-Διαβάζοντας την (πολιτική) ανάλυση που έκανε ο συμπολίτης Γιώργος Τσακίρης, πρώην πολιτευτής στον Νομό Καβάλας με το κόμμα των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» και την δήλωση του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Θόδωρου Ρουσόπουλου, για το «δίλημμα» των ερχόμενων εθνικών εκλογών, θέλω, καρντάσια, να σχολιάσω το εξής. Είπε ο Θόδωρος ότι: «Υπάρχει αναγκαστικά στην πολιτική ένα δίλημμα πάντα και πολλές φορές, για να γίνει πιο βατό στον κόσμο, πιο απλοϊκό, προσωποποιείται με τα πρόσωπα των αρχηγών των παρατάξεων».
-Καταρχάς, τα διλήμματα βάζουν στον κόσμο οι πολιτικοί, με σκοπό να έχουν πολιτικό όφελος. Στην περίπτωση των εθνικών εκλογών, αυτός που κατέχει την εξουσία, βάζει το δίλημμα για να κρατήσει τα «σκήπτρα», ενώ εκείνος που διεκδικεί την εξουσία, βάζει το δίλημμα για να «αποκαθηλώσει» τον βασικό συνδιεκδικητή της εξουσίας. Οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί, βάζουν διλήμματα για να αποσπάσουν μερίδιο από την εκλογική πίτα, η οποία είναι μικρή, λόγω της αυξημένης αποχής των ψηφοφόρων.
-Πιστεύω, καρντάσια, ότι στην πολιτική δεν υπάρχουν διλήμματα, αλλά ερωτήματα. Είπε ο Θόδωρος: «Απευθυνόμαστε στον λαό και λέμε, προτιμάς την πολιτική του Μητσοτάκη, ή την πολιτική του Τσίπρα;». Αυτό δεν είναι δίλημμα, αλλά ερώτημα. Διότι, το δίλημμα είναι: «η κατάσταση στην οποία βρίσκεται κάποιος όταν έχει δύο επιλογές, που όμως είναι και οι δύο αβέβαιες, ή παρουσιάζουν και οι δύο δυσκολίες». Στις εθνικές εκλογές, κάθε ψηφοφόρος έχεις περισσότερες από δύο επιλογές, αφού συμμετέχουν περισσότερα από δύο κόμματα και συνασπισμοί κομμάτων.
-Ο Θ. Ρουσόπουλος και όσοι συνάδελφοι του, επομένως, χρησιμοποιούν το παραπάνω «δίλημμα», το κάνουν σκοπίμως, για να «παίξουν» με την ψυχολογία, το μυαλό και, τελικά, με την νοημοσύνη του μέσου ψηφοφόρου. Κυρίως, με τον ψηφοφόρο που λέγεται «αναποφάσιστος».
-Ο Γ. Τσακίρης εκτίμησε πως το κυβερνών κόμμα, αλλά και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προσθέτω εγώ, στοχεύουν, πρωτίστως, να αυξήσουν το ποσοστό της αποδοχής τους στο εκλογικό κοινό. Αυτό, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, δεν το πετυχαίνουν. Παρά την πόλωση του κλίματος και τα διλήμματα.
-Ο δεύτερος στόχος τους, είναι να αυξηθεί το ποσοστό των κομμάτων που δεν θα καταφέρουν να εισέλθουν στο Κοινοβούλιο. Διότι, όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό των κομμάτων που μένουν εκτός Βουλής, τόσο χαμηλότερο γίνεται το όριο, δηλαδή το ποσοστό, που χρειάζεται για να σχηματιστεί αυτοδύναμη κυβέρνηση.
-Νομίζω πως είναι εύλογη σκέψη. Οι έδρες είναι 300 στο Κοινοβούλιο. Αλλιώς θα μοιραστούν σε τρία, σε πέντε, σε έξι και αλλιώς σε δέκα κόμματα. Κοντολογίς, το «δίλημμα» που έβαλε ο Θόδωρος, αφορά περισσότερο, κατά την δική μου άποψη, τις εκλογές που δεν θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής, αλλά με το σύστημα της «ενισχυμένης» αναλογικής. Τότε θα «παίξει» και το «διακύβευμα», ότι η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί από μία ισχυρή μονοκομματική κυβέρνηση. Προσέξτε, όμως, οι κυβερνήσεις συνεργασίας, δεν είναι πάντα η λύση, το ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια στην Ελλάδα. Εγώ, πάντως, ελπίζω στους νέους ανθρώπους, που δεν «μασάνε» από ψευτοδιλήμματα και έχουν όνειρα!
