Η υπομονή μας για την άθλια κατάσταση του οδοστρώματος σε όλο το μήκος και πλάτος της οδού 7ης Μεραρχίας και μέχρι τον κόμβο του Αγίου Σίλα έχει εξαντληθεί. Ο αγαπητός αντιπεριφερειάρχης Καβάλας, Θόδωρος Μαρκόπουλος, έπρεπε να δώσει λύση χθες για το πρόβλημα αυτό, που εκτός από αισθητικό, είναι και πρόβλημα ασφάλειας των οδηγών οχημάτων και ιδιαίτερα των μοτοσυκλετιστών.
Παρομοίως και για το τμήμα της εθνικής οδού από το δημοτικό κοιμητήριο Καβάλας μέχρι τον Ο.Α.Ε.Δ. στην ανατολική είσοδο της πόλης. Πρέπει ο αντιπεριφερειάρχης να βρει μία διαδικασία fast truck, ώστε να αποκατασταθεί ο φθαρμένος ασφαλτοτάπητας σύντομα.
Παρεμπιπτόντως, αναρωτιόμαστε πόσο κάφρος μπορεί να είναι κάποιος, που ενώ βρίσκεται στο αυτοκίνητο πετάει σκουπίδια στο δρόμο. Αν κάνετε μία βόλτα στις δύο εισόδους της Καβάλας, από τον Σταυρό Αμυγδαλεώνα μέχρι το ξενοδοχείο Εγνατία και από τη διασταύρωση για το λιμάνι «Φίλιππος Β» μέχρι το κοιμητήριο, θα δείτε, δεξιά και αριστερά, πλαστικά μπουκάλια νερού, πλαστικά ποτήρια καφέ, σακούλες, κουτιά από αναψυκτικά, άδεια πακέτα τσιγάρων κ.ά. απορρίμματα.
Το ίδιο ισχύει και στην περιμετρική οδό, όπου καθημερινά κάνουν περίπατο, ή ελαφρύ τρέξιμο, αρκετοί Καβαλιώτες. Εκεί, έχουμε την αίσθηση, ότι κάποια από τα απορρίμματα ρίχνονται και από τους πεζούς.
Δυστυχώς, το προσωπικό της Υπηρεσίας Καθαριότητας του Δήμου Καβάλας είναι περιορισμένο, ώστε να υπάρχει τακτικός καθαρισμός των προαναφερθέντων περιοχών. Τρεις φορές μαζέψαμε από μία σακούλα απορρίμματα στην περιμετρική οδό και μετά από λίγες ημέρες, είδαμε άλλα τόσα σκορπισμένα.
Στο εξωτερικό, μας είπε πρόσφατα ένας γνωστός, δεν τολμάει κανείς να ρίξει στο δρόμο, όχι πλαστικό μπουκάλι, αλλά αποτσίγαρο(!), γιατί εάν γίνει αντιληπτός θα πληρώσει «αλμυρό» πρόστιμο.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει έλεγχος, άρα και τιμωρία γι’ αυτούς που ρυπαίνουν. Αν προσθέσουμε και την έλλειψη παιδείας, δεν μπορούμε να αισιοδοξούμε ότι θα αλλάξει κάτι. Τουλάχιστον, όσοι έχουν φιλότιμο και είναι ευαισθητοποιημένοι, ας συμβάλλουν στη μείωση των απορριμμάτων.
Η ελπίδα για να αλλάξει η νοοτροπία αυτή, είναι οι επόμενες γενιές. Αλλά κι αυτές, δυστυχώς, ανατρέφονται χειρότερα από τις προηγούμενες. Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, τις προσευχές, μήπως ο τόπος καθαρίσει με θεϊκή παρέμβαση!
Τι άλλο να περιμένει κάποιος, όταν διακατέχεται από πλήρη απογοήτευση; Εκτός κι αν αυξηθούν οι «καλές πράξεις» των εθελοντών πολιτών, όπως οι εργαζόμενοι στην εταιρεία «Κωτσόβολος» στην Καβάλα, που καθάρισαν, τις προάλλες, την ακτή της Ραψάνης.
