Απορούμε, πως καταφέρνουμε να συζητούμε για τα αυτονόητα και να τα προσδιορίζουμε ως επιλογές μας ή μη. Τις προηγούμενες ημέρες, και στην συνέντευξη της Δημάρχου Καβάλας Δήμητρας Τσανάκα, αλλά και του επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης πρώην Δημάρχου Κωστή Σιμιτσή, έγινε πολύ συζήτηση για την καθημερινότητα. Ο πρώην Αντιδήμαρχος δήλωσε ότι την καθημερινότητα δεν την είχαν σε προτεραιότητα, επειδή στόχευαν σε κατασκευή μεγάλων έργων, ενώ η Δήμαρχος προσδιόρισε το επόμενο διάστημα ως αυτό με την ιδιαίτερη φροντίδα της καθημερινότητας. Και βέβαια η απάντηση είναι η ίδια και στους δυό.
Η φροντίδα της καθημερινότητας, και των μικρών προβλημάτων των δημοτών είναι και «καθημερινή» υποχρέωση της κάθε δημοτικής αρχής και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αποκλείει αυτή την «πολυτέλεια» στους δημότες του, όσες δυσκολίες κι αν έχει, όσο άλλα μεγαλόπνοα σχέδια κι αν έχει για τον τόπο. Η φροντίδα της καθημερινότητας προηγείται από οτιδήποτε άλλο. Γιατί, με τη λακκούβα στο δρόμο, μπορεί να πέσει ένα μηχανάκι και να σκοτωθεί ένας συμπολίτης μας, με την πινακίδα οδικής σήμανσης που δεν φαίνεται ή έχει καταστραφεί, μπορεί να γίνει κάποιο ατύχημα, με τον περιορισμένο φωτισμό στο δρόμο, μπορεί και πάλι να γίνει ατύχημα σπάζοντας το πόδι του κάποιος συμπολίτης. Με την ελλειπή καθαριότητα, μπορεί να βρωμάει ο τόπος και να υπάρξουν αρρώστιες. Η καθημερινότητα λοιπόν, η καθαριότητα, ο φωτισμός, οι δρόμοι είναι η πρώτη προτεραιότητα και δεν χρειάζεται συζήτηση για τα αυτονόητα.
