Οι δυνάμεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (Π.Α.ΜΕ.) εξέδωσαν την ακόλουθη ανακοίνωση για την κατάσταση που επικρατεί στην ELFE (πρώην Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων):
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Η επίθεση της εργοδοσίας κλιμακώνεται. Με φόντο τα σβησμένα φουγάρα, ανακοίνωσε την πρόθεσή της να μας εντάξει, για τρεις μήνες, σε πρόγραμμα διαθεσιμότητας και στο βάθος απειλεί με απολύσεις. Ο μόνος στόχος είναι ο εκφοβισμός των εργαζομένων, να μας εξαναγκάσει να δεχτούμε άνευ όρων τις απαιτήσεις της. Έχει, μάλιστα, το θράσος για να επιβάλει τα σχέδια της, να επικαλείται το «δυσμενές» οικονομικό περιβάλλον, την πτώση των διεθνών τιμών στο λίπασμα, τον ανταγωνισμό με άλλους επιχειρηματικούς ομίλους. Δηλαδή, μας καλεί, για άλλη μια φορά, να βάλουμε πλάτη για να σωθούν τα κέρδη του ομίλου. Καμιά θυσία για τα συμφέροντα του Λαυρεντιάδη και του κάθε Λαυρεντιάδη, για την αύξηση της κερδοφορίας του. Να μη θυσιάσουμε τα δικαιώματα μας, τις ζωές μας. Να μη μπούμε στις μυλόπετρες του ανταγωνισμού των επιχειρηματικών ομίλων.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Η επίθεση μας αφορά όλους, δεν εξαιρείται κανένας μας, ανεξάρτητα από ποια σχέση εργασίας έχει, ανεξάρτητα αν υπέγραψε ατομική σύμβαση, ή όχι, ανεξάρτητα σε ποια εταιρία δουλεύει. Γι’ αυτό, ενιαία πρέπει να δοθεί η απάντηση όλων των εργαζομένων. Να μην περάσει η προσπάθεια διάσπασης που καλλιεργεί η εταιρία, να μην υπάρξει αντιπαράθεση μεταξύ αυτών που δεν υπογράψανε ατομική σύμβαση και αυτών που υπογράψανε, μεταξύ των εργολαβικών συναδέλφων. Να γυρίσουμε την πλάτη σε όλους αυτούς (εχθρούς και «φίλους») που μας καλούν να κάτσουμε «φρόνιμοι», να δεχτούμε τις απαιτήσεις της εργοδοσίας, γιατί αλλιώς μπορεί να κλείσει το εργοστάσιο.
Τα εργοστάσια τα κλείνουν οι εργοδότες, όταν βλέπουν να μειώνονται τα κέρδη τους, τα κλείνουν οι ανταγωνισμοί των επιχειρηματικών ομίλων. Έτσι κι εδώ. Μετά από μεγάλο διάστημα ρεκόρ πωλήσεων και κερδών, ο Λαυρεντιάδη ήταν αυτός που έκλεισε τις μηχανές και όχι οι εργαζόμενοι. Άλλωστε, οι εταιρίες του ομίλου Λαυρεντιάδη που έκλεισαν το προηγούμενο διάστημα και βρέθηκαν στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενοι, δεν έκλεισαν γιατί έγιναν απεργίες!! Τα παραδείγματα πολλά και στην περιοχή μας, τα δεκάδες κουφάρια δεν δημιουργήθηκαν γιατί υπήρχαν αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Όσο υποχωρούμε κλιμακώνεται η επίθεση και το βαρέλι δεν έχει πάτο.
Έτσι λειτουργεί το σύστημα που ζούμε, η οικονομία, τα εργοστάσια, η παραγωγή κ.λπ. δουλεύουν με μοναδικό κριτήριο το ιδιωτικό κέρδος και όχι με βάση τις ανάγκες μας και τις δυνατότητες της χώρας. Θυμηθείτε τι έγινε στη δική μας περίπτωση. Μετά την ιδιωτικοποίηση του εργοστασίου, εμφανίστηκαν εργολαβικές εταιρίες που οδήγησε δεκάδες συναδέλφους μας να έχουν μειωμένα δικαιώματα από τους υπόλοιπους, ακολούθησαν οι μειώσεις μισθών με την προηγούμενη συλλογική σύμβαση, μειώσεις μισθών σε εργολαβικούς συναδέλφους. Τώρα ήρθε η κατάργηση της συλλογικής σύμβασης, ατομικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου με σακατεμένους μισθούς και δικαιώματα.
Τεράστιες είναι οι ευθύνες του διοικητικού συμβουλίου (σημερινού και προηγούμενου) του σωματείου, που δέχτηκαν όλες τις αξιώσεις της εργοδοσίας:
Έσπειραν το δηλητήριο της «ταξικής συνεργασίας», ότι δηλαδή εργαζόμενοι και εργοδοσία έχουν κοινά συμφέροντα, ότι αν πάει καλά το εργοστάσιο, θα διατηρηθούν μισθοί και δικαιώματα, ότι πρέπει να βάλουμε πλάτη για την οικονομική ευημερία της εταιρίας.
Ακριβώς αυτό κάνουν και τώρα, κάνοντας σημαία το αίτημα του εργοδότη για τη μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο φυσικό αέριο, καλλιεργώντας την αυταπάτη ότι θα κέρδιζαν και οι εργαζόμενοι από αυτό.
Ενώ από την μια επικαλούνται την ενότητα, αρνήθηκαν και εξακολουθούν να το κάνουν, να εγγράψουν όλους τους εργαζόμενους του εργοστασίου στο σωματείο, παρά τις επανηλλειμένες προτάσεις μας.
Μιλάνε για «αγωνιστικές» κινητοποιήσεις, αλλά φοβούνται, όπως ο διάολος το λιβάνι, να κηρύξουν απεργιακές κινητοποιήσεις, παρά τις προτάσεις που καταθέσαμε. Ακόμα και τώρα, που φτάσαμε στο «και πέντε» καλλιεργούν την αυταπάτη, ότι μόνο ο δικαστικός αγώνας θα φέρει αποτελέσματα, ότι η κυβέρνηση που όχι μόνο διατηρεί όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο των προηγουμένων και το ενισχύει παραπέρα, ότι «αγωνίζεται» για την επίλυση των προβλημάτων μας.
Με τις καθυστερήσεις και τη στάση αναμονής χάθηκε πολύτιμος χρόνος, έδωσε την ευκαιρία στην εργοδοσία να προχωρήσει τα σχέδια της (υπόγραφες συμβάσεων κ.λπ.). ΝΑΙ ή ΟΧΙ;
Αρνούνται να εντάξουν στο πλαίσιο αιτημάτων όλους τους εργαζόμενους του εργοστασίου.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Η εργοδοσία έχει συμμάχους την πολιτική των κυβερνήσεων προηγούμενων και σημερινής, την πολιτική της Ε.Ε., τους διάφορους τοπικούς παράγοντες, αξιοποιεί όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο που καταργεί συλλογικές συμβάσεις, μειώνει μισθούς και επιδόματα, επιβάλει ελαστικές μορφές απασχόλησης κ.α.
Εμείς ένα δρόμο έχουμε, να δημιουργήσουμε τη δική μας συμμαχία, τη δική μας πραγματική ενότητα όλων των εργαζομένων, ανεξάρτητα από σχέση εργασίας, όλων των εταιριών.
ΤΩΡΑ πρέπει να αγωνιστούμε για τη ζωή μας, για τα δικαιώματά μας, να χαλάσουμε τα σχέδια της εργοδοσίας.
Καλούμε, τώρα, να προχωρήσουμε σε γενική συνέλευση όλων των εργαζομένων να πάρουμε απόφαση απεργιακών κινητοποιήσεων, να περιφρουρήσουμε τον αγώνα μας.
Να γίνουν μέλη του σωματείου όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από σχέση εργασίας και εταιρία που δουλεύουν.
Να προχωρήσουμε με πρωτοβουλία του σωματείου σε σύσκεψη με τα υπόλοιπα σωματεία του Νομού, να οικοδομήσουμε τη δική μας συμμαχία, να ζητήσουμε τη στήριξή τους στο δίκαιο αγώνα μας.
Διεκδικούμε:
• Υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης, στο ύψος της προηγούμενης, που να καλύπτει όλους τους εργαζόμενους, όλων των εταιριών.
• ΟΧΙ στη μερική απασχόληση, μόνιμη-σταθερή δουλειά για όλους.
• Απορρίπτουμε τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, ΟΧΙ στις διαθεσιμότητες, την εκ περιτροπής εργασία.
