-Δεν καταλαβαίνουμε γιατί η άσκηση μεταναστευτικής πολιτικής, από την κεντρική διοίκηση, περιορίζεται στην κατασκευή δομών υποδοχής και φιλοξενίας μεταναστών στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και τον Έβρο, στην τοποθέτηση διοικητών στα κέντρα της ενδοχώρας και στην υπογραφή διακρατικών συμφωνιών με τις χώρες προέλευσης των μεταναστών. Ενώ, τόσο καιρό, διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Μ.Κ.Ο.) αναλαμβάνουν την διαδικασία της «κοινωνικής ένταξης» μεταναστών και καταγγέλλουν την Ελλάδα, στα διεθνή φόρα, γιατί προστατεύει τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της, από τις «ορδές» που έρχονται παράνομα στην χώρα.
-Μία εκ των Οργανώσεων αυτών, με την ονομασία «ΑΡΣΙΣ», πραγματοποιεί εκδηλώσεις στην Ελλάδα, για την παρουσίαση του προγράμματος που υλοποιεί, για την στέγαση ανήλικων και γυναικών που αιτούνται άσυλο σε διαμερίσματα. Το λεγόμενο πρόγραμμα «Διάπλους» παρουσιάστηκε πρόσφατα στην Δράμα και την Καβάλα. Όπως ανέφερε εκπρόσωπος της Μ.Κ.Ο., το τελευταίο έτος φιλοξενήθηκαν σε τέσσερα διαμερίσματα στην Καβάλα και την Δράμα είκοσι επτά (27) ασυνόδευτα ανήλικα άτομα από 16 έως και 18 ετών.
-Εμείς αναρωτιόμαστε, γιατί τα άτομα αυτά δεν παραμένουν στις οργανωμένες δομές φιλοξενίας που λειτουργούν στην Δράμα και την Καβάλα, έως ότου ολοκληρωθεί η νομική διαδικασία της αίτησης ασύλου. Γιατί στις δομές αυτές φιλοξενούνται οι μετανάστες που συλλαμβάνονται από τις ελληνικές Αρχές, ενώ οι προστατευόμενοι των Μ.Κ.Ο. διαμένουν σε ενοικιαζόμενα, προφανώς, διαμερίσματα; Με ποιους πόρους γίνεται η ενοικίαση των διαμερισμάτων αυτών από τις Μ.Κ.Ο.; Γνωρίζει η κεντρική διοίκηση την προέλευση των ασυνόδευτων ατόμων και πως «προκαλούνται» στην Ελλάδα από τις Μ.Κ.Ο.;
-Από δημοσίευμα μεταφέρουμε το εξής απόσπασμα: «Οι ασυνόδευτοί ανήλικοι, που διαμένουν προσωρινά σε σπίτια του προγράμματος (σ.σ. του προγράμματος «Διάπλους»), τα οποία βρίσκονται στο κέντρο της κάθε πόλης, έχουν την δυνατότητα είτε να θέσουν αίτημα οικογενειακής επανένωσης με κάποιο συγγενικό τους πρόσωπο που διαμένει σε άλλη χώρα, είτε να ζητήσουν την παροχή ασύλου και να διαμείνουν στην Ελλάδα». Καταρχάς, γιατί τα ασυνόδευτα άτομα τοποθετούνται σε διαμερίσματα στο κέντρο κάθε πόλης, χωρίς να γίνεται η ταυτοποίηση τους στα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης (Κ.Υ.Τ.) του ελληνικού κράτους. Απ’ όσο γνωρίζουμε, επίσης, μετά την ταυτοποίηση των εισερχόμενων στην χώρα, γίνεται η υποβολή της αίτησης χορήγησης ασύλου στα Κ.Υ.Τ. Τα άτομα που διαμένουν σε διαμερίσματα «προσωρινά», σε ποιον κρατικό φορέα υποβάλλουν την αίτηση ασύλου;
-Κι αν έχουν την δυνατότητα να θέσουν αίτημα για οικογενειακή επανένωση, γιατί δεν μεταφέρονται απευθείας στην χώρα που διαμένει το συγγενικό τους πρόσωπο, ώστε να καταθέσουν εκεί την αίτηση ασύλου και να εξασφαλίσουν την μόνιμη και νόμιμη διαμονή τους; Τελικά, αναρωτιόμαστε στην Ελλάδα ποιος ασκεί την μεταναστευτική πολιτική; Και ποιος είναι ο ρόλος των δομών που στήθηκαν και στήνονται στην ελληνική επικράτεια;
