-Μάλλον αργά δημοσιοποίησε τις σκέψεις του ο Μιχάλης Αμοιρίδης, περί ενότητας και ομοψυχίας των στελεχών της περιφερειακής αυτοδιοίκησης στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, που ανήκουν στον ιδεολογικό χώρο της Νέας Δημοκρατίας. Έπρεπε να κάνει τις σκέψεις αυτές και να τις μοιραστεί με τους συνυποψήφιους του, πριν αποδεχτεί την πρόταση του Χριστόδουλου Τοψίδη και ενταχθεί στον συνδυασμό της «Περιφερειακής Σύνθεσης». Δεν το έκανε και ύστερα από δύο χρόνια ως περιφερειακός σύμβουλος (Ξάνθης) με τον προαναφερθέντα συνδυασμό, «θυμήθηκε» την ενότητα του πολιτικού χώρου που ανήκει.
-Κι επειδή δεν άντεξε να βλέπει τον πολιτικό χώρο διαιρεμένο, σε επίπεδο Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, πήρε την απόφαση να ανεξαρτητοποιηθεί. Πιστεύεις Μιχάλη, καρντάσι μου, ότι με την ανεξαρτητοποίηση θα πετύχεις την ενότητα της Νέας Δημοκρατίας σε περιφερειακό επίπεδο; Πιστεύεις ότι θα γίνεις η «γέφυρα», που θα συνδέσει την «Νέα Περιφερειακή Αναγέννηση» του Χρήστου Μέτιου, με την «Περιφερειακή Σύνθεση» του Χριστόδουλου Τοψίδη;
-Την πρωτοβουλία αυτή έπρεπε να πάρεις πριν τις εκλογές του 2019. Κι αν δεν έβγαζες άκρη, μπορούσες να αρνηθείς την υποψηφιότητα με τον συνδυασμό που δεν είχε την πολιτική στήριξη της Νέας Δημοκρατίας και να ενταχθείς στον «ορίτζιναλ» του Χρ. Μέτιου. Θα έλεγες στον Χρ. Τοψίδη, απλά και καθαρά, ότι: «Εγώ είμαι στρατιώτης της Νέας Δημοκρατίας και βάζω πάνω από την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, την ενότητα του πολιτικού χώρου στον οποίο ανήκω».
-Έτσι, ο Χριστόδουλος θα έβρισκε άλλον υποψήφιο και σήμερα, η «Περιφερειακή Σύνθεση» δεν θα είχε μία (ακόμα) λιγότερη έδρα στο περιφερειακό συμβούλιο, κάτι που αποτελεί αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος. Γιατί, ο λαός λέει ότι: «Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους».
