• Για μία ακόμα φορά, ο διευθυντής της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Καβάλας, Κώστας Μπαντίκος, λειτουργεί ως υπηρεσιακός παράγοντας και όχι ως εκπαιδευτικός. Όπως στην περίπτωση της (πιλοτικής) εφαρμογής της δίχρονης προσχολικής εκπαίδευσης, που προσπάθησε με αριθμητικές αλχημείες, να πείσει ότι το πρόγραμμα θα είναι βιώσιμο στο Νομό Καβάλας, έτσι και στην περίπτωση του δημοτικού σχολείου στο Περιγιάλι (σ.σ. δίπλα στις εργατικές κατοικίες που βρίσκονται κοντά στο δημοτικό κοιμητήριο), επιχειρεί να στηρίξει την εισήγησή του, για την κατάργηση της σχολικής μονάδας, στους αριθμούς.
  • Η λογική του, μας θυμίζει τους θεσμούς, που επί οκτώ έτη ταλάνισαν την Ελλάδα, επιβάλλοντας μία απάνθρωπη πολιτική λιτότητας, επικαλούμενοι τους αριθμούς! Τι λέει, λοιπόν, ο φίλτατος προϊστάμενος της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, για να στηρίξει την εισήγηση της συγχώνευσης του δημοτικού σχολείου στο Περιγιάλι, μ’ εκείνο στη συνοικία του Αγίου Αθανασίου. «Η πρόταση της συγχώνευσης που κάναμε ως υπηρεσία, εφαρμόζοντας τον νόμο, σε συνδυασμό με το μαθητικό δυναμικό του 9ου δημοτικού σχολείου (σ.σ. Αγίου Αθανασίου), που έχει εκατόν πενήντα εννέα (159) μαθητές, μαζί με το 20ο δημοτικό σχολείο (σ.σ. που έχει 19 μαθητές), θα φτάσει ένα αριθμό των εκατόν εβδομήντα οκτώ (178) μαθητών. Η δε χιλιομετρική απόσταση μεταξύ των δύο σχολείων, είναι χίλια επτακόσια (1.700) μέτρα», δήλωσε.
  • Θα μας επιτρέψει να εκφράσουμε την απογοήτευση μας, για την «μπακαλίστικη» λογική, η οποία θα υποβαθμίσει μία περιοχή, το Περιγιάλι, το οποίο εντάχθηκε στο σχέδιο πόλεως και σε μερικά έτη θα αρχίσει να ανοικοδομείται. Αντί, λοιπόν, να ενισχυθεί το δημοτικό σχολείο που βρίσκεται εκεί, για να διατηρηθεί ο πληθυσμός, ο Κ. Μπαντίκος δημιουργεί ένα (ακόμα) αντικίνητρο, για τους συμπολίτες που θα επιλέξουν να κατοικήσουν στην περιοχή στο μέλλον. Πως θα επιλέξει κάποιος να εγκατασταθεί σε ένα τόπο, στον οποίο δεν υπάρχει σχολείο για φοιτήσει το παιδί του; Αλλά κι αυτοί που διαμένουν στην περιοχή, έχουν την οικονομική δυνατότητα να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο άλλης περιοχής, ενώ υπάρχει σχολική μονάδα δίπλα στις κατοικίες τους;
  • Για τον Κ. Μπαντίκο, είναι ευκολότερο να μετακινούνται 19 μαθητές, καθημερινά, σε απόσταση δύο χιλιομέτρων περίπου, παρά να ενισχυθεί το ολιγάριθμο σχολείο του Περιγιαλίου, με μαθητές από το πλησιέστερο δημοτικό σχολείο. Η δική μας λογική είναι διαφορετική. Και λέει ότι, αν επιθυμεί κάποιος πραγματικά να μη κλείσει μία σχολική μονάδα, εφαρμόζει την πρακτική λύση. Ο Κ. Μπαντίκος έπρεπε να εισηγηθεί την αναβάθμιση του σχολείου στο Περιγιάλι, από διθέσιο σε τριθέσιο, πείθοντας τους γονείς και τον διευθυντή του δημοτικού σχολείου στον Άγιο Αθανάσιο, να μετεγγραφεί ο απαραίτητος αριθμός μαθητών από τον Άγιο Αθανάσιο στο Περιγιάλι. Εφόσον η συνοικία του Αγίου Αθανασίου δεν αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα και μπορεί να αναπληρώνει το μαθητικό δυναμικό, γιατί να μη βοηθήσει να «σωθεί» ένα ακόμα «μικρό» σχολείο της πόλης;
  • Όταν έχουμε, φίλτατε διευθυντά, 159 μαθητές στο ένα σχολείο και 19 στο άλλο, βρίσκουμε τρόπο να «μοιράσουμε» τις δύο δυναμικότητες, ώστε να είναι βιώσιμες και οι δύο σχολικές μονάδες. Εάν τίθεται ζήτημα μεταφοράς των μαθητών, κάλεσε τη δημοτική αρχή του Δήμου Καβάλας και τη διοίκηση του ΚΤΕΛ Αστικών Γραμμών, για να σχεδιαστεί ένα δρομολόγιο, το οποίο θα εξυπηρετεί τις δύο περιοχές.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ