-Η τοποθέτηση του Νίκου Παναγιωτόπουλου στο Υπουργείο μετανάστευσης και ασύλου έγινε, όπως αντιλαμβανόμαστε από τις δηλώσεις του, για να κατευνάσει την αντίδραση και όχι για να δώσει λύση στο πρόβλημα της ύπαρξης μιας δομής φιλοξενίας μεταναστών εντός του αστικού ιστού της Καβάλας και σε μία περιοχή που αναμένεται να αναπτυχθεί οικιστικά τα επόμενα έτη. Ο υπουργός δήλωσε «ξαφνιασμένος», γιατί το θέμα της δομής στο Περιγιάλι έγινε «θέμα ζωής και θανάτου για την Καβάλα». Από το 2016, που μεταφέρθηκαν οι μετανάστες στο παλιό στρατόπεδο «Ασημακοπούλου», φίλτατε Ν. Παναγιωτόπουλε, πέρασαν οκτώ έτη. Επομένως, το θέμα της δομής δεν έγινε ξαφνικά «θέμα ζωής και θανάτου για την Καβάλα». Μάλλον ήσουν «απορροφημένος» με το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου εθνικής άμυνας και δεν αφουγκραζόσουν τα τοπικά ζητήματα. Η απομάκρυνση της δομής (φιλοξενίας μεταναστών) από το Περιγιάλι, ήταν και παραμένει «ζήτημα ζωής και θανάτου για την Καβάλα».
-Όλα αυτά τα έτη, οι προηγούμενοι υπουργοί μετανάστευσης και ασύλου απέφευγαν να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο μείζον θέμα, όπως και οι τοπικοί άρχοντες (βουλευτές, δήμαρχος, κομματικές Οργανώσεις), έτσι φαινόταν ότι βρισκόταν στην «αφάνεια». Μάλλον οι πρωτοβουλίες που πήραν ορισμένα πολιτικά πρόσωπα για να το αναδείξουν, όπως ο πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής Εκλογικής Περιφέρειας (Δ.Ε.Ε.Π.) Καβάλας της Νέας Δημοκρατίας, Χαράλαμπος (Μπάμπης) Δράκος και ο βουλευτής του ίδιου κόμματος, Μακάριος Λαζαρίδης, ο οποίος κατέθεσε ερώτηση στην Βουλή των Ελλήνων προς τον τέως υπουργό, Δημήτρη Καιρίδη, ήταν «για τα μάτια των ψηφοφόρων». Ποτέ, μέσα στην οκταετία, δεν έγινε σοβαρή προσπάθεια, ώστε η δομή να απομακρυνθεί από το Περιγιάλι.
-Και φτάσαμε στο 2024, ενώ άλλαξαν αρκετοί υπουργοί στο χαρτοφυλάκιο της μεταναστευτικής πολιτικής, για να πιστέψουν οι Καβαλιώτες και οι Καβαλιώτισες, ότι ένας συμπατριώτης τους υπουργός, θα δώσει την λύση που εκκρεμεί από το 2016. Ωστόσο, ο Ν. Παναγιωτόπουλος θεωρεί πως δεν υπάρχει ζήτημα με την λειτουργία της δομής στο στρατόπεδο «Ασημακοπούλου». «Αυτή την στιγμή, φιλοξενούνται γύρω στους εξακόσιους με εξακόσιους πενήντα μετανάστες στην δομή. Ελπίζω να μην αυξηθεί το νούμερο, αλλά δεν εξαρτάται από μένα, ούτε από τον Μητσοτάκη, εξαρτάται από τις γενικές συγκυρίες. Και μία πιθανή ανάφλεξη, ασφαλώς θα δημιουργούσε παραπάνω πίεση και μεταναστευτικά ρεύματα προς την Ευρώπη», σχολίασε ο Ν. Παναγιωτόπουλος. Οι πολιτικοί, λοιπόν, οφείλουν να αποτρέψουν την νέα πίεση προς την Ευρώπη, από τα μεταναστευτικά ρεύματα. Με την πολιτική που εφαρμόζουν πρέπει να καταστήσουν σαφές, πως η Ευρώπη δεν είναι το (μόνο) «καταφύγιο» για τους «κατατρεγμένους» πάνω στην γη. Η πλειοψηφία των πολιτικών που ασκούν την διακυβέρνηση στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν εκπέμπουν τέτοιο μήνυμα προς τους μετανάστες. Οι ελάχιστοι που το κάνουν, αποκαλούνται ακροδεξιοί, ξενοφοβικοί, ισλαμοφοβικοί κ.λπ. Και τοποθετούνται εκτός της επικρατούσας πολιτικής ελίτ. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας ανήκει στην ελίτ αυτή και υπηρετεί πιστά τις πολιτικές της, όχι μόνο στο μεταναστευτικό ζήτημα, αλλά και στις βασικές «γραμμές» που δίνουν οι Βρυξέλλες.
-Είπε, ακόμα, ο Ν. Παναγιωτόπουλος ότι: «Αν παραμείνουν (στην δομή) αυτοί οι εξακόσιοι-εξακόσιοι πενήντα μετανάστες, τα πράγματα θα είναι αρκετά ελεγχόμενα και η κατάσταση ήσυχη». Δηλαδή, οι Καβαλιώτες και οι Καβαλιώτισσες θα «προσεύχονται» να παραμένει χαμηλός ο αριθμός των φιλοξενούμενων, για είναι ελεγχόμενη η κατάσταση μέσα στην δομή; Αυτό δεν λέγεται πολιτική στάση, είναι πολιτικός αυτοσχεδιασμός. Εάν η δομή μεταφερθεί εκτός του αστικού ιστού, είτε 650, είτε 1.200, να είναι οι «προσωρινά» φιλοξενούμενοι, τα πράγματα θα είναι περισσότερο ελεγχόμενα. Και δεν θα υπάρχει εμπόδιο, οι άνθρωποι αυτοί να προσφέρουν εργασία, εκεί που οι ντόπιοι χρειάζονται χέρια εργασίας.
