Τραγικές είναι οι καταστάσεις που έζησε και συνεχίζει να ζει αυτή την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές (Δευτέρα 17.00’)το νησί της Θάσου, για δεύτερη φορά, μετά το 1985, μόνο που αυτή τη φορά η αφορμή, το ξεκίνημα της πυρκαγιάς δεν ήταν από δόλιο χέρι εμπρηστή, αλλά ήταν μια πραγματικά φυσική καταστροφή. Μιλάμε βέβαια, για την έναρξη της φωτιάς και σε καμιά περίπτωση δεν θέλουμε να αποσείσουμε τις ευθύνες από όσους τις έχουν. Αυτό, άλλωστε, με πολύ χαρά θα το κάνει ο χρόνος και η πολιτεία, αφού η ίδια έχει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την καταστροφή που έγινε.
Οι ευθύνες της πολιτείας έχουν να κάνουν με την ολιγωρία της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, να αντιληφθεί την έκταση και το μέγεθος της δασικής πυρκαγιάς στο Θάσου και καθυστέρησε να ρίξει όσες δυνάμεις διέθετε, αφού την ίδια ώρες, δεν υπήρχαν άλλες φωτιές στη χώρα. Αλλά ακόμη δεν ήρθε η ώρα των ευθυνών. Αλλά και τι νόημα θα είχε κάτι τέτοιο;;; Είναι η ώρα, όμως, να πούμε δυο καλά λόγια για τους ανθρώπους που δυο 24ωρα έδωσαν και δίνουν τη μάχη με τη φωτιά. Τους πυροσβέστες, που πάλεψαν πρόσωπο με πρόσωπο με τις τεράστιες φλόγες, με κίνδυνο της ζωής τους και όλους όσοι επιχείρησαν να τη σταματήσουν, με φτυάρια, πριόνια και κλαδιά, εθελοντές, θάσιους ή όχι, στρατό, αστυνομία, συλλόγους κλπ.
Να δώσουμε συγχαρητήρια και να τους πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, όλους αυτούς, αλλά κυρίως τα πληρώματα των αεροσκαφών, που με πολύ επικίνδυνους ελιγμούς κτυπούσαν τη φωτιά, ανάμεσα στους καπνούς και τις φλόγες, σε ρεματιές και βουνοκορφές, ξεπερνώντας τα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Κάτι τέτοιες στιγμές, καταλαβαίνουμε, ότι ακόμη υπάρχουν άνθρωποι του καθήκοντος, άνθρωποι που δεν διστάζουν να κινδυνέψουν, για να σώσουν το δάσος, τις περιουσίες, αλλά και ανθρώπινες ζωές. ΜΠΡΑΒΟ τους!!!
