την θεραπεία τους.
6) Η φαρέτρα των ασχολούμενων με την αντιμετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη έχει εμπλουτιστεί τα τελευταία έτη με δύο σημαντικές κατηγορίες φαρμάκων, τις γλιφλοξίνες και τους GLP-1 αγωνιστές (=ενέσιμη θεραπεία). Τα φάρμακα αυτά, εκτός από την ρύθμιση του σακχάρου, οδηγούν σε μείωση των θανάτων, των νοσηλειών για καρδιακή ανεπάρκεια και των νεφρικών συμβαμάτων.
7) Η χορήγηση σιδήρου σε σιδηροπενικό ασθενή, χωρίς την παράλληλη προσπάθεια αναζήτησης της ακριβούς αιτίας (πεπτικό, ουροποιογεννετικό κ.α.) αποτελεί ιατρικό σφάλμα.
8) Η αποκατάσταση μετά από ένα αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΟΛΩΝ. Οι στόχοι της αποκατάστασης που θα οριοθετηθούν από τους θεράποντες γιατρούς (παθολόγους, νευρολόγους, φυσιάτρους κ.α.), πρέπει να είναι μικροί και πραγματοποιήσιμοι.
9) Οι γιατροί των Τμημάτων Επειγόντων Περιστατικών (Τ.Ε.Π.) βασιζόμενοι στο ιστορικό, την κλινική εξέταση, τις εργαστηριακές και απεικονιστικές εξετάσεις, καλούνται καθημερινά, εκτός των άλλων, να αντιμετωπίσουν επείγουσες υπερτασικές καταστάσεις, ασθενείς με οξεία καρδιακή ανεπάρκεια, πνευμονική εμβολή και συγκοπικά επεισόδια. Η αντιμετώπιση τους απαιτεί από ΟΛΟΥΣ τους εμπλεκόμενους επαγγελματίες υγείας γνώση, εμπειρία, ψυχραιμία και ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ. Είναι επιτακτική ανάγκη η άμεση επίλυση των προβλημάτων των Τ.Ε.Π. των Νοσοκομείων: στελέχωση, υλικοτεχνική υποδομή κ.α.
10) Η τακτική διενέργεια προληπτικών-προσυμπτωματικών εξετάσεων για τον καρκίνο του μαστού (μαστογραφία), τον καρκίνο του παχέος εντέρου (κολονοσκόπηση) και του καρκίνου του προστάτη (ειδικό προστατικό αντιγόνο(PSA)), ΣΩΖΟΥΝ ΖΩΕΣ.
