Αυτό το απίστευτο κράτος μας, μας επιφυλάσσει συνεχώς εκπλήξεις, όχι βέβαια ευχάριστες, αλλά μονίμως δυσάρεστες. Διαπιστώνει εύκολα κανείς ότι πρόκειται για κράτος ανάλγητο, που ακόμη και σε περιπτώσεις που υποτίθεται πως παίρνει κοινωνικά μέτρα για την ανακούφιση των ασθενέστερων οικονομικά, αυτοαναιρείται με άλλες διατάξεις. Διαβάσαμε με προσοχή τις δηλώσεις της Προέδρου του Φαρμακευτικού Συλλόγου Καβάλας Σίσσυς Ρακιντζή και πραγματικά πέσαμε από τα σύννεφα.
Λέει η Πρόεδρος ότι τα φαρμακεία αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα με τους ασφαλισμένους, κυρίως συνταξιούχους, οι οποίοι δεν μπορούν να πληρώσουν καν τη συμμετοχή τους για την αγορά των φαρμάκων και ή παίρνουν λιγότερα φάρμακα, ή πληρώνουν στο φαρμακείο με …δόσεις! Το τραγικότερο απ’ αυτά που λέει, είναι αυτό που συμβαίνει με τους ανασφάλιστους. Αυτοί, θεωρητικά, σύμφωνα με το νόμο υποχρεούνται να παίρνουν τα φάρμακά τους από ιδιωτικά φαρμακεία επειδή εκεί δεν έχουν καμιά συμμετοχή στα φάρμακά τους. Ωστόσο, προκύπτει μια διαφορά από την ηλεκτρονική συνταγογράφηση της τάξης των 10 μέχρι 50 ευρώ.
Και μιλάμε για ανθρώπους που δεν εργάζονται και δεν παίρνουν σύνταξη και γι’ αυτό είναι ανασφάλιστοι, άρα δεν έχουν καθόλου εισόδημα. Αφού λοιπόν, σύμφωνα με το νόμο, δεν πληρώνουν συμμετοχή, με τον ίδιο νόμο απαγορεύεται να εξυπηρετηθούν και από το «Κοινωνικό Φαρμακείο», παρά μόνο από τα ιδιωτικά φαρμακεία, όπου όμως πρέπει να πληρώσουν τελικά. Αναρωτιόμαστε λοιπόν, ποιος είναι σήμερα ο ρόλος του «Κοινωνικού Φαρμακείου»… Αφού δεν εξυπηρετούνται οι ασφαλισμένοι, δεν εξυπηρετούνται και οι ανασφάλιστοι, σε ποιους δίνει φάρμακα το «Κοινωνικό Φαρμακείο»;;;;
