Γνωρίζοντας την ποιότητα του ανθρώπου, δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι το κείμενο αυτό το έγραψε ο Μανώλης Κελαϊδάκης, Πρόεδρος των εργαζομένων στην Kavala Oil. Όπως και νάχει, όμως, η δημοσίευση τέτοιου υβριστικού κειμένου προς μια κυρία και άξια δημοσιογράφο, είναι κάτι τελείως απαράδεκτο και χαρακτηρίζει αυτόν που το ανάρτησε με την υπογραφή του. Αναφερόμαστε σε ένα κατάπτυστο κείμενο στο χρονολόγιό του στο facebook.
Με απίστευτες εκφράσεις καταφέρεται εναντίον της συναδέλφου δημοσιογράφου Σίσσυς Ακκοκαλίδου, που τόλμησε να γράψει στη «Νέα Εγνατία» ένα άρθρο, με το οποίο δεν συμφωνεί ο Πρόεδρος και κάποιοι συνάδελφοί του, οι οποίοι υπερθεμάτισαν στη συνέχεια σε ύβρεις στο διαδίκτυο. ΝΤΡΟΠΗ και ΑΙΣΧΟΣ, σε αντράκια αυτού του είδους, που εξυβρίζουν μια ΚΥΡΙΑ, μια καλή δημοσιογράφο, μια μητέρα, επειδή και μόνο, αυτή τη φορά είχε άλλη άποψη απ’ αυτούς.
Η Σίσσυ, με πολύ προσεκτικές εκφράσεις, με απόλυτο σεβασμό στα διεκδικούμενα από τους εργαζόμενους δικαιώματα, ακολουθώντας την απλή λογική διατύπωσε τις σκέψεις της, όπως έχει δικαίωμα και υποχρέωση ο κάθε δημοσιογράφος. Το ίδιο κάναμε κι εμείς τις προηγούμενες μέρες και εκφράσαμε τη δική μας άποψη στη στήλη αυτή του «Καθημερινού Τύπου», για το ίδιο ακριβώς θέμα η οποία συμπίπτει με αυτή της Σίσσυς Ακκοκαλίδου. Σε μας δεν απάντησαν καν, αφού μια γυναίκα για αυτά τα «παλικάρια» είναι πιο εύκολο να την βρίζουν, ελπίζοντας ότι δεν θα πέσει στο επίπεδό τους.
Για όλους αυτούς τους τύπους, ο δημοσιογράφος που συμφωνεί μαζί τους είναι «Θεός», είναι «αντικειμενικός», είναι ο «καλυτερότερος», ενώ αν κάποια στιγμή, για ένα ζήτημα δεν συμφωνήσει μαζί τους, γίνεται τζουκ μποξ, καθοδηγούμενος, Ιούδας, υπηρέτης συμφερόντων, υπηρετεί τη διαφθορά και την ανομία, «τα παίρνει», είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία και τόσα άλλα. Και η Σίσσυ αν και γυναίκα είχε το θάρρος να πει την γνώμη της «Ευθαρσώς και Επωνύμως», ενώ αυτοί όταν έβλεπαν να συντελούνται εγκλήματα σε βάρος της εταιρείας τους, έκαναν το κορόιδο, όπως τότε με τον Λούτσιγκα και τον Σιδηρόπουλο, μετέπειτα με το Φράνγκ Τίμις, και στη συνέχεια με εκείνον τον απερίγραπτο Βενεζουέλο. Τσιμουδιά δεν έβγαζαν, επειδή τότε ο Βαγγέλης συμφωνούσε και συνεργαζόταν μαζί τους.
Και όταν τους έδινε το σύνθημα, οι κότες γινόταν λιοντάρια. Και όπως βλέπετε, δεν μπαίνουμε στην ουσία του θέματος, για τις μετοχές και το ποσοστό του Συνεταιρισμού στην εταιρεία, γιατί ήδη διατυπώσαμε την άποψή μας. Αναφερόμαστε, ΜΟΝΟ, στο ζήτημα της δεοντολογίας, για το πώς αντιμετώπισε ο Πρόεδρος και οι συν αυτώ, δημοκρατικά, την άλλη άποψη. Και σημειώστε, ότι δημοκράτης δεν είναι αυτός που έτσι αυτοαποκαλείται, αλλά αυτός που ζει και συμπεριφέρεται δημοκρατικά, ανέχεται και συζητάει την αντίθετη άποψη. Αλλιώς, είναι φασίστας του κερατά.
Και μια τελευταία σημείωση. Δεν απαντήσαμε τις προηγούμενες μέρες στην κατάπτυστη ανάρτηση, γιατί περιμέναμε η «Νέα Εγνατία» να υπερασπίσει μέσα από την εφημερίδα την τιμή και την υπόληψη της συνεργάτιδας της, κι εμείς να ακολουθήσουμε προασπιζόμενοι το δημοσιογραφικό λειτούργημα. Δυστυχώς, στο φύλλο που εκδόθηκε τη Δευτέρα, δεν υπήρξε ούτε λέξη σχετικά…
Όσο για το αν «τα παίρνει» η Σίσσυ ή εμείς που έχουμε διαφορετική άποψη με τον Μανώλη Κελαϊδάκη είμαστε πρόθυμοι να συγκρίνουμε τα περιουσιακά μας στοιχεία με τα δικά του… Γιατί το μηδέν περιουσιακά στοιχεία, δεν συγκρίνεται με τον πλούτο…
