-Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν, είναι το δημοφιλέστερο πολιτικό πρόσωπο, μεταξύ των ξένων πολιτικών προσώπων, για την πλειοψηφία των συμμετεχόντων στην δημοσκόπηση. Ωστόσο, το αν είναι και ο δημοφιλέστερος ηγέτης, θα κριθεί στις ερχόμενες εκλογές για την ανάδειξη προέδρου στην Γαλλία. Πάντως, δεν προκαλεί έκπληξη η θετική άποψη των Ελλήνων και των Ελληνίδων για τον Γάλλο πρόεδρο. Από την μία πλευρά, η διαχρονική πολύ καλή σχέση της Ελλάδας με την Γαλλία και από την άλλη πλευρά, η προσέγγιση των δύο χωρών και συγκεκριμένα του Γάλλου προέδρου με τον Έλληνα πρωθυπουργό, με αφορμή την κρίση στην ανατολική Μεσόγειο, ανέβασε την δημοφιλία του Εμ. Μακρόν. Εάν δεν καταφέρει να επανεκλεγεί πρόεδρος τον Απρίλιο στην Γαλλία, του προτείνουμε να έρθει στην Ελλάδα, να αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα, να ιδρύσει κόμμα και να διεκδικήσει την διακυβέρνηση της χώρας! Ίσως, με τον Εμ. Μακρόν πρωθυπουργό, να αναβαθμιστεί η θέση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την διεθνή κοινότητα.
-Αντίθετα με τον Εμ. Μακρόν, ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, έχει υψηλό ποσοστό αρνητικής άποψης στην ίδια δημοσκόπηση. Ο Βλαδίμηρος, βλέπετε, δεν έχει το επικοινωνιακό χάρισμα του Εμμανουέλ, για να γοητεύει το πλήθος των πολιτών. Έχει, όμως, το προφίλ του ηγέτη μιας πυρηνικής δύναμης. Πυρηνικό οπλοστάσιο διαθέτει και η Γαλλία, αλλά η διαφορά είναι, ότι ο Εμ. Μακρόν προσπαθεί να «χτίσει» το προφίλ του ηγέτη, αφού τα προηγούμενα έτη βρισκόταν στην σκιά της τέως καγκελαρίου της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ.
-Επίσης, δημοφιλής στην πατρίδα του, είναι ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο οποίος συγκαταλέγεται σε μία άλλη κατηγορία πολιτικών, τους οποίους εμείς χαρακτηρίζουμε ανδρείκελα! Δηλαδή, είναι οι πολιτικοί που άγονται και φέρονται, εξυπηρετούν συμφέροντα και προσπαθούν να διατηρήσουν το αξίωμα τους. Οι χώρες και οι λαοί που έχουν τέτοιες πολιτικές προσωπικότητες υποφέρουν. Ο Ουκρανικός λαός βιώνει σήμερα τον πόλεμο, την αναγκαστική απομάκρυνση από τις εστίες του και την τρομοκρατία του ουκρανικού καθεστώτος. Είναι αδιανόητο ο πρόεδρος της Ρωσίας να επιτρέψει εισβολή, ή την απειλή εισβολής, στο έδαφος της χώρας του και να ξαναζήσει ο ρωσικός λαός τον πόλεμο μέσα στην πατρίδα του (σ.σ. όπως στον β΄ παγκόσμιο πόλεμο).
-Κι ενώ πολλοί Ουκρανοί πολίτες εγκαταλείπουν την χώρα τους, όσοι είναι εγκλωβισμένοι προσεύχονται να επιζήσουν από τους βομβαρδισμούς των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων και από τους ένοπλους Ουκρανούς, που είναι «ταμπουρωμένοι» μέσα στις πόλεις και έτοιμοι για οδομαχίες! Διότι, στην Ουκρανία δεν έχουν πολεμική αντιπαράθεση μεταξύ τακτικών στρατών. Έχουμε έναν τακτικό στρατό που έκανε επέλαση και απέναντι κάποιους ένοπλους, που πολεμούν όπως οι Ταλιμπάν! Τον χαρακτηρισμό αυτό ακούσαμε πρόσφατα και θεωρούμε ότι ταιριάζει στις ουκρανικές «ένοπλες δυνάμεις».
-Μέσα σε αυτό το ιδιαίτερα ασταθές πολιτικό κλίμα, ο Έλληνας πρωθυπουργός, αφού «τακτοποίησε» την υποχρέωση προς την συμμαχία του ΝΑΤΟ στέλνοντας όπλα στην Ουκρανία, αφού έδωσε την συγκατάθεση στους εταίρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την επιβολή κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας, θα ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη, την Κυριακή 13 Μαρτίου 2022, προκειμένου να συναντηθεί με τον πρόεδρο της Τουρκίας και να ρυθμίσει τις «εκκρεμότητες» που έχουν οι δύο χώρες.
-Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ασκεί πολιτική (και εξωτερική πολιτική) με χρονικό ορίζοντα τις επόμενες εθνικές εκλογές, ενώ ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν «δίνει τα ρέστα του», για να αναδειχτεί ως ηγέτης διεθνούς εμβέλειας και για να αναδείξει την Τουρκία σε «περιφερειακή δύναμη». Αποτελεί ανέκδοτο, κυριολεκτικά, η πρόσκληση της τουρκικής διπλωματίας προς τις αντιμαχόμενες Ρωσία-Ουκρανία, για συνομιλία στην πόλη της Αττάλειας. Η «ενεργητική διπλωματία» της Ελλάδας, δεν σκέφτηκε καν να αναλάβει μία πρωτοβουλία για την ειρήνευση και την αποκλιμάκωση της Ρωσο-Ουκρανικής κρίσης. Η Ελλάδα, το λίκνο του δυτικού πολιτισμού, που «γέννησε» τις μεγάλες και πανανθρώπινες αξίες, όπως η Ολυμπιακή εκεχειρία, έπαθε συσκότιση! Διότι, οι πολιτικοί της ενδιαφέρονται για τα αξιώματα και αφήνουν τυχοδιώκτες, να γίνονται θεματοφύλακες των πανανθρώπινων αξιών.
