Έως τις 7 Ιανουαρίου 2021, τα «ερασιτεχνικά» πρωταθλήματα των ομαδικών αθλημάτων θα βρίσκονται σε καραντίνα, με ότι αυτό συνεπάγεται για τα σωματεία και κυρίως για τους αθλητές και τις αθλήτριες. Η αρνητική κατάσταση, λόγω της αγωνιστικής απραξίας, απασχολεί έντονα τους παράγοντες, τους προπονητές, τους αθλητές, αλλά και τους ανθρώπους που ενισχύουν οικονομικά την προσπάθεια τους. Ωστόσο, είναι ερέθισμα για γόνιμη σκέψη και για προτάσεις ώστε να ξεπεραστεί το πρόβλημα. Μία τέτοια σκέψη κατέθεσε ο έμπειρος διαχρονικός καλαθοσφαιριστής, Νίκος Μπουντούρης, για τη συνέχιση και ολοκλήρωση των πρωταθλημάτων καλαθοσφαίρισης ανδρών και γυναικών σε εθνικό επίπεδο. Έβαλε στο «τραπέζι της συζήτησης», συγκεκριμένα, την πρόταση να διεξαχθεί το πρωτάθλημα της Α2 εθνικής κατηγορίας ανδρών με το μοντέλο της «φούσκας», το οποίο ήταν πετυχημένο σε διεθνείς διοργανώσεις, αλλά και στις εθνικές διοργανώσεις κάποιων χωρών. Το πρωτάθλημα, είπε, μπορεί να διεξαχθεί σε μία πόλη, ανέφερε ως παράδειγμα τον Βόλο, όπου οι 16 ομάδες θα συγκεντρωθούν και θα δώσουν τα παιχνίδια των αγωνιστικών ημερών που υπολείπονται. Εμείς θα προτείναμε να «μοιραστούν» τα παιχνίδια δύο, ή περισσότερες, πόλεις. Στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης υπάρχουν δύο εξαιρετικά κλειστά γήπεδα, το γήπεδο «Δημήτριος Κραχτίδης» στην πόλη της Δράμας και το γήπεδο «Φίλιππος Αμοιρίδης» στην Ξάνθη, τα οποία μπορούν να φιλοξενήσουν αγώνες του επιπέδου της Α2 εθνικής κατηγορίας. Σας παραθέτουμε το σκεπτικό του Ν. Μπουντούρη, το οποίο μπορεί να αποτελέσει βάση για εποικοδομητική συζήτηση: «Αγαπητοί,
Είμαι προβληματισμένος από την κατάσταση στο ελληνικό μπάσκετ και ειδικά στις ερασιτεχνικές κατηγορίες, Α2 ανδρών, Α1 γυναικών, Β΄, Γ΄ εθνική. Ακούγοντας τις κραυγές αγωνίας, πλέον, των ανθρώπων που ζούνε από αυτή τη δραστηριότητα, έχω να καταθέσω μία πρόταση. Η σκέψη μου βασίστηκε πάνω στην εμπειρία που έχω στη διοργάνωση αθλητικών δράσεων, όπως τουρνουά μπάσκετ, προπονητικά Basketball Camp, 3on3, οργάνωση ομάδων και άλλα.
Στόχος μου είναι, να προκαλέσω σκέψεις και προβληματισμό, αλλά και κρίσεις, σε σχέση με την υλοποίησή της. Σε κάθε περίπτωση, τα περισσότερα μυαλά «γεννούν» περισσότερες ιδέες. Η πρόταση μπορεί να υλοποιηθεί σε μία πόλη, όπως ο Βόλος, που διαχρονικά έχει αναλάβει με επιτυχία μεγάλες διοργανώσεις μπάσκετ. Μιλάμε για το μοντέλο «φούσκα», το οποίο έχει εφαρμοστεί ήδη στο χώρο του μπάσκετ. Ο Βόλος διαθέτει: 4 γήπεδα μπάσκετ αγωνιστικού επιπέδου, 4 προπονητήρια, 2 κολυμβητήρια. Η διοργάνωση θα διαρκέσει 2 μήνες.
Ειδικότερα, στην Α2 συμμετέχουν 18 ομάδες. Έχουμε, λοιπόν, 34 αγωνιστικές ημέρες ως προς την ολοκλήρωση της χρονιάς. Κάθε δύο μέρες, ένα παιχνίδι για όλους. Αν σε δύο μήνες γίνει ο ένας γύρος, 17 αγωνιστικές ημέρες ίσον με μισή χρονιά. Εναλλακτικά, κάθε τέσσερις ημέρες ένα παιχνίδι.
Κόστος: Στην Α2 συμμετέχουν 18 ομάδες, 20 άτομα σε κάθε ομάδα, 360 άτομα σύνολο.
Διαμονή: Τα άτομα αυτά φιλοξενούνται σε ξενοδοχεία (180 δίκλινα δωμάτια). Διαμονή και διατροφή το άτομο, 30 ευρώ την ημέρα. Διαμονή και διατροφή, 360 άτομα, 10.800 την ημέρα. Διαμονή και διατροφή, 360 άτομα, 648.000 για 60 μέρες. Το κόστος της διαμονής μπορεί να μεταβληθεί προς τα κάτω, λόγω μεγάλου αριθμού «πελατών» και λόγω εποχής.
Μετάβαση-μετακίνηση
Μετάβαση των ομάδων στην πόλη με κρατική επιδότηση, ή χορηγία εταιριών. Μετακίνηση στην πόλη με λεωφορεία του Δήμου (αστικά). Ιατρική κάλυψη των ομάδων (γιατροί, φυσιοθεραπευτές, αποκατάσταση) μπορεί να παρασχεθεί από τοπικούς επαγγελματίες. Το κόστος της διοργάνωσης μπορεί να καλυφθεί από το κράτος, ή από εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο του αθλητισμού (στοιχηματικές ίσως). Σημαντικό είναι να υπάρξει τηλεοπτική (ακόμα και διαδικτυακή) κάλυψη των αγώνων, κάτι που είχε γίνει για την Α2 στο παρελθόν από την Ε.Ρ.Τ., με μεγάλη επιτυχία και που θα βοηθήσει στην εύρεση χορηγών.
Στόχος: Η ολοκλήρωση του πρωταθλήματος. Στήριξη των τοπικών ξενοδοχείων. Προβολή των ομάδων μέσω τηλεόρασης, για να τονωθεί το ενδιαφέρον των φιλάθλων για το άθλημα. Προβολή των χορηγών, που ήδη έχουν εξασφαλίσει οι ομάδες, πανελλαδικά, ώστε να τους δοθεί κίνητρο για να πληρώσουν τα χρήματα που έχουν υποσχεθεί. Οι ομάδες γλιτώνουν τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής, που θα είχαν κατά τη διάρκεια της χρονιάς, για τα εκτός έδρας παιχνίδια, με οικονομικό όφελος γι’ αυτές. Οι παίκτες και οι προπονητές, όπως και οι επαγγελματίες του χώρου, θα πληρωθούν από τις ομάδες τα χρήματά τους, όσο είναι αυτό εφικτό. Μπορεί να γίνει επαναδιαπραγμάτευση τουλάχιστον.
Αυτό το μοντέλο μπορεί να εφαρμοστεί, ίσως, στην Α1 γυναικών, όπως και στις κατηγορίες Β και Γ εθνικής. Υπάρχει βέβαια και η δυσκολία ότι, αρκετοί παίκτες και παίκτριες δουλεύουν το πρωί και είναι δύσκολο να απομονωθούν μακριά από το σπίτι τους. Ίσως η λύση αυτή είναι πιο κοντά στην Α2 ανδρών και Α1 γυναικών. Σίγουρα δεν μπορείς να τα έχεις όλα, όμως προσπαθείς για τα περισσότερα. Αυτή η πρόταση είναι για την πόλη του Βόλου. Αντίστοιχα, μπορεί να γίνει και σε άλλες πόλεις, όπως Πάτρα, Λάρισα κ.ά. (εμείς αναφέραμε τη Δράμα και την Ξάνθη).
Rapid Tests
Βέβαια, μπορεί να μη γίνει τίποτα από τα παραπάνω και οι ομάδες στην πόλη τους να κάνουν rapid tests, πριν από τα παιχνίδια, ή τα ταξίδια, μία φορά την εβδομάδα. Κόστος για 20 άτομα σε κάθε ομάδα, 200 ευρώ (αν δεχτούμε ότι το test κοστίζει 10 ευρώ). Για 34 αγωνιστικές ημέρες θα κοστίσει σε μία ομάδα 6.800 ευρώ. Για 18 ομάδες στην Α2, όλη τη χρονιά, θα στοιχίσει 122.400 ευρώ. Ένα ποσό, που νομίζω ότι μπορεί να χρηματοδοτηθεί από το κράτος, ή και από τις ίδιες τις ομάδες.
Οφείλουμε να προβληματιζόμαστε και να προτείνουμε. Νομίζω ότι δεν είναι η ώρα να παρακολουθούμε τις εξελίξεις, αλλά να δημιουργούμε. Οι κραυγές που προέρχονται ίσως μέσα από την αγωνία της επιβίωσης για τον καθένα από εμάς, είναι κατανοητές, αλλά για εμένα δεν είναι δικαιολογημένες. Οι άνθρωποι του μπάσκετ ξέρουμε να «παίζουμε» σε υψηλό επίπεδο, με υπομονή, με σκληρή επιμονή, αλλά και με ομαδικό πνεύμα. Με σεβασμό στους ανθρώπους που έχουν χάσει τη ζωή τους».
Ο Ν. Μπουντούρης αποδεικνύει ότι βρίσκεται συνέχεια κοντά στο άθλημα που υπηρετεί επί σειρά ετών και ότι είναι σκεπτόμενος και ενεργός πολίτης.
