Οι περισσότεροι από μας, τις προηγούμενες μέρες του αποκλεισμού μας στα σπίτια μας, λόγω της συνεχούς χιονόπτωσης, είχαμε στους τηλεοπτικούς μας δέκτες τα δυο τοπικά μας κανάλια, όπου οι συνάδελφοι έκαναν πολύ καλή δουλειά στο ζήτημα της ενημέρωσης και τους αξίζουν θερμά συγχαρητήρια. Είχαμε όμως την ευκαιρία να διαπιστώσουμε, πόσο εύκολα βγάζει κανείς χολή, σε ανθρώπους που έπρεπε να τους ευχαριστούμε και μόνο, που πάλεψαν όλες αυτές τις μέρες, κάτω από αντίξοες συνθήκες, ξεπερνώντας τους εαυτούς τους και τις δυνατότητές τους. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στους ανθρώπους των Δήμων που σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος αυτής της προσπάθειας. Αλλά δεν θα παρασυρθούμε να τους αναφέρουμε, έστω ανά κλάδο γιατί είναι σίγουρο ότι θα παραλείψουμε πολλούς, ακόμη κι εκείνους τους άγνωστους και εθελοντές. Θέλουμε να μεταφέρουμε έναν τηλεοπτικό διάλογο για να δούμε πόσο σημαντικά θεωρούν ορισμένοι ότι είναι τα δικά τους, μικροπροβλήματα, αγνοώντας την προτεραιότητα που πρέπει να έχουν, άλλοι με πιο σημαντικά.
«Από πού τηλεφωνείτε», ρωτάει ο δημοσιογράφος και η τηλεθεάτρια λέει την οδό όπου μένει, μια κατηφορική οδός, δίπλα ωστόσο σε κεντρική αρτηρία. «Μέχρι τώρα, δεν φάνηκε κανείς να ρίξει λίγο αλάτι στο δρόμο μας, αλλά η Δήμαρχος θα έρθει να ζητάει την ψήφο μας. Τότε θα δει τι θα πάθει». «Μα κυρία μου, εξηγεί ο δημοσιογράφος, ρίχνουν αλάτι, αλλά σε κεντρικές μόνο αρτηρίες, όχι σε μικρούς δρόμους όπως ο δικός σας, όπου υπάρχουν μερικά μόνο σπίτια. Αφήστε που τελείωσε το αλάτι και με το λίγο που έμεινε, προσπαθούν να διατηρήσουν τους κεντρικούς δρόμους ανοικτούς. Θα προτιμήσουν και πυκνοκατοικημένες περιοχές για την εξυπηρέτηση όσο γίνεται περισσότερων συνδημοτών μας. Εσείς έχετε ρεύμα, νερό;;;» «Έχουμε, νερό και ρεύμα, αλλά έχουμε ηλικιωμένους ανθρώπους στη γειτονιά. Τι θα γίνει αν χρειαστεί να πάνε στο Νοσοκομείο. Δεν μπορούμε να βγούμε από τα σπίτια μας. Ούτε να πάμε να ψωνίσουμε κάτι που θα χρειαστούμε. Πρέπει να έρθουν τώρα να ρίξουν λίγο αλάτι και στο δρόμο μας»…
Χρειάζεται άραγε, να σχολιάσουμε τίποτε περισσότερο;;;
