-Μετά από την (δεύτερη συνεχόμενη) εκλογική νίκη του Πα.Σο.Κ. στις εθνικές εκλογές του 1985, ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, αποφάσισε να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα «δημοσιονομικής σταθερότητας», με μειώσεις μισθών και συντάξεων, με απαγόρευση χορήγησης αυξήσεων ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα, με ιδιωτικοποιήσεις, κίνητρα προς το ξένο κεφάλαιο για επενδύσεις στην Ελλάδα, αναστολή των συμβάσεων εργασίας, άρση ορισμένων περιορισμών στις απολύσεις και άλλα μέτρα με «νεοφιλελεύθερο» πρόσημο. Και διάλεξε για υπουργό εθνικής οικονομίας και οικονομικών τον αείμνηστο Κώστα Σημίτη!
-Η Ελλάδα έζησε καταστάσεις λαϊκής εξέγερσης, λόγω της έντονης δυσαρέσκειας για την συγκεκριμένη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου. Πολλοί κατηγόρησαν, μάλιστα, το Πα.Σο.Κ. και τον Ανδρέα για «εκτροπή από τον σοσιαλισμό»! Η πολιτική αυτή εγκαταλείφθηκε γρήγορα, λόγω της πολιτικής φθοράς και τον Νοέμβριο του 1987, ο υπουργός εθνικής οικονομίας, Κώστας Σημίτης, παραιτήθηκε. Τον διαδέχτηκε ο Δημήτρης Τσοβόλας και δύο μήνες πριν από τις εθνικές εκλογές του 1989, σε μία προεκλογική ομιλία του στο Περιστέρι, ο Ανδρέας Παπανδρέου είπε την «ιστορική ατάκα» για τον υπουργό του: «Τσοβόλα δώστα όλα!».
-Ο Κ. Σημίτης, επομένως, είναι ο «ιδρυτής» της σημερινής «σχολής» πολιτικών που διαχειρίζονται τα οικονομικά της Ελλάδας, με βασικό πρόταγμα την ευημερία των (δημοσιονομικών) αριθμών. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδεικνύεται θιασώτης και καλός μαθητής της «σχολής Σημίτη». Για τον σημερινό πρωθυπουργό προέχουν τα πλεονάσματα και η δημοσιονομική πειθαρχία, γιατί αυτό επιτάσσει η Οικονομική και Νομισματική Ένωση (Ο.Ν.Ε.). Και ποιος ενέταξε την Ελλάδα στην Ο.Ν.Ε.; Ο Κώστας Σημίτης! Με την ένταξη στην Ο.Ν.Ε. και μάλιστα τον «σκληρό πυρήνα» της, την «ευρωζώνη», η Ελλάδα έχασε την ελευθερία να διαμορφώνει την δική της νομισματική και κατ’ επέκταση οικονομική πολιτική. Όπως με την Κοινή Αγροτική Πολιτική (Κ.Α.Π.), ο πρωτογενής τομέας στην Ελλάδα «προσαρμόστηκε» στις επιταγές του κεντρικού διευθυντηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
-Άρα, από τον Ιανουάριο του 2001, με πρωτοβουλία του Κ. Σημίτη, η Ελλάδα μπήκε σε μία διαρκή και αυστηρή οικονομική επιτήρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία, εντελώς παράδοξα, οδήγησε στην είσοδο της χώρας στα μνημόνια τον Μάιο του 2010! Τι μεσολάβησε μέσα σε αυτή την δεκαετία; Η «φούσκα του Χρηματιστηρίου», που έληξε την άνοιξη του 2003. Η διεξαγωγή των Ολυμπιακών αγώνων στην Αθήνα το 2004. Η παραίτηση του Κώστα Σημίτη από την προεδρία του Πα.Σο.Κ. στις 7 Ιανουαρίου 2004 (σ.σ. τον διαδέχτηκε ο «εμπειρότατος» στην πολιτική, Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου!). Και η εκλογή του Κώστα Καραμανλή στην πρωθυπουργία.
-Η πολιτική και οικονομική «φούσκα» που δημιούργησε ο Κώστας Σημίτης, με σκοπό την ένταξη της Ελλάδας στην Ο.Ν.Ε. «έσκασε» την περίοδο του Κώστα Καραμανλή. Και τον Σεπτέμβριο του 2009, έναν μήνα πριν από τις εθνικές εκλογές του Οκτωβρίου 2009, ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου είπε μία άλλη «ιστορική ατάκα» σε προεκλογική ομιλία του στην Κοζάνη, όπως ο πατέρας του το 1989, ότι: «Λεφτά υπάρχουν». Όμως, η δημοσιονομική ευημερία, που καλλιεργήθηκε την προηγούμενη δεκαετία, αποδείχτηκε επίπλαστη.
-Ο Κ. Σημίτης έκανε και κάτι άλλο. Μετάλλαξε το Πα.Σο.Κ. του Ανδρέα Παπανδρέου, σε ένα νεοφιλελεύθερο πολιτικό κόμμα, που προκάλεσε την μεγάλη «κρίση ταυτότητας» έως σήμερα. Το παλιό «ορθόδοξο» Πα.Σο.Κ. ίσως να είχε επιβιώσει, αν στο κρίσιμο συνέδριο του κόμματος στις 30 Ιουνίου 1996, ο αείμνηστος Άκης Τσοχατζόπουλος νικούσε τον Κώστα Σημίτη. Ή, αν δεν είχε περάσει η «απειλή» του Κώστα Σημίτη, ότι θα παραιτηθεί από πρωθυπουργός, αν δεν εκλεγεί πρόεδρος του κόμματος! Τότε «συγκρούστηκαν» δύο διαφορετικοί πολιτικοί κόσμοι μέσα στο Πα.Σο.Κ. και θα μπορούσε να υπάρξει η διάσπαση.
