-Το φροντιστήριο, κατά την άποψη μου, δείχνει την αποτυχία του δημόσιου σχολείου, αλλά και της οικογένειας, να παρέχουν στα παιδιά την βασική μόρφωση. Στην αρχή, ο μαθητής και η μαθήτρια πήγαινε στο φροντιστήριο, μόνο όταν έφτανε στην τελευταία τάξη του Λυκείου και προετοιμαζόταν για τις εισαγωγικές εξετάσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σήμερα, βλέπουμε μαθητές και μαθήτριες να επιλέγουν το φροντιστήριο, για την παροχή καλύτερης γνώσης, από πιο μικρή ηλικία.
-Κι επειδή, τα νοικοκυριά έχουν αυξημένες (οικονομικές) υποχρεώσεις, άρα είναι δύσκολο να παρέχουν στα παιδιά την φροντιστηριακή γνώση κι επειδή αρκετοί γονείς δεν έχουν, ή δεν θέλουν να αφιερώσουν χρόνο για να «διαβάσουν» τα τέκνα τους, ανέλαβαν κάποιοι Δήμοι να καλύψουν την αδυναμία. Με την δημιουργία του λεγόμενου «κοινωνικού φροντιστηρίου».
-Ο Δήμος Παγγαίου, υλοποιώντας την ιδέα του δημοτικού συμβουλίου νέων, παρέχει την δυνατότητα στα παιδιά των οικονομικά αδύναμων οικογενειών, να παρακολουθήσουν τα (ενισχυτικά) μαθήματα από εθελοντές καθηγητές. «Μία ιδέα, η οποία έχει στόχο, να μην αφήσει κανένα παιδί εκτός εκπαίδευσης, παρέχοντας δωρεάν ώρες διδασκαλίας σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου, από εθελοντές καθηγητές. Χρέος όλων των κοινωνιών, είναι να διασφαλίζουν την καθολική ποιοτική εκπαίδευση», αναφέρει δελτίο Τύπου του Δήμου, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα εκπαίδευσης.
-Χρέος της κοινωνίας είναι, να δείχνει την αλληλεγγύη της στους αδύναμους. Η καθολική, ποιοτική και δωρεάν εκπαίδευση, είναι χρέος του κράτους, όπως ορίζει το Σύνταγμα της Ελλάδας. Ωστόσο, το Σύνταγμα αναφέρεται στα (δημόσια) σχολεία και όχι στα (ιδιωτικά) φροντιστήρια, ως χώρους εκπαίδευσης των ελληνόπουλων. Αλλά, ούτε και στα «κοινωνικά φροντιστήρια», διότι το Σύνταγμα της Ελλάδας ορίζει, ακόμα, ότι το κράτος πρέπει να παρέχει σταθερή και καλά αμειβόμενη εργασία, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, σε όλους τους πολίτες της χώρας, ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες τους και τις ανάγκες των μελών των οικογενειών τους.
