-Στην Ελλάδα, καρντάσια, δεν θα πλήξουμε ποτέ. Πάντα θα υπάρχει κάποιο θέμα για να ασχολούμαστε μ’ αυτό κι όταν το «εξαντλήσουμε» προχωράμε γι’ άλλα (ξεχνώντας τα παλιά).
-Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ασχολούμαστε με τον covid-19, κάθε καλοκαίρι με τις καταστροφικές πυρκαγιές, το φθινόπωρο με τις πλημμύρες, τον χειμώνα με τον παγετό και τα αποκλεισμένα από το χιόνι αστικά κέντρα και χωριά, ενώ στην «ατζέντα» προστέθηκαν η μεταναστευτική κρίση και ο επεκτατισμός του γείτονα Ρετζέπ.
-Αφού ησυχάσαμε αυτό το καλοκαίρι από τις «βόλτες» του Oruc Reis στο Αιγαίο πέλαγος και την ανατολική Μεσόγειο, προέκυψαν οι «παρενοχλήσεις» από τα επαγγελματικά αλιευτικά σκάφη των Τούρκων, που «σαρώνουν» τις θάλασσες απ’ όπου περνούν. Δεν είναι τωρινό, αλλά αρκετών χρόνων το φαινόμενο, το οποίο οξύνεται και δημιουργεί σοβαρό βιοποριστικό πρόβλημα στους Έλληνες ψαράδες. Οι οποίοι δικαίως διαμαρτύρονται και αγωνίζονται μόνοι να βγάλουν τα προς το ζειν.
-Δυστυχώς, καρντάσια, η Ελλάδα, πρωτίστως, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν θέλουν να στείλουν σαφές και ξεκάθαρο μήνυμα προς την Τουρκία, να σεβαστεί τον μόχθο των Ελλήνων ψαράδων και τον πλούτο της θάλασσας, τον οποίο θέλει να «μοιραστεί» αλλά τον καταστρέφει.
-Η κατάσταση αυτή θα συνεχίζεται, όσο η ελληνική πλευρά έχει παθητική στάση, που εκλαμβάνεται από την άλλη πλευρά ως αδυναμία.
-Είναι καιρός, νομίζω, η Ελλάδα να κάνει χρήση των δικαιωμάτων της. Συγκεκριμένα, του βασικότερου δικαιώματος που είναι, η επέκταση των χωρικών υδάτων (αιγιαλίτιδας ζώνης) στα δώδεκα ναυτικά μίλια. Η κυβέρνηση έχει «ξεχάσει» το ζήτημα αυτό, το έβαλε δηλαδή στο συρτάρι, γιατί δεν θέλει να ερεθίσει την προκλητικότητα του Ρετζέπ. Δεν πρέπει να ενοχλούμε τον «ηγεμόνα» της ανατολικής Μεσογείου, των Βαλκανίων και «πασών των Καυκασίων». Περιμένω να δω ποιος πρωθυπουργός θα ξεπεράσει το κόμπλεξ κατωτερότητας, για να κάνει το αποφασιστικό βήμα εμπρός!
