Πολλές φορές αναφερθήκαμε απ’ αυτήν εδώ την εφημερίδα και ιδιαίτερα αυτή τη στήλη, στο πρόβλημα που υπάρχει στην Καβάλα με τα διατηρητέα και κυρίως τις παλιές καπναποθήκες. Ανάλογο πρόβλημα έχει και η Ελευθερούπολη, όχι μόνο με τις καπναποθήκες αλλά και με ιδιόκτητες παλιές κατοικίες, που χαρακτηρίστηκαν διατηρητέες. Με αφορμή τις οργισμένες δηλώσεις του Αντιδημάρχου Παγγαίου Χρήστου Μποσμπότη, σχετικά με τις 142 κατοικίες του παραδοσιακού οικισμού της Ελευθερούπολης.
Έχουμε να πούμε πως τον κατανοούμε, αλλά δεν συμφωνούμε μαζί του για τον τρόπο που προτείνει ως λύση του προβλήματος. Θεωρεί ο Αντιδήμαρχος, πως είναι πολλές οι 142 κατοικίες που έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέες. Αντίθετα, θα ελέγχαμε την αρμόδια Υπηρεσία Νεωτέρων μνημείων, για το πώς έγινε και αποχαρακτήρισε τις υπόλοιπες κατοικίες που συνολικά ξεπερνούσαν τις 240 τα προηγούμενα χρόνια. Κάπως έτσι σκεφτόταν οι κεντρικές και οι τοπικές αρχές την περίοδο που γκρεμίστηκαν οι καπναποθήκες στην Καβάλα, τις δεκαετίες ‘70 και ‘80 και τσιμεντοποιήθηκε όλο το κέντρο της πόλης της Καβάλας.
Το θέμα είναι, πως η πολιτεία το μόνο που κάνει είναι να απαγορεύει να γκρεμίζονται τα μπαλιά αυτά χαρακτηριστικά των περιοχών κτίρια και του αρχιτεκτονικού μας πολιτισμού. Δεν προσφέρει κανένα κίνητρο για να μπορούν οι ιδιοκτήτες τους, να τα «διατηρήσουν» με την αξιοποίησή τους. Διατηρητέα, δεν μπορεί να είναι, όταν με τις απαγορεύσεις και την έλλειψη κινήτρων παραμένουν αναξιοποίητα, εγκαταλελειμμένα και μισογκρεμισμένα.
Πρέπει η πολιτεία να αντιληφθεί ότι για να αξιοποιηθούν τα κτίσματα αυτά, διατηρώντας τα ίδια αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά τους, χρειάζονται πολύ περισσότερα χρήματα, από το φυσιολογικό κόστος κατασκευής μιας νέας κατοικίας. Η μόνη λύση, είναι να επιδοτούνται γενναία όσοι αποφασίζουν να τα αξιοποιήσουν, για να μπορέσουν στ’ αλήθεια να διατηρηθούν και στο μέλλον, όχι όμως ως μισογκρεμισμένα μνημεία, αλλά ως μέρος του ζωντανού οικιστικού ιστού. Σε καμιά άλλη χώρα δεν γίνεται αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα.
