-Μπορεί το «δεξί χέρι» του Νίκου Αναστασιάδη, να υιοθετήσει διαφορετική στρατηγική στο μείζον εθνικό ζήτημα της Κύπρου; Αναφερόμαστε στον νεοεκλεγέντα πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Χριστοδουλίδη, ο οποίος διετέλεσε: διευθυντής διπλωματικού γραφείου, κυβερνητικός εκπρόσωπος και μέλος (υπουργός) της κυβέρνησης του απερχόμενου προέδρου, Ν. Αναστασιάδη, ο οποίος είναι υποστηρικτής της «λύσης» της διζωνικής, δι-κοινοτικής ομοσπονδίας στην Κύπρο. Εμείς θεωρούμε πως ο Ν. Χριστοδουλίδης είναι γρανάζι του πολιτικού συστήματος, του πολιτικού λόμπι θα λέγαμε, που μεθοδευμένα προπαγανδίζει την διζωνική, δι-κοινοτική ομοσπονδία.
-Όπως είπε ο πολιτικός επιστήμονας, Σταύρος Καλεντερίδης, το πολιτικό αυτό λόμπι, στην Κύπρο και την Ελλάδα, κάνει μία διαχρονική εκστρατεία, ώστε να πείσει τον κυπριακό και τον ελληνικό λαό, πως η διζωνική, δι-κοινοτική ομοσπονδία, είναι η μόνη «βιώσιμη» λύση, για να αποφευχθεί η διχοτόμηση της Κύπρου. «Δεν κατάφεραν να την περάσουν μέσω του δημοψηφίσματος, αλλά επιθυμούν διακαώς, δυστυχώς και τα πολιτικά συστήματα στην Ελλάδα και την Κύπρο, να την περάσουν μέσα από τα Κοινοβούλια», είπε ο Στ. Καλεντερίδης.
-Επί 48 και πλέον έτη, η Τουρκία δεν προσάρτησε το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου στο έδαφος της. Δεν μπορούσε, ή δεν ήθελε, να το κάνει; «Πιστεύω ότι δεν υπάρχει νόημα να κάνει κάτι τέτοιο. Η Τουρκία θέλει περισσότερο να αναδείξει το κατεχόμενο τμήμα ως ένα ξεχωριστό κρατίδιο και να προωθήσει την αναγνώρισή του από τρίτα κράτη. Δηλαδή, να αποκτήσει αναγνώριση, ώστε να έχει μία δεύτερη φωνή σε διάφορους Οργανισμούς. Πιο πολύ συμφέρει αυτό την Τουρκία, παρά να προσαρτηθεί ένα κομμάτι μιας Δημοκρατίας σε άλλη χώρα». Είναι το γνωστό «διαίρει και βασίλευε»!
-Αν η Τουρκία προσαρτήσει το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, θα δικαιώσει το ισχυρό επιχείρημα της ελληνοκυπριακής πλευράς, ότι το 1974 έγινε εισβολή στρατιωτικής δύναμης, με σκοπό την εδαφική επέκταση. Αν, όμως, πετύχει την αναγνώριση ενός ανεξάρτητου κρατιδίου στο έδαφος της Κύπρου, θα λέει η τουρκική πλευρά πως ικανοποιήθηκε ο σκοπός της (στρατιωτικής) επέμβασης του «Αττίλα», που ήταν η «προστασία» του πληθυσμού τουρκικής καταγωγής, από τα «αντίποινα» των ελληνοκυπρίων και του δικαιώματος των τουρκοκυπρίων, να ζήσουν σε ένα ανεξάρτητο κράτος. Στην «χειρότερη» περίπτωση, της διζωνικής, δι-κοινοτικής ομοσπονδίας, η Τουρκία θα διασφαλίσει την προστασία των εποίκων, θα πετύχει την ισονομία με την κυρίαρχη ελληνοκυπριακή κοινότητα και θα έχει, πάντα, λόγο στην ζωή της Κυπριακής Δημοκρατίας.
-Αν ο «Αττίλας» γινόταν σήμερα, άραγε, ποια στάση θα είχαν το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση; Θα καταδίκαζαν την εισβολή, θα επέβαλαν μέτρα κατά της Τουρκίας και θα βοηθούσαν στρατιωτικά την Κύπρο, όπως έγινε με την εισβολή της Ρωσίας στις επαρχίες του Ουκρανικού κράτους, όπου ζούνε ρωσόφωνοι πληθυσμοί;
-Επίσης, αναρωτιόμαστε αν θα τολμούσε η Ελλάδα να κάνει παρόμοιο εγχείρημα με τον «Αττίλα», στο τμήμα του Αλβανικού κράτους όπου κατοικούν Έλληνες ομογενείς, δηλαδή στην βόρεια Ήπειρο. Δεν μπορούσε, ή δεν ήθελε, να το κάνει;
-Υ.Γ. Πάντως, αν τολμήσει ο Ν. Χριστοδουλίδης, ή μία μελλοντική κυβέρνηση στην Κύπρο, να περάσει την διχοτόμηση του νησιού, μέσω της διζωνικής, δι-κοινοτικής ομοσπονδίας, από το Κοινοβούλιο, με το επιχείρημα ότι εκπροσωπεί τον κυπριακό λαό, θα πρόκειται για την μεγάλη εθνική ήττα του 21ου αιώνα! Στην Ελλάδα το ζήσαμε με την συμφωνία των Πρεσπών.
-Υ.Γ.2 Να σημειώσουμε ότι, η υποψηφιότητα του Ν. Χριστοδουλίδη, για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, στηρίχθηκε από μερίδα των ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος του «Δημοκρατικού Συναγερμού», από το «Δημοκρατικό Κόμμα», το «Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών-Ε.Δ.Ε.Κ.», την «Δημοκρατική Παράταξη» και την «Αλληλεγγύη». Δηλαδή, από το μεγαλύτερο φάσμα του πολιτικού συστήματος της Κύπρου. Στην Βουλή, επομένως, θα μπορεί να περάσει οποιαδήποτε συμφωνία για το κυπριακό ζήτημα.
