-Τις τελευταίες ημέρες γίνεται συζήτηση, για πολλοστή φορά, σχετικά με την αξιοποίηση του ακινήτου του παλιού νοσοκομείου Καβάλας. Αρκετοί, αιρετοί και μη, τοποθετήθηκαν επί του θέματος, όπως κι εμείς σε προηγούμενο άρθρο. Η συνεχιζόμενη συζήτηση, θεωρούμε πως επιτείνει την εσωστρέφεια και παρατείνει το αδιέξοδο. Η λαϊκή ρήση λέει ότι: «Όπου λαλούν πολλά κοκόρια, αργεί να ξημερώσει»!
-Στον «τελευταίο γύρο» της πολυετούς συζήτησης, είναι σαν τους «γύρους» της διαπραγμάτευσης μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, για τα λεγόμενα «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης», που χάσαμε το μέτρημα(!), προέκυψε ένα νέο επιχείρημα, το οποίο διατύπωσε, σε δελτίο Τύπου που εξέδωσε, ο επικεφαλής του συνδυασμού «Ο Τόπος της Ζωής μας» και υποψήφιος δήμαρχος Καβάλας, Χρυσόστομος (Μάκης) Παπαδόπουλος. Η αξιοποίηση του παλιού νοσοκομείου, ανέφερε, πρέπει να γίνει στο πλαίσιο μιας μελέτης για την συνολική αξιοποίηση της περιοχής που εκτείνεται από το Καρνάγιο μέχρι τις Καμάρες. Δεν καταλαβαίνουμε, γιατί πρέπει να έχει λόγο ο Δήμος Καβάλας στην αξιοποίηση της ιδιωτικής περιουσίας, π.χ. της παλιάς καπναποθήκης Τσιμίνο, ή ακόμα και του ελληνικού Δημοσίου, π.χ. του «γυάλινου» κτηρίου στο συγκρότημα του παλιού νοσοκομείου, ή της παλιάς καπναποθήκης που ανήκει στο τέως Ι.Κ.Α.-ΕΤΑΜ, εκπονώντας, πιθανόν, μία μελέτη.
-Πριν από αρκετά έτη, επί διοίκησης του Δήμου Καβάλας από τον Κωστή Σιμιτσή, έγινε προσπάθεια απαλλοτρίωσης των ακινήτων που βρίσκονται πίσω από την πλατεία Νικοτσάρα, δηλαδή μεταξύ του παλιού υδραγωγείου της πόλης (Καμάρες), της καπναποθήκης Τσιμίνο και των οδών Παλιού Υδραγωγείου και Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού. Η προσπάθεια, που αποσκοπούσε στην ανάπλαση-αναβάθμιση της περιοχής και στην ενοποίηση της με την πλατεία Νικοτσάρα, βρήκε εμπόδιο και «πάγωσε». Το εμπόδιο ήταν, η προσφυγή στην επιτροπή του άρθρου 152, του νυν δημοτικού συμβούλου Νίκου Ξανθόπουλου, ο οποίος είχε παρουσιάσει στα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης, το δικό σχέδιο για την ανάπλαση του οικοπέδου.
-Το οικόπεδο αυτό, είπε σε πρόσφατη ραδιοφωνική συνέντευξη, αγοράστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950, με δάνειο, από έναν νεοσύστατο Οικοδομικό Συνεταιρισμό και στην συνέχεια έγινε η «μοιρασιά» του μεταξύ των μελών του Συνεταιρισμού. Ο Συνεταιρισμός σήμερα, όπως ανέφερε ο Ν. Ξανθόπουλος, είναι ανενεργός, αλλά ιδιοκτήτες των κτηρίων που κατασκευάστηκαν με την κοινή οικοδομική άδεια, η οποία σημειωτέον ανακλήθηκε, φέρονται να είναι φυσικά πρόσωπα. Άραγε, είναι μέλη που ίδρυσαν τον Συνεταιρισμό, απόγονοι τους, ή μήπως υπάρχουν περιπτώσεις πώλησης των μεριδίων τους σε τρίτους; Ο Δήμος Καβάλας οφείλει να ζητήσει την διερεύνηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος, ώστε να πραγματοποιήσει την απαλλοτρίωση του οικοπέδου και την υλοποίηση του σχεδίου ενοποίησης της πλατείας Νικοτσάρα.
-Εμείς θεωρούμε πως, από την στιγμή που δεν υφίσταται ο Οικοδομικός Συνεταιρισμός κι αν αληθεύει η ανάκληση της οικοδομικής άδειας που κατασκευάστηκαν τα κτήρια, έπαψε να ισχύει το αρχικό ιδιοκτησιακό καθεστώς. Επομένως, το οικόπεδο πρέπει να περιέλθει στον Δήμο και να χαρακτηριστεί πλατεία-κοινόχρηστος χώρος. Γιατί όχι, να κατασκευαστεί κι ένας υπόγειος χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων, που θα εξυπηρετήσει την ευρύτερη περιοχή με το παλιό νοσοκομείο, τις καπναποθήκες και τις ιδιωτικές επενδύσεις που γίνονται και θα γίνουν.
Υ.Γ. Και για να το συνδέσουμε με την αξιοποίηση του παλιού νοσοκομείου, μπορεί ο Δήμος να πουλήσει το συγκεκριμένο δημοτικό ακίνητο και με τα χρήματα που θα πάρει, να ολοκληρώσει την απαλλοτρίωση και να κάνει την ανάπλαση του οικοπέδου πίσω από την πλατεία Νικοτσάρα.
Υ.Γ.2 Τον υπόγειο σταθμό αυτοκινήτων, μπορεί να τον κατασκευάσει με Σ.Δ.Ι.Τ. (Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα).
